Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-05-13 20:46

[VER] Run Away

Geplaatst door de TopicStarter : 25-05-13 20:46

Hallo!
Ik had al een poosje een idee voor een leuk verhaal in mijn hoofd en vandaag ben ik begonnen met het eerste hoofdstuk. Commentaar is erg welkom maar houd er rekening mee dat ik 12 ben.

1#
Ik hoor de deur van het kantoor open gaan. Ik ben er voor de zoveelste keer die week uitgestuurd omdat ik mijn huiswerk niet gedaan had en bovendien brutaal geantwoord had. ‘Waarom ben je er deze keer weer uitgestuurd?’ Vraagt meneer van Dam met een ongeduldig gezicht. Ik gaf geen antwoord. ‘Lieke, ik verwacht een antwoord als ik tegen je praat!’. Weer bleef het stil van mijn kant. Ik dacht aan die morgen, mijn moeder had weer eens te veel gedronken en ze had me geslagen omdat ik de afwas was vergeten te doen. Meneer van Dam zuchtte, schoof zijn bureau stoel aan en keek me toen door dringend aan. ‘Huiswerk niet gedaan’ antwoorde ik uiterst kalm. Ik had hier helemaal geen zin in. Ik ben een mislukkeling. ‘Dat is al de zoveelste keer Lieke, ik zal toch echt contact met je ouders opmoeten nemen.’ Geschrokken keek ik hem aan. Daar kwam ik zeker weten niet zonder klappen vanaf. ‘Dat kan niet, ze is de hele week weg.’ Loog ik stamelend. ‘Maakt niet uit, we hebben haar mobiele nummer. Trouwens je kunt gaan. ’ Ik liep het kantoor uit is, sloot de deur achter me, griste mijn jack van de kapstok en rende de school uit. Snel, sneller, het plein over. In een flits zie ik enkele andere leerlingen naar mij kijken, vast over hoe lelijk ik eruit zie. Ik pakte vluchtige het koude sleuteltje van mijn fiets uit mijn jaszak en haal mijn fiets van het slot. ‘Hee! de lessen zijn nog niet afgelopen, hier blijven!’ Hoor ik vaag achter me. Niet dat ik daar naar luister, ik wil weg, weg van alles en iedereen. Ik ruk mijn fiets uit het rek. Mijn fiets is eigenlijk veelste klein, dus mijn knieen raken het stuur als ik niet een beetje oppas. Voorover gebogen cross ik de straat uit, de bocht om. Ik voel de blauwe plekken op mijn benen, ik ben duizelig en bedenk me dat ik ben vergeten te ontbijten die morgen. Het is koud voor een dag in april en ondanks dat de bomen alweer wat blaatjes vertonen lijkt de wereld om mij heen somber. Ingedachte zie ik mijn moeder woedend staan te wachten tot ik thuis kom. Ineens hoor ik een hard getoeter, in een flits kijk ik naar links. Ik voel een stekende klap in mijn zij, het word zwart voor mijn ogen.

‘Hoor je me?’ Hoor ik vaag. Het klinkt ver weg. Waar ben ik? Dan voel ik een snijdende pijn bij mijn heup. Ik wil ja antwoorden, maar er komt alleen en raar gestamel, dus knik ik voorzichtig. Ik mijn ogen open, alles draait. Ik voel me misselijk. Ik kijk op zij en dat in de rode Peugeot waar ik tegen aan gebotst bent een dikke deuk zit. ‘Niet schrikken, ik ga je mee nemen naar de dokter om de hoek.’ Ineens weet ik alles weer. ‘Nee doe niet!’ Het komt er iets bozer uit als de bedoeling is, maar ik ben zo bang dat ze mijn blauwe plekken zien. Mijn moeder vermoord me als iemand er achter komt. ‘Het gaat wel weer’ Lieg ik. Ik probeerde resoluut te gaan staan. Mislukt, de pijn schiet door mijn lichaam ik kan niet anders als weer gaan zitten. Nog een poging, deze keer lukt het me wel. ‘Bedankt!’ Roep ik de man die me geholpen heeft na. Bij elke stap voel ik pijnlijke steken in mijn zij en ik voel me duizelig. Nog een klein stukje Lieke, moedig ik mezelf aan. In de verte zie ik een auto met daarachter een donker rode trailer de straat in rijden. Al snel begrijp ik dat dat de nieuwe buren moeten zijn. De deuren van de auto gaat open en er stapt een volslanke vrouw met krullen, een man met bruinhaar, een jongen van een jaar of 16 en klein meisje uit. Ze zien er aardig uit. ‘Hallo!’ Hoor ik achter me, ik draai me om. Daar staat de vrouw die ik net zag uitstappen. Ze steekt haar hand uit. Ze heet Nel. Ik geef haar glimlachend een hand en noem mijn naam. Al snel komt ook de jongen, die Ruben blijkt te heten mij ook een hand geven. Hij kijkt me lachend aan en verteld me dat ze uit Limburg komen en er dus al heel wat kilometers op hebben zitten. Ik lach terug, maar bedenk me gelijk omdat het zo’n pijn doet. Ik hoor gebonk achter me, en draai me om. De nieuwe buurman komt de trailer uitlopen met een lichtbruine pony. Bewonderend kijk ik naar het prachtige dier, hij straalt iets bijzonders uit. Ruben ziet dat ik naar hem kijk ‘Dat is Vinùr, een Ijslander.’ Ondanks dat ik geen idee heb van wat een Ijslander wel niet is ben ik gelijk verliefd.
Gelijk word ik van mijn roze wolk gehaald, ik hoor mijn moeder Helena roepen: ‘Lieke, hier komen!’ Ik zie aan haar dat ze weer te veel gedronken heeft. Ze is woedend. ‘Ik moet gaan.’ Stamel ik. ‘Doei!’. Ik hoop dat hij niet achter me aanloopt. Ik druk de koude klink van de schutting naar beneden en loop de tuin in. Terwijl ik de kamer instap, komt Helena stampend op me aflopen. ‘Waar blijf je nou stom rot kind?’ Ze grijpt me bij m’n arm, en voor ik het door heb heb ik alweer een mep te pakken. In het begin probeerde ik me nog te verzetten, maar ik weet dat het geen zin heeft. Weer een blauwe plek erbij. Blijkbaar heb ik dit verdiend. Ze slaat nog een keer, dit keer tegen mijn lip. Ik proef bloed. ‘Au!’ Gil ik. Ze kijkt me boos aan. ‘De conrector belde net, dat je brutaal was wist ik wel, maar ook op school?!’ Weer heb ik een mep te pakken. Ik trek me los en ren de trap op, naar mijn kamer. Vanaf mijn bed staar ik naar buiten. Ik wou dat het een keer ophield. Er biggelen tranen over mijn wangen. Niet huilen beveel ik mezelf, huilen is slap. Ik veeg de tranen weg met mijn handpalm. Maar het helpt niks de tranen blijven maar stromen. Sinds mijn vader er vandoor ging en mijn moeder haar werk kwijt raakte ging het steeds slechter, ze werd depressief en kwam aan de drank. Alles wat ik doe is verkeerd en uiteraard slaag waard. Waarom leef ik? Ik merk nu pas hoe moe ik eigenlijk ben, ik leg mijn hoofd op het kussen. Binnen een paar minuten val ik in slaap.

‘Word wakker!’ Er word in m’n rug gepord. Ik ruik de sterke lucht van wijn en bier. Hoe kon het ook anders. Ik open mijn ogen en zie de koude blik van Helena. ‘Opschieten!’ Weer voel ik een pijnlijke por in mijn rug. Snel stap ik uit bed. De betonnen vloer onder mijn voeten voelt koud. Helena loop stampend mijn kamer uit. Haastig kleed ik me uit, de spiegel vermijd ik. Ik heb geen zin om mijn lelijke lichaam te zien. Terwijl ik de kast open doe bedenk ik dat alles in de wasmand zit. Snel schiet ik weer in mijn pyjama, loop naar de douche en gooi alles in de was. Ik doe de broek van gisteren maar weer aan en een hemdje dat er nog schoon uitziet. Zachtjes loop ik de trap af. Ik voelde mijn hart kloppen in mijn keel. ‘Waar blijft mijn eten?’ Vraagt Helena ongeduldig. Ik smeerde een boterham, legde hem op een bordje en gaf hem aan Helena. Dan gaat de bel. Ik loop naar de voordeur en open de deur. ‘Eh hay, ik ben Mieke’ Stottert het buurmeisje. ‘Hoi!’ Zeg ik zogenaamd vrolijk. ‘Vind je het misschien leuk om mij te helpen met poetsen van de paarden?’. En voor ik het door heb, heb ik al ja gezegd. Ik doe de deur achter mij dicht en steek de straat over. Samen met Mieke loop ik het erf over. Achter het huis zijn prachtige stallen, er is een kleine buitenbak met daar naast een klein terrasje en een weitje. Nel rijd in de bak op een betoverend mooi bruin paard. Ik zie Ruben ontspannen over de bakrand hangen. Hij zwaait naar me. Ik krijg een warm gevoel in mijn buik. ‘Kom! ’ Zegt Mieke blij. Ik volg haar naar het gezellige, witte stallenblok. Ik ruik de geur van ammoniak. Eenmaal binnen zie ik Vinùr staan. ‘Dit Vinùr, dat betekent vriend. Maar dat had Ruben vast al verteld. We noemen hebben vaak Finn.’ ‘Hallo Finn’ Fluisterde ik zacht terwijl ik over zij zachte neus aaide. Ik had nog nooit een paard van zo dicht gezien. ‘Durf je hem te borstelen?’ Vroeg Mieke me. Ik knikte en ze gaf me een borstel. Ik stap rustig de stal binnen. Ik had gedacht dat ik bang zou zijn voor zo’n groot dier, maar het voelt juist vertouwt. Zachtjes strijk ik met de borstel over de warme vacht van Vinùr. Hij kijkt me met zijn grote ogen aan. Voor het eerst in mijn leven voel ik me minder alleen.

Groetjes hannah41.

**Geplaatst**: 25-05-13 20:51

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 25-05-13 20:51

Ik ben benieuwd!

**Geplaatst**: 25-05-13 20:57

Geplaatst: 25-05-13 20:57

mooi geschreven, ik ben benieuwd naar een vervolg!

**Geplaatst**: 25-05-13 20:58

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 25-05-13 20:58

Ik wil ook verder lezen _O-

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-05-13 21:00

Re: [VER] Run Away

Geplaatst door de TopicStarter : 25-05-13 21:00

Haha bedankt iedereen. Ik ben alweer verder aan het schrijven, maar ik mag pas updaten als ik 1500 woorden verder ben.

**Geplaatst**: 25-05-13 21:03

Geplaatst: 25-05-13 21:03

Mooi geschreven, paar kleine foutjes blaatjes is blaadjes

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-05-13 21:05

Re: [VER] Run Away

Geplaatst door de TopicStarter : 25-05-13 21:05

Thnx Veer, moet nog verbeterd worden inderdaad.

**Geplaatst**: 25-05-13 22:57

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 25-05-13 22:57

wauw ! ik vind het echt mooi geschreven !
(ik ben nu al fan)

**Geplaatst**: 25-05-13 23:09

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 25-05-13 23:09

Wil graag verder lezen!

en idd een paar spellingfoutjes

**Geplaatst**: 26-05-13 08:30

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 26-05-13 08:30

Mooi verhaal

. Ik volg ook

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-05-13 12:07

Geplaatst door de TopicStarter : 26-05-13 12:07

Bedankt iedereen!
Had niet gedacht dat ik zoveel leuke reacties zou krijgen

. Spelfouten ga ik als hij helemaal af is verbeteren.

edit: Nog 1000 woorden te gaan voor een nieuwe update! $*\o/*$

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-05-13 14:33

Geplaatst door de TopicStarter : 26-05-13 14:33

Update $*\o/*$ :

2#

Mieke doet me voor hoe ik Vinùr moet poetsen. Het is best Lastig, maar ik geniet er echt van. Voorzichtig til ik Vinùrs achterhoef van de grond, even ben ik bang dat hij zal trappen maar er gebeurd gelukkig niks. Er valt een dun straaltje ligt door het rechthoekige raampje van de stal. ‘Wat is er met je lip gebeurd?’ Vraagt Mieke mij. Ik schik, straks komt ze er achter. ‘Ruzie gehad op school.’ Antwoord ik maar snel. ‘Waarover dan?’ Vraagt ze natuurlijk gelijk. Slechte smoes. Ik zie aan Mieke dat ze me niet geloofd. ‘Maak niet uit.’ Zeg ik maar, ik moet toch wat zeggen.
Gelukkig vraagt ze niet verder. Ze geeft me een borstel, het lijkt net een haarborstel. ’Dat is voor de manen.’ Legt ze uit. Nadat Mieke het uitgebreid heeft voorgedaan is het mijn beurt. Ik beweeg de borstel van boven naar beneden door de aarde kleurige manen van Vinùr. Hij briest zachtjes, en kijkt me nogmaals aan, het lijkt alsof ik naar mezelf kijk, zijn ogen lijken vol verdriet. Ik wist niet dat paarden zulke magische dieren waren.

‘Zullen we naar buiten gaan?’ vraagt Mieke mij. Ik schrik wakker uit mijn dagdroom en knik. Ik sluit de deur van Vinùrs stal en loop achter haar aan. Ik voel mijn heup nog steeds bij elke stap, maar ik ben al lang niet meer zo duizelig als gisteren. Met mijn tong tast ik mijn kapotte lip af. Het wondje valt mee gelukkig. Ruben staat nog steeds bij de bakrand te kijken, ik ga naast hem staan. Hij geeft lachend commentaar aan Nel. ‘Het mag nog iets actiever!’ Hoor ik hem naar Nel roepen. Ik heb niet echt een idee wat hij daar mee bedoelt, maar zo te zien begrijpt Nel het wel, want ze knikt. ‘En wat vind je van de paarden?’ Vraagt hij me. Voor het eerst kijk ik hem diep in zijn ogen, hij is eigenlijk best leuk. Echt zo’n jongen die alle meisjes kan krijgen. Onbereikbaar voor mij. Dan bedenk ik me dat ik nog helemaal geen antwoord op zijn vraag heb gegeven. Ik voel mijn wangen rood worden. ‘Ze zijn gaaf. Vooral Vinùr.’ Antwoord ik. ‘Vinùr is bijzonder ja.’ Zegt Ruben met zijn gedachten duidelijk ergens anders. Ik zie Mieke vanachter op Ruben afstormen, ze springt op zijn rug. ‘Miek, kap daar nou eens mee!’ Roept Ruben lachend terwijl hij haar van zich af probeert te schudden. Ik voel de jaloezie door me heen gaan, ik wou dat ik ook een familie had die van me hield. Er ontstaan tranen in mijn oog hoeken. Doe nou niet zo zwak, jij hebt dit zelf verdient! Beveel ik mezelf. Snel pink ik de tranen weg. ‘Ik ga.’ Zeg ik, en ik draai me snel om. Achter me klinkt nog een vrolijke doei. Ik kijk niet achterom, want de tranen lopen alweer over mijn wangen. Waarom weet ik niet eens echt, ik ben gewoon zwak. Half rennend steek ik de straat over. In mijn gedachten zie ik Vinùr mij aan kijken met zijn grote ogen. Zo bijzonder maar ook zo verdrietig.

Ik ga door de achterdeur naar binnen. Gelukkig zie ik dat Helena slaapt, hopelijk heeft ze niet gemerkt dat ik bij de buren was. Ze is natuurlijk gelijk bang dat ik iets verteld heb. Ik loop naar de kelder en haal een overgebleven portie spaghetti uit de diepvries. Ik warm het snel op en werk het bord zonder na te denken naar binnen. Vroeger hield ik niet van spaghetti, maar tegenwoordig eet ik wat er te eten valt. Vluchtig veeg ik mijn mond af, en begin ik met de afwas. Het is best veel, want Helena gooit gebruikt voor elk glaasje drank een nieuw glas. Ze is er van overtuigd dat ik anders iets in haar glas doe als ze even niet oplet. Niet dat ik dat van plan ben, maar een monster als ik is tot alles in staat volgens haar. De oude afwasborstel is nodig aan vervanging toe, maar geld voor een nieuwe is er niet. Ik was alles af, de borden van vanmorgen, mijn spaghetti bord, zo’n vijftien wijnglazen en een theebeker. Als alles afgewassen en afgedroogd is, pak ik een boek uit de kast. Het is een roman. Ik zit helemaal in het verhaal als ik ineens merk hoe koud ik het heb. Ik wil douchen, ik loop de trap op, en gris een handdoek uit het kastje in de douche. De douche zet ik aan, en ik kleed me snel uit. Ik zie een mezelf in de grote badkamerspiegel. Ik word bijna misselijk. Het valt me op hoe lelijk ik eigenlijk ben, misschien was dat bord spaghetti toch niet zo’n goed idee. Ik loop naar de wc, steek mijn vinger in mijn keel en kots alles er uit. Snel spoel ik door.

Het hete water klettert op mijn blote rug. Het verdooft de pijn van het ongeluk. Ik pak de fles douchegel en spuit een flinke lading op mijn washand, het schuimt op mijn huid. Het water spoelt alle zeep weg. Ik draai de kraan nog iets warmer. Dan hoor ik een flinke knal van beneden. Ik draai de douche uit. Droog me af, kam mijn haar en schiet in mijn kleren. Ik durf niet nog eens in de spiegel te kijken. Ik vlieg de trap af naar beneden en doe de kamer deur open. Helena staat midden in de kamer, om haar heen ligt een lege krat wijn. Tegenover haar staat Ruben. Ze kijkt mij boos aan: ‘Wie is dit?!’ Krijst ze. ‘De buurjongen’ Stamel ik. Ruben kijkt haar geshockt aan, maar steek dan zijn hand uit als of er niks gebeurd is. ‘Ruben’ Zegt hij, met zijn hand nog steeds uitgestoken. Maar Helena geeft geen hand, ze is woedend. Hij trekt zijn hand in, en kijkt me verbaasd aan. Ik schaam me ‘Je kunt beter gaan denk ik.’ Zeg ik kil. Ik weet dat ik het voor mezelf verpest heb, maar wat als ze nog bozer was geworden? Ik wil er niet eens aan denken. De vloer onder mijn voeten is koud, ik ben vergeten sokken aan te doen. ‘Wat deed hij hier?!’ Vraagt Helena mij wit van woede ‘Heb je hem iets verteld?’. Ik schud bang mijn hoofd. Ze loop stampend op mij af. Mijn handen zweten, ik krijg bijna geen lucht. ‘Jij lelijk, dik mormel.’ Ze is boos, heel boos. Ze slaat me met een lege fles wijn in mijn nek. Pijn schiet door mij heen. Er gaat geen dag voorbij zonder ruzie. Maar ik heb het verdient zegt ze. Nog een klap, ik zie zwarte vlekken voor mijn ogen. Pijn, heel veel pijn. Ze trapt, dit keer tegen mijn schenen. Dan hoor ik haar weg lopen. Ik blijf liggen. Alles draait. Naar een paar minuten probeer ik te gaan staan. Het lukt, maar alles blijft pijn doen.

Ik zie Helena weg rijden. Ik kijk op de klok. Het is 6 uur. Waar ze heen is weet ik niet, maar haar kennende is ze wel even weg. Ik moet sorry zeggen tegen Ruben. Ik loop de straat over naar de buren. Wat moet ik zeggen? Zal ik achterom gaan? Nee dat is onbeleefd. Ik bel aan. Dinggdongg klinkt het door de deur heen. Er word open gedaan, het is een man die Tim blijkt te heten. ‘Hallo! Jij moet het buurmeisje zijn?’ Hij lijkt dwars door mij heen te kijken, maar heeft het zelfde vrolijke gezicht als Mieke, Ruben en Nel. ‘Ja klopt, ik ben Lieke.’ Zeg ik met mijn nepsmile. Hij glimlacht: ‘En zeg het eens, waarvoor ben je hier?’ ‘Ik wil Ruben graag even spreken’ Zeg ik. ‘Kom binnen! Hij is boven.’ Hij wijst me de trap en verteld me dat het de eerste deur is. Ik loop naar boven en klop op de deur. ‘Ja, binnen!’ Klinkt het met chagrijnige stem. Duidelijk de stem van Ruben. Ik druk de klink twijfelend naar beneden. Ik heb nog helemaal geen excuus bedacht, hij zal me wel raar aan kijken. Ik stap de kamer binnen. Rubens kamer is gaaf donkerblauw geverfd, er staat een mooi bed en een bureau in. Het ziet er gezellig uit. ‘Heey jij bent het!’ Zegt hij verbaasd. Het klinkt zelfs bijna alsof hij blij is dat ik er ben, maar dat zal wel onzin zijn, ik moet mezelf geen dingen voor houden. ‘Ja’ Zeg ik dus maar. ‘Ik ben hier omdat ik sorry wil zeggen.’ Hij kijkt me met zijn mooie bruine ogen lief aan en glimlacht. ‘Jij ook sorry, ik had nooit zomaar binnen mogen komen.’ Automatisch verschijnt er een lach op mijn gezicht. Ik ben duizelig. ‘Ik ga maar weer..’ Antwoord ik, en ik draai mij om. ‘Wacht even!’ Roept hij. Ik kijk over mijn schouder . ‘Gaat het wel goed met je? ’ Vraagt hij. Precies raak, hoe wist ie het. Er komen weer tranen omhoog. Ik knik en wil doorlopen, maar de tranen lopen over mijn wangen. Hij legt zijn warme hand op mijn schouder, mijn hele lichaam tintelt. Ik draai me om en schud dan mijn hoofd.

Hopelijk vinden jullie het leuk!

**Geplaatst**: 26-05-13 14:40

Geplaatst: 26-05-13 14:40

Mooi geschreven! Ik volg

nog een kleine opmerking over het eerste stuk:
Ze heeft net een auto ongeluk gehad tegen haar heup, ze was moe, ze had honger, ze was al twee keer geslagen.
Maar in het verhaal kom je daar niet echt heel veel op terug. Terwijl het me toch behoorlijk vervelend lijkt als je een auto tegen je heup aan krijgt

Maargoed.. dat is misschien smaak voor drama :Y)

En ik vraag me af waarom die moeder haar wakker porde, dat zou je er misschien nog bij kunnen zetten

Persoonlijk vind ik het ook een beetje apart dat ze haar moeder Helena noemt en niet gewoon: Mijn moeder.
Voorderest vind ik het super geschreven. Je weet wie de hoofdpersoon is. Er is spanning in het verhaal, je kan je goed inleven en ding hangen met elkaar samen waardoor het verhaal fijn leest. (als je dat een beetje snapt

)

Liefs!

Laatst bijgewerkt door 0verwijderd op 26-05-13 14:54, in het totaal 4 keer bewerkt

**Geplaatst**: 26-05-13 14:46

Re: [VER] Run Away

Geplaatst: 26-05-13 14:46

Meer meer!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-05-13 14:53

Geplaatst door de TopicStarter : 26-05-13 14:53

Bedankt voor de leuke reacties!
Iertje93 Bedankt voor de tips, als ik hem herschrijf ga ik het verbeteren. Waarom ze haar moeder Helena noemt komt nog voor in het 3 hoofdstuk.

Laatst bijgewerkt door hannah41 op 26-05-13 14:56, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 26-05-13 14:55

Geplaatst: 26-05-13 14:55

Alsjeblieft

Oké spannend

Dan heb ik daarover niks gezegd

liefs

over dat van die pijn enzo, dat was in het eerste stuk niet zo goed vond ik. Maar in de update wel super! Daar kan je je veel meer inleven in hoe ze zich voelt