Geplaatst 
Het is denk ik een jaar geleden dat ik begon na te denken over een wedstrijd B dressuur. Er was een wedstrijd op een manege hier in de buurt. Ik was me er al helemaal op aan het voorbereiden tot ik hoorde dat ik helemaal niet mee mocht doen omdat ik geen lid was. (er stond op de site dat het wel mocht. Heel vreemd vond ik het)
Wat een teleurstelling was dat voor mij.
In de zomer nog een poging gewaagd om samen met een stalgenoot mee te doen aan een onderlinge wedstrijd. Maar daar kwam ook niks van. Toen maar bedacht dat ik mee zou doen met een wedstrijd op die manege waar ik een jaar geleden ook aan wilde mee doen en dan zou ik lid worden. En jeetje, zelfs dat heb ik uiteindelijk uit m'n hoofd gezet toen mijn stalgenoot me begon te helpen met rijden.
Uiteindelijk werd het een onderlinge wedstrijd zonder gedoe en lidmaatschappen hier in de buurt. En dit keer echt. Natuurlijk heb ik dat ook weer uitgesteld tot zo ongeveer half oktober en toen me opgegeven en besloten het ECHT te gaan doen dit keer.
Ik zal het slachtoffer eh... paard even voorstellen waar het mee ging gebeuren. Haar naam is Abby, bijna 22 en ze is een Haflinger. Toen ik haar net had, had ze een vreselijke hekel aan de bak, maar de laatste tijd is ze echt omgetoverd tot een soort van sport Haflinger. (Haar wintervacht helpt alleen even niet mee, ze lijkt er heel dik door, valt hartstikke mee.) Ze begint het bakwerk stiekem wel leuk te vinden volgens mij.
Toen ik begon met nadenken had ze veel moeite met galop.
Vandaag was het dan zover. Toen we aankwamen in het dorp begon ik behoorlijk zenuwachtig te worden. We hebben toen nog bij het inrijden gekeken en ook wat proefjes. Dat maakte het er totaal niet beter op.
Omdat ik zo vreselijk zenuwachtig en gestresst was hebben we vrij snel opgezadeld en heb ik mijzelf aangekleed.
Achteraf gezien had ik rustiger aan kunnen doen omdat ik een beetje lang heb ingereden waardoor Abby vrij moe was in de proef zelf.
Op stal. Net ingevlochten. Ze wilde echt niet stilstaan en kijkt dus heel chagrijnig. Die vlekken onder haar vlecht... Dat zijn wijsheidsouderdomsvlekken.
Nog in de trailer.
Inrijden.
Toen mijn proef. Ging hartstikke goed, alleen moest ze midden in de proef opeens mesten. Gelukkig vond de jury dat totaal niet erg. Na het uitstappen nog even foto's gemaakt.
Abby was wel trots op haar prestatie.
Ook buiten nog even.
Toen afgezadeld en naar de kantine gegaan. Na even wachten was de uitslag.
Abby en ik hadden 180 punten! Winstpuntwaardig dus!
En waren daarmee 5e, net buiten de prijzen dus. Maar perfect voor onze eerste wedstrijd met een proef die ik nog nooit helemaal gereden had. Note: Vertrouw nooit een oud proevenboekje.
Heel trots op mijn oudje dus!
In januari staat nog een wedstrijd gepland en heel misschien rijden we volgend jaar rond met een startpas. Na vandaag ben ik daar wel over na gaan denken aangezien ik zag dat Abby gewoon plezier erin had vandaag en wat vond ik het geweldig!
Even voor de leuk: Vorig jaar reden we nog zo rond.
