Ik wilde eigenlijk Chelsea in de picture zetten ter ere van onze eerste klasse 4 in Banholt, maar toen kon Ay Lee eigenlijk niet achterblijven.
Ik heb de dames inmiddels 7 jaar, trof 2 zwaar verwaarloosde paarden aan in een weiland die weg renden voor je. De eigenaar had mij gevraagd om ze voor hem in te rijden om ze te kunnen verkopen, desnoods aan een handelaar of ponykamp (zijn ze niet erg geschikt voor, arme kindjes die erop willen rijden
). Na een beetje opknappen heb ik ze uit medelijden maar gekocht, en ze bleken toch wel heel leuk, dus ze zijn nooit meer weggegaan.
De donkere is eigenlijk wat te klein voor mij, maar zij is erg eenkennig, en een zeer moeilijk paard met een enorme gebruiksaanwijzing.
Ik heb nu zo'n sterke band met haar opgebouwd dat ik haar nooit meer zal kunnen missen. En als ze 90 km zonder problemen met mij kan lopen, zal ze wel niet zo'n last van mij hebben
. De vos is een pechvogel, door domme pech heeft zij vaak vanalles en nog wat, maar we modderen een beetje verder en we komen er wel.
Met de vos ben ik M2 dressuur, L springen, B sgw en klasse 2 endurance. Springen mag ze helaas niet meer, dressuurwedstrijden vinden we niet meer leuk, dus dit jaar moet ze serieus aan de endurance
.Beide paarden worden M/Z niveau dressuur getraind, en hobbymatig mee geparelli´d (schrijf je dat zo?).
En natuurlijk wordt er veel getraind voor de endurance en veel door het bos gecrossd.
Cap draag ik thuis eigenlijk nooit, omdat ik er enorme migraine van krijg, zelfs van de pas aangeschafte lichtgewicht cap.
Nou, genoeg gekletst, hier de filmpjes:
.JPG){kind=small}
