Bokt.nl

crazygirl1 schreef:

Vorig weekend en dit weekend zijn er familie en vrienden langsgekomen. Ik heb er 2maand op gewacht, het was zeer leuk maar ben ook blij dat iedereen terug naar huis is

Het valt me enorm op, hoe verschillend we zijn en dat ik hier als buitenmens echt wel op mijn plekje zit Niets erg maar ik kan zo genieten van het prachtige landschap terwijl zij het mooi vinden maar al snel vragen waar het dichtsbijzijnde cafétje/terasje is. Net zoals bij de wandeling in het achterliggend bos de opmerking krijgen dat de wegen toch echt wel eens gesnoeid mogen worden (ja echt waar, snoeien in de Ardennen), want al die schrammen op hun benen moeten nu zeker gedesinfecteerd worden alsook grondig nagekeken op allerlei mogelijke insectenbeten. Of enorm verbaasd kijken als je zegt dat ze in de auto 1 van mijn 3 sweaters kan nemen zodat ze warmer hebben, want ja als je altijd buiten leeft heb je een kleerkast in de auto. En al bibberend toch twijfelen, want een dikke sweater op een kleedje, dat past toch niet. En dan zeker als ik een kleedje aanheb met daaronder dikke/warme wandelschoenen, sexy? Nee, absoluut niet, maar who cares! Dat ik toch zeker stoelen en een bed moet kopen, want zo de matras op de grond en de tafel met tuinstoelen, dat past toch niet. Of dat ik mijn hond zijn nagels moet leren knippen waarop ik doodleuk zeg dat ik dat nooit zal doen want die slijten door het wandelen wel. Dat ze niet snappen dat ik na het werk nog tijd en zin heb om naar paard en hond buiten bezig te zijn, netflix is toch zalig!

crazygirl1 schreef:

Goede tip, superpony.

De bench op stal is ook een goede tip. Inderdaad wel niet gemakkelijk omdat stalgenoten/vrienden al snel willen troosten of regels overschrijden. Dat laatste vind ik ook heel lastig. Zo willen vreemden (op straat of dergelijke) de pup altijd op zijn hoofd aaien. Ja natuurlijk draait hij zich kop naar het hand en zet zijn tanden erin om te voelen wat er gebeurd. Is natuurlijke reactie van de pup en ik begrijp de mensen ook, maar het ergste is dat de mensen dit dan nog eens grappig vinden. Ja nee, niet goed, aub borst of buikje aaien en zodra hij zijn tandjes er in zit, hand weghalen aub. Als hij blaft, niet lachen, wel negeren. Nu is dit schattig, over 2 maand al veel minder. Maar leg dat maar telkens eens uit aan vreemden


Vorig weekend en dit weekend zijn er familie en vrienden langsgekomen. Ik heb er 2maand op gewacht, het was zeer leuk maar ben ook blij dat iedereen terug naar huis is

Het valt me enorm op, hoe verschillend we zijn en dat ik hier als buitenmens echt wel op mijn plekje zit Niets erg maar ik kan zo genieten van het prachtige landschap terwijl zij het mooi vinden maar al snel vragen waar het dichtsbijzijnde cafétje/terasje is. Net zoals bij de wandeling in het achterliggend bos de opmerking krijgen dat de wegen toch echt wel eens gesnoeid mogen worden (ja echt waar, snoeien in de Ardennen), want al die schrammen op hun benen moeten nu zeker gedesinfecteerd worden alsook grondig nagekeken op allerlei mogelijke insectenbeten. Of enorm verbaasd kijken als je zegt dat ze in de auto 1 van mijn 3 sweaters kan nemen zodat ze warmer hebben, want ja als je altijd buiten leeft heb je een kleerkast in de auto. En al bibberend toch twijfelen, want een dikke sweater op een kleedje, dat past toch niet. En dan zeker als ik een kleedje aanheb met daaronder dikke/warme wandelschoenen, sexy? Nee, absoluut niet, maar who cares! Dat ik toch zeker stoelen en een bed moet kopen, want zo de matras op de grond en de tafel met tuinstoelen, dat past toch niet. Of dat ik mijn hond zijn nagels moet leren knippen waarop ik doodleuk zeg dat ik dat nooit zal doen want die slijten door het wandelen wel. Dat ze niet snappen dat ik na het werk nog tijd en zin heb om naar paard en hond buiten bezig te zijn, netflix is toch zalig!