Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-16 16:24

Leven tussen twee werelden

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-16 16:24

dit is een goedgekeurd schaduw account!
Mocht je mij herkennen dan dit gelieve niet openbaar te maken.

Ik heb heel lang getwijfeld of ik dit verhaal met jullie kan/wil delen. Echter merk ik dat ik niet goed kan praten met de mensen in mijn directe omgeving en het misschien goed is te weten wat derden (die ons niet kennen) van deze situatie vinden.

Een jaar geleden ontmoette ik mijn huidige vriend. Ik kom regelmatig, zo'n 3 x per week voor mijn werk langs op zijn bedrijf. Hier sloeg de vonk ook over en we zijn nu al een tijd erg gelukkig samen.
Mijn vriend is moslim, ik ben Nederlands, gedoopt maar verder nooit iets met geloof gedaan.
Tot de dag van vandaag weet zijn familie niet van mijn bestaan / onze relatie.
Iets waar ik in het begin al wel moeite mee had maar het heb laten gaan. Zijn wereld is immers nieuw voor mij en ik geloofde wel dat alles zijn beloop loopt op z'n tijd.
Nu hebben we het afgelopen jaar al een hoop met elkaar meegemaakt en we zijn hierdoor ontzettend sterk geworden.
We willen stappen maken, samenwonen, maar hoe verantwoord hij dat naar zijn ouders? Ik kan moeilijk wanneer zijn ouders op bezoek komen, in de schuur gaan zitten. Zo hoort het niet, ons huis is dan immers ook mijn huis.

Nu hebben we het hele idee van samenwonen geschrapt. Maar hoe nu verder?
Hij wil met mij verder, is gelukkig met mij en ziet onze toekomst samen voor zich (zegt hij).
Maar hoelang kan een relatie (wat hij eigenlijk al niet mag hebben) geheim blijven. Als zijn ouders van ons weten, moet hij mijn hand vragen en hebben we binnen enkele maanden onze bruiloft. En dan schets ik het nog positief. Zijn ouders zullen dit immers nooit (zomaar) accepteren, met het gevolg dat mijn vriend straks zijn ouders 'kwijt' is of mij verlaat. (Ergste Scenario)

Ik ken zijn ouders van gezicht, zie ze regelmatig lopen en sporten tevens ook nog bij dezelfde sportschool. Van de week zag zijn vader ons nog samen in een winkel. Begroette mijn vriend en liep gauw door zonder mij nog maar een blik te werpen.

Ik maak me steeds meer zorgen over de toekomst. Wat als zijn ouders dit weigeren te accepteren? Gaat hij dan bij mij weg?
Mijn vriend zegt dat dit wel goed komt, maar ik wil zekerheid. Mag ik dat vragen en verwachten of ben ik nu egoïstisch?

Edit: hij hoeft van mij helemaal niet te kiezen tussen mij en zijn geloof/familie/gewoontes. Ik verdiep mijzelf in de islam en pas me aan (eigen keuze!) ik wil gewoon aan een zorgeloze toekomst werken waarin wij beide een goede relatie hebben met onze schoonfamilie.

Moderatoropmerking:

Er staat een moderatoropmerking op pagina 33. Zouden jullie dit willen lezen voordat je reageert?

Laatst bijgewerkt door Envoler op 13-09-16 16:41, in het totaal 4 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-09-16 16:30

Geplaatst: 13-09-16 16:30

Zekerheid zul je niet krijgen denk ik... het ligt compleet bij je vriend: hij moet kiezen tussen geloof/gewoontes en jou. Wat hij uiteindelijk doet... ik denk dat je hem daarin moet vertrouwen. En dan afwachten wat dan daadwerkelijk gebeurt.

**Geplaatst**: 13-09-16 16:37

Re: Leven tussen twee werelden

Geplaatst: 13-09-16 16:37

Dit is moeilijk, ik heb begrepen van een collega van mij (die moslim is) dat samenwonen niet iets is wat bij hen bestaat en dat wanneer een stel een relatie heeft, de familie er vanuit gaat dat ze gaan trouwen. Nu had mijn collega zeer begripvolle ouders en zij hebben haar beslissingen gerespecteerd. Ik denk dus dat dit iets is wat je vriend zelf met zijn ouders moet bespreken, de uitkomst en wat daarna komt kun je alleen naar gissen lijkt mij

**Geplaatst**: 13-09-16 16:43

Re: Leven tussen twee werelden

Geplaatst: 13-09-16 16:43

Mijn nichtje is getrouwd met een Marokkaanse man, ondanks ze zeker van mekaar waren, was het geen makkelijke relatie, uiteindelijk is ze aanvaard door zijn ouders, dit heeft wel jaren nodig gehad. Hun relatie is ook verbroken geweest omdat de druk te zwaar werd. Maar niet lang, nu zijn ze een gelukkig gezin.

**Geplaatst**: 13-09-16 18:02

Re: Leven tussen twee werelden

Geplaatst: 13-09-16 18:02

Mijn ervaring is dat wanneer ouders zo stellig zijn,het meestal uitloopt op niks. Waarom doe je jezelf dit aan?

**Geplaatst**: 13-09-16 18:16

Geplaatst: 13-09-16 18:16

Jij schetst als ergste scenario dat hij zijn ouders kwijtraakt of jij hem, maar m.i. is dat in deze niet bepaald het ergste scenario.
Ik weet niet van welke afkomst je vriend is, maar zo te horen is zijn familie best streng. Wat als ze jou dwingen om je te gedragen als moslima? Wat als ze jullie eventuele kinderen hun gebruiken opleggen of weet ik het wat?

Als ze na een jaar nog niks van je weten zou ik dat eens met je vriend bespreken. De enige manier om te weten hoe ze er over denken is als hij ze vertelt dat jij in zijn leven bent. Afhankelijk van hoe ze reageren kun je dan een keuze maken. Maar als Nederlandse in een islamitische cultuur terecht komen is heel zwaar.

Je zegt dat hij niet hoeft te kiezen tussen jou en zijn familie/geloof. Maar in feite is dat meestal wel zo. In die cultuur staan je ouders erg hoog. Je kan niet zomaar iets doen waar zij niet achter staan.

**Geplaatst**: 13-09-16 18:23

Geplaatst: 13-09-16 18:23

Een goede vriendin van mij heeft een soortgelijk probleem gehad met haar schoonfamilie. Dat zijn streng katholieke spanjaarden. Ze wisten wel van hun relatie af, maar samenwonen zonder een huwelijk was not done.

In de praktijk woonden ze wel samen, dat kon omdat haar vriend al een hele tijd in België woont en zijn ouders dus in Spanje. Als hij skypte met zijn familie, moest zij zich gaan verbergen in de badkamer of de deur uit.... Ook als ze in Spanje op bezoek gingen, logeerde haar vriend bij zijn ouders en moest zij bij de oma enkele straten verderop logeren..

Uiteindelijk zijn zij getrouwd. Veel sneller dan ze anders misschien gedaan hadden, maar ze wilden niet langer liegen tegenover de ouders. Reden was dat ze samen ondertussen een huis gekocht hadden (daarvoor hadden ze wel zogezegd elk hun eigen huurhuis..).

Ik zou wel net als verootjoo heel erg bang zijn dat mij een religie wordt opgelegd die niet van mij is. Die vriendin (zelf totaal niet gelovig) is in Spanje getrouwd tijdens een hyper katholieke viering. Daar was ze niet erg blij mee, maar ze deed het voor haar vriend (nu man). Zij hebben gelukkig het voordeel dat ze zelf in België wonen (na het trouwen) en de schoonouders in Spanje, dus ik hoop voor haar heel hard dat hun invloed nu stopt. Maar ze willen wel kinderen en waarschijnlijk starten de conflicten dan weer opnieuw (dopen of niet etc).

**Geplaatst**: 13-09-16 18:25

Geplaatst: 13-09-16 18:25

Ik kan je geen antwoorden geven op je vragen. Ik wil wel mijn verhaal met je delen. Ik heb 4 jaar samengewoond met een islamitische man. Zijn ouders spraken er schande van. In hun geloofsovertuiging heeft een vrouw voor het huwelijk geen sex. Doet ze dit wel, deugd ze niet, is ze een prutsmuts. Zijn ouders hebben altijd duidelijk laten merken dat ik anders was. Na mate de relatie vorderde nam de druk toe. Cultuur verschillen werden zichtbaar en waren soms moeilijk te overbruggen. Toen ik zwanger raakte werd de druk om islamitisch te worden en te trouwen te groot. Ik ben toen weg gegaan. Heb van deze relatie een schitterend kind aan over gehouden. Ik zou niet zo gauw weer een relatie beginnen met iemand waar ik niet geaccepteerd wordt zoals ik ben door de familie.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-16 18:36

Re: Leven tussen twee werelden

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-16 18:36

Bedankt voor ieder die de tijd heeft genomen te reageren en ervaring uit te wisselen.

Ik heb zelf besloten mij te verdiepen in de Islam.
Ik lees de Koran, zoek informatie op internet en heb contact met een andere zuster, Nederlandse afkomst en voor 3 jaar terug bekeerd en kon daarom nu ook samen zijn met haar (nu) man.
Ik probeer mezelf ook te kleden als moslima. Ik loop nog niet in speciale jurken, maar heb wel een wijde lange jurk aangeschaft en lang zwarte vest/blouse voor over en broek heen (tevens ook van die allibabba broeken in de kast liggen)

Deze week ga ik voor het eerst een moskee bezoeken.
Ik probeer veel te leren. Verder eet ik halal, omdat dit anders onrein is.
Nu heeft hij natuurlijk met het geloof ook de regels van geen gemeenschap en niet kussen, maar dit gebeurd dus wel tussen ons. Al probeer ik daar zelf nu een grens te trekken (hoe moeilijk ook) omdat ik het zelf erg serieus neem en als ik het doe, het goed wil doen.

Ik voel me er goed bij, wil met deze man samen zijn en geloof wel dat ik door de islam een stukje van mezelf terug vind. Ik voel me prettiger met mijn gedrag en kleding en merk wel dat ik meer besef krijg van eigenwaarde, omdat ik nu ook begrijp hoe alles bij hun zit en werkt.

**Geplaatst**: 13-09-16 18:39

Geplaatst: 13-09-16 18:39

Kortom, je wilt toch moslima worden. Wat is dan het probleem? Alleen het snel moeten trouwen?

**Geplaatst**: 13-09-16 18:43

Geplaatst: 13-09-16 18:43

Envoler schreef:
Bedankt voor ieder die de tijd heeft genomen te reageren en ervaring uit te wisselen.

Ik heb zelf besloten mij te verdiepen in de Islam.
Ik lees de Koran, zoek informatie op internet en heb contact met een andere zuster, Nederlandse afkomst en voor 3 jaar terug bekeerd en kon daarom nu ook samen zijn met haar (nu) man.
Ik probeer mezelf ook te kleden als moslima. Ik loop nog niet in speciale jurken, maar heb wel een wijde lange jurk aangeschaft en lang zwarte vest/blouse voor over en broek heen (tevens ook van die allibabba broeken in de kast liggen)

Deze week ga ik voor het eerst een moskee bezoeken.
Ik probeer veel te leren. Verder eet ik halal, omdat dit anders onrein is.
Nu heeft hij natuurlijk met het geloof ook de regels van geen gemeenschap en niet kussen, maar dit gebeurd dus wel tussen ons. Al probeer ik daar zelf nu een grens te trekken (hoe moeilijk ook) omdat ik het zelf erg serieus neem en als ik het doe, het goed wil doen.

Ik voel me er goed bij, wil met deze man samen zijn en geloof wel dat ik door de islam een stukje van mezelf terug vind. Ik voel me prettiger met mijn gedrag en kleding en merk wel dat ik meer besef krijg van eigenwaarde, omdat ik nu ook begrijp hoe alles bij hun zit en werkt.

Alleen al het feit dat jij in de islam verdiept en hij niet in het christendom verraad al een volgzaamheid die van jou verwacht wordt. Wil je echt een onderdanige vrouw zijn?

**Geplaatst**: 13-09-16 18:47

Geplaatst: 13-09-16 18:47

Dat is toch prachtig! Als het goed voelt, ga ervoor, zou ik zeggen. Je hoeft niks te overhaasten.
P.s, echte vrijheid is ook: accepteren dat er westerse vrouwen zijn die zich vrijwillig tot de Islam bekeren voor hun grote liefde..

Laatst bijgewerkt door Pocca_Locca op 13-09-16 18:50, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-09-16 18:49

Geplaatst: 13-09-16 18:49

Uit welk land komt hij?

Als je er zelf ook achterstaat om moslima te worden, prima. Ik lees alleen niet dat hij zich ook verdiept in jouw cultuur?
Pas op dat je niet teveel van je eigen identiteit weggeeft en volledig gaat leven naar wat iemand anders van je wil.

**Geplaatst**: 13-09-16 18:49

Geplaatst: 13-09-16 18:49

Was de interesse voor de islam er al voor de relatie? Zoniet dan doe je dit echt niet uit jezelf, wat je ook denkt... Het feit dat jij al zo erg veranderd bent is imo geen goed teken. Dit gaat nooit of te nimmer een relatie van gelijken zijn.

**Geplaatst**: 13-09-16 18:50

Geplaatst: 13-09-16 18:50

Saskia9 schreef:
Waarom doe je jezelf dit aan?

Wat is dat nou voor reactie...
Omdat ze van hem houd,lijkt me?

Voor liefde doe je dingen die je anders misschien niet had gedaan/gepland. Dat de situatie niet ideaal is, is niet meteen reden tot opgeven. Als je alle mannen/situaties die niet ideaal zijn de deur moet wijzen,blijft er weinig over in het leven. Ieder huisje heeft zijn kruisje

Inhoudelijk heb ik geen tips voor je TS.
Behalve: goed blijven communiceren met je vriend en geen 'wat als-dingen' een eigen leven laten leiden in je hoofd.
Succes!

**Geplaatst**: 13-09-16 18:53

Geplaatst: 13-09-16 18:53

maximuss schreef:
Was de interesse voor de islam er al voor de relatie? Zoniet dan doe je dit echt niet uit jezelf, wat je ook denkt... Het feit dat jij al zo erg veranderd bent is imo geen goed teken. Dit gaat nooit of te nimmer een relatie van gelijken zijn.

Je bedoeld: JIJ VIND dat het nooit een " relatie tussen twee gelijken " kan zijn.

**Geplaatst**: 13-09-16 18:53

Geplaatst: 13-09-16 18:53

Hoe oud ben jij (ongeveer) TS?

Je moet doen wat je hart je ingeeft, maar ik zou wel de ouders inlichten. Ze kunnen heel boos worden maar je vriend is toch volwassen neem ik aan. Dan kan hij zelf bepalen of hij jouw hand vraagt of niet.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-16 18:55

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-16 18:55

De interesse in de islam was er al, laten mijn ouders voor deze relatie nou niet echt te spreken zijn over de islam, waardoor ik mezelf hier nooit verder in verdiept heb. Echter is mijn vriend uiteraard wel een trigger geweest. Hij vind het absoluut geen preoriteit dat ik mijzelf in de islam verdiep. Hij was juist bang dat ik deed voor de relatie doe en daardoor straks terug val omdat het teveel is of ik er niet achter sta.
Hij komt uit Irak, heeft daar ook tot zijn pubertijd gewoont voordat ze naar Nederland kwamen.

Ik ben zelf gedoopt maar verder niet christelijk groot gebracht. Laat ik zeggen dat ik altijd een vrije vogel ben geweest en echt geleefd heb. Ik heb nu inderdaad een enorme wending gemaakt maar tot nu voelt alles nog goed.

Ik weet niet of het uitmaakt of ik moslima zou zijn of niet, voor zijn ouders dan. Ik blijf immers een Nederlandse vrouw en zijn ouders zijn ervan overtuigd dat vrouwen zoals ik sneller scheiden of de man verlaten en een Irakeese vrouw niet... Dit is wat mijn vriend mij verteld

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-16 18:59

Re: Leven tussen twee werelden

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-16 18:59

Wij zijn beide trouwens rond de 25.
Inderdaad een volwassen man, maar door horen van en bepaalde acties en spanningen zie bij mijn vriend, hebben ouders een grote invloed en is hij daar absoluut onderdanig naar.

Als hij eens besluit om snachts bij mij te slapen kan hij om het uur op zijn telefoon kijken of zijn vader hem nog niks gestuurd heeft waar hij blijft.... Dan merk ik toch wel wat angst bij hem.

**Geplaatst**: 13-09-16 19:01

Geplaatst: 13-09-16 19:01

Ik heb dit verhaal 2x in mijn naaste omgeving meegemaakt, beide stellen gingen samenwonen, maar beide mannen werden 'volwassen' en zijn keurig getrouwd met een vrouw uitgekozen door de ouders, waarop beide meiden gedesillusioneerd achter bleven

**Geplaatst**: 13-09-16 19:02

Geplaatst: 13-09-16 19:02

TS ik kan je alleen maar een verhaal uit mijn directe omgeving meegeven. Ik kende een jongen die verliefd werd op een moslima. Niet eens zo fel praktiserend, ze droeg bv geen hoofddoek en haar hele familie stonden bekend als normale nette mensen met een baan en ook gewone niet-moslim kennisenkring.

Dat meisje was er als de dood voor dat hun relatie zou uitlekken. Alles moest stiekem en achter de rug. Die jongen snapte het niet, vond dat ze zich te veel drama en zorgen maakte. Hij was toch een goede jongen met een goede job, en hij zou zelfs bereid zijn om zich te verdiepen in de Islam als ze dat nu echt verlangden. Wel hij zou haar zelfs trouwen als hij alleen dan mocht samenzijn.

Op een dag kwam het toevallig uit. Ze heeft hem kunnen waarschuwen. Hij dacht te komen om de gemoederen te bedaren en te tonen dat ze geen vrees moesten hebben. Het is geëindigd met politiewagens, hij is nog maar net kunnen ontsnappen van een horde woedende familieleden tot de 4de graad en zij werd opgesloten en kreeg een flink pak slaag. Uiteindelijk hebben ze haar zo lang onder druk gezet en op haar ingepraat dat ze tegen de politie heeft gezegd dat ze haar vriend niet wilde en voor haar familie koos.
En toch, niet lang erna kon ze het niet laten stiekem weer contact op te nemen en erover te praten. Het vervolg kort: zij heeft alles achter gelaten en is letterlijk gevlucht met hem. Even langs de politie zodat ze geen onrustwekkende verdwijning was, naar een andere provincie. Intussen zijn ze al jaren getrouwd en hebben ze een kind. Haar familie heeft ze slechts 1 maal gezien. Ze waren achter haar adres gekomen op een stomme manier en stonden aan hun deur kabaal te schoppen. Uiteindelijk heeft ze een straatverbod kunnen verkrijgen, maar niet zonder dat ze toch een aantal brieven kreeg van dat ze moest terugkomen want haar moeder stierf van verdriet. Intussen zijn ze nog eens verhuisd en alle contact verloren. Ze mist haar familie soms want ondanks alles het blijft familie, maar dan moet ze maar denken aan wat ze haar hebben aangedaan die avond en hoe ze zouden reageren als ze wisten dat ze intussen getrouwd is én nog een kind heeft bij een "goddeloze".

Ik wil gewoon zeggen, niet altijd is het rozegeur en maneschijn. Niet altijd is het een sprookje waarin het zomaar goed komt. Het kan zijn dat hij overdrijft en dat je schoonouders je gaan accepteren na een tijdje. Maar hou er ook rekening mee dat hij misschien wel beter weet dan jij hoe erg zij vasthangen aan hun eigen idealen en met recht en rede ongelukken wil voorkomen. Als dat is, dan zit je eigenlijk maar met 2 keuzes want je schoonfamilie is niet om te praten: ofwel accepteer je dat je nooit meer dan een onzichtbare flirt kan worden, ofwel moet je vriend de kans hebben om het op een veilige manier te vertellen tegen zijn familie en als die overreageert de kracht hebben om volledig te breken en voor jou te kiezen.

**Geplaatst**: 13-09-16 19:15

Re: Leven tussen twee werelden

Geplaatst: 13-09-16 19:15

Uit Irak... Bedenk dan dat je niet alleen te maken hebt met geloof maar ook met een hele complexe cultuur.
Daar kom je nooit zomaar tussen omdat je als westerling die denkwijze niet zal kunnen begrijpen.

Denk echt goed na over wat je hiermee wilt

**Geplaatst**: 13-09-16 19:22

Geplaatst: 13-09-16 19:22

TS, liefde is heerlijk, verliefd zijn is iets waar je van gaat vliegen en houden van is zo'n intens gevoel, een heerlijk geluk.

Ik wil best geloven dat jullie verliefd zijn. Maar ik geloof nooit in relaties waarin er van één kant veel geïnvesteerd wordt, en van de andere kant niets.
Jij gaat, als deze relatie doorgaat en écht tot een huwelijk komt, je hele huidige leven aanpassen. Het is nogal een cultuur waar je in terecht gaat komen. Dingen die voor nederlandse vrouwen en mannen héél normaal zijn, zijn daar een grote schande. En als je eenmaal het zwarte schaap van de familie bent, wordt je daar ook écht naar behandeld.
En wat doet hij? Wat investeert hij? Wat geeft hij op voor zijn relatie met jou? Ik vind niet dat je altijd precies hetzelfde moet geven, het gaat niet om een kiloprijs ofzo. Maar alles geven voor niets gaat te ver.

Daarnaast, als twee mensen, hoe verschillend ook, verliefd zijn, mogen ze best beide hun eigen ideeën, meningen en interesses hebben. Maar jij gaat alles laten vallen voor hem. En dát lijkt mij ongezond.

Ik wens je wijsheid toe.

**Geplaatst**: 13-09-16 19:29

Geplaatst: 13-09-16 19:29

Palmera schreef:
TS, liefde is heerlijk, verliefd zijn is iets waar je van gaat vliegen en houden van is zo'n intens gevoel, een heerlijk geluk.

Ik wil best geloven dat jullie verliefd zijn. Maar ik geloof nooit in relaties waarin er van één kant veel geïnvesteerd wordt, en van de andere kant niets.
Jij gaat, als deze relatie doorgaat en écht tot een huwelijk komt, je hele huidige leven aanpassen. Het is nogal een cultuur waar je in terecht gaat komen. Dingen die voor nederlandse vrouwen en mannen héél normaal zijn, zijn daar een grote schande. En als je eenmaal het zwarte schaap van de familie bent, wordt je daar ook écht naar behandeld.
En wat doet hij? Wat investeert hij? Wat geeft hij op voor zijn relatie met jou? Ik vind niet dat je altijd precies hetzelfde moet geven, het gaat niet om een kiloprijs ofzo. Maar alles geven voor niets gaat te ver.

Daarnaast, als twee mensen, hoe verschillend ook, verliefd zijn, mogen ze best beide hun eigen ideeën, meningen en interesses hebben. Maar jij gaat alles laten vallen voor hem. En dát lijkt mij ongezond.

Ik wens je wijsheid toe.

Eens.

**Geplaatst**: 13-09-16 19:34

Re: Leven tussen twee werelden

Geplaatst: 13-09-16 19:34

Het eerste dat in mij opkomt is: laat het hem vertellen aan zijn ouders. Zorg dat je je voorstelt als zijn vriendin en laat verder achterwege hoelang jullie al samen zijn.
Je noemt dat hij dan van zijn ouders, om jouw hand moet vragen. Met je moet trouwen.
Wat nou als jouw ouders (zogenaamd vanwege hun geloof) vinden dat je nog geen toestemming hebt, dat hij zichzelf eerst moet bewijzen?

Zouden zijn ouders dan ook moeilijk doen? Vinden zij dat je met de eerste de beste moet trouwen? Of hebben zij ook respect voor de wensen van jouw ouders?
Verder zou ik het echt niet weten. Lijkt me heel moeilijk voor je.