3 jaar lang was ik dag in, dag uit bezig met de paarden te rijden van iemand anders.
De man en vrouw waren super aardig. Het was een tweede huis voor me.
Elk weekend at ik smiddags een bordje mee en het was super gezellig.
Ook met hun zoon klikte het nogal. We hadden niets met elkaar, maar hij vond mij leuk en ik hem.
Als de man les had, vroeg hij altijd de dag van te voor of ik zn paard wou rijden. Dan liep ie bij hem beter.
Eerst was het 1 paard, op het laatst 5. En dan had ik ook nog mn eigen.
Ik hielp altijd veel, hij hoefde maar te bellen of ik was er in 5 minuten.
Eerlijkgezegd heeft mn school er onder geleden. Ik begon op vwo, nu ga ik beginnen op mbo zonder enkel diploma.
(Niet alles heeft daar de schuld van hoor, maar het heeft wel degelijk meegespeeld)
Met die mensen is niks mis hoor, echt niet.
Ik ben er nu gewoon klaar mee. Met de man en vrouw, de man bemoeit zich nu met mn studie alsof ie mn vader is. Hij wou wel even bepalen welke studie ik moest gaan doen.
Met de zoon net zo, om een lang verhaal kort te maken wou hij alleen maar leuk doen als hij zin en tijd had.
En dat was ongeveer 6 keer per jaar. En de rest van het jaar liep ik wel over hem te dromen en te hopen op leuke dingen.
Ik ben van plan er nog wel te komen, mijn pony staat daar en als ik tijd en! zin heb, dan wil ik wel een paard van hem rijden.
Maar ik ga geen rijschemas meer maken of direct op komen draven voor hulp.
Klinkt misschien ego, maar hij heeft dagen gehad dat hij dagelijks aan de telefoon hing voor klusjes die hij makkelijk in zn eentje op kon knappen.
Vond het een moeilijke keus, ze waren wel een beetje al familie voor me.
Het voelt nu goed, heel relaxed.
Ik wil me gaan richten op mn opleiding en mn oom vaker gaan helpen, zodat ik ervaring op kan doen voor de opleiding.
Ik wil mn pony blijven rijden, en zo af en toe wel eens een paard van hem. Maar niet meer zo intensief.
Zo, moest mn ei weer even kwijt en wou het graag delen.
Reacties mogen, hou het aub wel lief.
