
manzano schreef:Dus weet echt wel hoe het is. Maar je moet wel realistisch zijn en vooral vooruit kijken waar je het voor doet. Het is maar een stapeltje stenen uiteindelijk.
Ik weet niet zo goed welke situatie jij in zat? Bedoel je dat jij een huis had gekocht met je ex en het moest verkocht worden?
Waar mijn frustratie zo bij ligt. Ja dat is een beetje lastig verhaal om zo op Bokt te typen. Ik zal 't proberen.
Toen ik mijn vriend leerde kennen was hij bezig zijn huis op te knappen. Zijn ex betaalde al een meer dan een jaar niet meer mee en was ook weg bij hem maar het stond nog wel op haar naam.
Toen zij vertrok was het een bouwval en hadden ze beiden met flinke schuld achtergebleven dus wat ik ervan begreep was dat mijn vriend dat huis verder zou opknappen om er (een tijd) zelf in te gaan wonen.
Zijn ex-schoonvader is zo vriendelijk geweest om hem te helpen alles af te maken anders had hij waarschijnlijk nu nog staan klussen.
Ik dacht toen nog: djeezus waar ben ik in beland

Voor mij lijkt het wel gisteren dat ik met een smile op mijn gezicht geplakt zijn housewarmingparty stond te regelen en zijn mooie huisje stond aan te prijzen (terwijl zijn ex incl familie daar ook rond liep

Hij heeft echt alles eraan gedaan om het op zijn naam te krijgen maar hij kwam wat tekort.
Hieraan merk je bijvoorbeeld ook het verschil in families. Mijn pa zou echt bakstenen hebben gegeten om de financiering rond te krijgen; als ik 3 jaar heb staan timmeren op mijn droomhuisje dan gaat dat niet zomaar verkocht worden ofzo.
Maar zijn ouders zijn nou eenmaal anders.
Hij heeft mij vanaf het begin duidelijk gemaakt dat hij liever niet uit zijn geboorteplaats zou verhuizen.
(inmiddels is zijn mening ook veranderd)
Ik heb meer dan een jaar in een koffer geleefd omdat ik zelf ook een beetje honkvast ben en aangezien het huis op naam van zijn ex stond zat ik er niet op te wachten om in de problemen te komen als mijn vriend iets overkwam en het huis ging naar háár.
Maar gaandeweg begon ik me er wel bij neer te leggen dat hij graag in zijn huidige woonplaats wilde wonen alleen tja dat huis op zijn naam wilde niet echt lukken dus ik begon dat huis ook maar te accepteren, het is best een heel fijn huis.
Ik dacht dat ze afspraken hadden gemaakt dat hij daar zeker een jaar of 5 zou gaan wonen, ik weet het niet precies, het was vóór mijn tijd en ik heb alleen wat vlagen meegekregen van "mondelinge afspraken" "komt wel goed" "maak je niet druk"
Afgelopen maart kregen we een briefje onder onze neus gedouwd dat mevrouw de ex haar huis verkocht had en dat nu dit huis verkocht ging worden ander kreeg zij haar hypotheek niet rond.
Mijn vriend wilde niet lastig doen en heeft min of meer meegewerkt zodat zij haar huis kon kopen (hij was ook bang dat ze anders problemen zou maken met zijn huis) en zat ondertussen met zijn handen in het haar waar hij nou moest gaan wonen.
Ik had mijn eigen huisje en was eigenlijk niet van plan om dat op te geven omdat ik de laagste huur van Nederland had (230 euro) en omdat ik graag op mezelf ben, zijn ex uitkopen was helemáál geen optie.
We hebben toen gedacht, dan gaan we in mijn 2-kamerhok wonen, maar dat was echt een zware achteruitgang na zijn mooie huis en dat niet alleen: het is gewoon TE klein voor 2 volwassen mensen die een grote-mensenleven willen. Studenten ofzo kan nog wel.
Ik merkte aan alles aan hem dat hij daar niet echt op zat te wachten.
Maar wat dan wel?? Samen een huis kopen? Oke maar waar??
Door de nieuwe regels zijn wij degene die precies ergens tussen de huur- en koopgrens vallen dus eigenlijk nergens voor in aanmerking komen.
Maargoed ik had ondertussen eigenlijk voor de gein gereageerd op een koopgarant woning in mijn woonplaats (moest ik wel mijn huurwoning opzeggen daarvoor) om te kijken hoeveelste ik zou worden. Ik zat al eerder naar deze huizen te kijken omdat het gewoon leuke ruime huizen zijn en met korting niet heel duur en binnen ons budget. Mijn vriend vond ze ook wel leuk. Dit huis was één van de laatste hoekhuizen in die buurt.
Werd ik eerste! Op een huis wat we allebei wel leuk vonden.
Nou dat was dus een kans die ons in de schoot werd geworpen voor dat geld!
En helemaal met de terugkoopregeling: stel nou dat mijn vriend écht niet kon aarden in de nieuwe woonplaats, dan kunnen we er in elk geval snel vanaf.
Wij zagen alleen maar voordelen.
Dit huis is ook een stuk goedkoper in de maandlasten.
We hebben nog een tijd in de stress gezeten hoe het nou verder zou moeten als zijn eigen huis niet snel verkocht werd (ex betaalde niet mee en was dat ook niet van plan) en we hebben er ALLES aan gedaan om zijn huis maar verkocht te krijgen.
Omdat we dus onzekere tijden tegemoet gingen met de verkoop en alles, hebben wij zo min mogelijk bij geleend (vandaar ook mijn oproep voor goedkope klussers) want mijn vriend moest in het slechtste geval een jaar of langer 2 woningen gaan betalen als het niet snel verkocht zou worden, vanwege een niet-meebetalende ex.
En nee, dit was door haar juridisch dichtgetimmerd en mijn vriend, de goedzak, heeft alleen haar willen helpen.
Afgelopen maand heb ik mijn sleutels van mijn eigen huisje ingeleverd, dat was al best raar, ik heb er toch 10 jaar gewoond.
Ik voel me gewoon soms een beetje voor het blok gezet door andere mensen waar ik geen grip op heb.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben heel blij dat we straks weer een leuk huisje gaan hebben en ga er het beste van maken, maar ik had het graag anders gezien, vooral voor mijn vriend.
Voel me een beetje machteloos.
Twee jaar geleden was hij nog heel blij met zijn huisje en nu is het allemaal anders door gewoon domme, of helemaal géén afspraken (ja, toen goed vertrouwen) en toen moest ik echt enorm wennen aan zijn huis omdat het toch grotendeels ook van haar afkwam.
En nu bén ik er aan gewend en nu moet het weg.
Een half jaar voor dit hele gedoe kreeg hij nog een mailtje van zijn ex dat zij niet wilde dat het huis verkocht zou worden aan vreemden en nu heeft mevrouw ineens zelf een huis gekocht en moet dit weg

Mijn vriend vindt het ook niet leuk maar door de hele verkoop en gedoe is hij er juist méér met zijn neus op gedrukt dat het ook nog op naam van zijn ex staat (dat, waar ik me allang bij had neergelegd) dat hij eigenlijk blij is om opnieuw te beginnen en echt van haar af te zijn.
Ik vind het alleen banketstaaf dat het zo moet en dat hij nu ver weg van zijn vrienden en ouders zit. Aangezien mijn vriend al een paar jaar de hypotheek zelf betaalt (ja ja ik weet het: het hoort niet) kan hij nu wel eindelijk iets voor zichzelf gaan kopen of doen, omdat hij nu meer financiële ruimte krijgt.
Tja dat is het verhaal eigenlijk. Het is dus niet mijn eigen keuze geweest om dit huis te verkopen en ik vind het gewoon jammer hoe het allemaal gelopen is van alle kanten, ook van zijn ouders af.
Toen ze hem konden helpen wilden ze dat niet echt graag. Nu kan het niet meer omdat zijn pa met pensioen is en ze anders zelf bij moeten gaan lenen en zelf in de schulden gaan komen.
Ik ben best blij met het nieuwe huis hoor, maar ik denk wel dat ik weer moet gaan wennen aan mijn oude woonplaats.
Ik hou er gewoon niet van om geen volledig eigen keuze te hebben in bepaalde dingen


Dus: ik heb niks geen huis, verkocht alleen mijn stinkende best gedaan om ervoor te zorgen dat mijn vriend de beste prijs voor zijn huis kon krijgen door het zo mooi mogelijk in te richten en alles.
Ik heb gewoon wat tijd nodig om aan situaties waar ik zelf niet helemaal om gevraagd heb, te wennen.
Nogmaals ik ga wel blij zijn met ons nieuwe huisje hoor en gooi me er voor de 100% op om ook dat mooi te krijgen maar van mij had het allemaal niet gehoeven.
Er is echt veel op me af gekomen de afgelopen tijd en daar kan ik niet zo goed tegen.
Ikzelf vind het dus rot dat er wildvreemden in dat huisje komen.
Nog zuurder is dat vrienden van mijn vriend wel zijn huisje wilden kopen maar door allemaal vreemd gedoe en gelul van andere mensen dachten zij dat het te duur was voor hun en hebben zij 20 meter verderop in de straat een huis gekocht.
Echt, ik had zoooo veel liever dat het vele werk van mijn vriend bij bekenden terecht was gekomen die het ook mooi vonden enzo, dan nu bij wildvreemden

(mijn vriend ook)
Ik weet dus nog niet zo goed waar ik het zelf voor heb gedaan... behalve dat ik mijn vriend een kans heb gegeven om opnieuw te beginnen zonder zijn ex.
En als we dan toch in het nieuwe huis zitten dan wil ik het zo mooi en leuk mogelijk maken omdat ik nu ineens ook een koophuis heb en als ik dan toch een koophuis heb wil ik er wel anders naar kijken dan een huurhuisje en later bij verkoop ofzo, niet voor niks al dat geld, tijd en gedoe erin hebben gestoken.
Nogmaals ik ben superblij hoor, dat we zoveel mazzel hebben gekregen maar ik heb tijd nodig om te wennen aan het idee wat er de afgelopen paar maanden is gebeurd allemaal.
Ik denk ook dat als dit achter de rug is de klap bij mijn vriend ook wel aan gaat komen.
Die nieuwe mensen kunnen er niks aan doen maar ik gun het ze gewoon echt niet, dit huis

Ik had het nog bijna liever weggegeven aan familie of een bekende als het in mijn macht had gelegen.