Evelijn schreef:Misschien moet je daar dan eens mee beginnen... gewoon de bal terug kaatsen...
en niet onvriendelijk maar wel even een weerwoord. Ook als ze tegen jou mopperen over de boom... eerst gewoon zeggen tja heel vervelend dat jullie dit jaar een keertje extra moeten vegen... en dan wel aangeven dat jij met je lijf heel blij bent met dat herrie ding...
Waarom het meteen willen 'terugdoen'?
Bij de buren is de last blijkbaar zo hoog opgelopen dat ze uiteindelijk zijn gaan klagen bij Karuna.
Karuna beschrijft dat de buren ook een boom hebben die haar werk bezorgt, maar niet genoeg om haar daarover te horen klagen. Waarom als je buren over A klagen dan ineens ook zelf gaan klagen over iets wat je nooit het klagen waard vond?
Je kunt niet voor iemand anders invullen hoeveel last die persoon van jouw spullen heeft ('mijn hond blaft alleen als de bel gaat, en echt niet hard, dus wat hebben ze te klagen?'), en dat staat compleet los van waar jij op jouw beurt allemaal last van kunt hebben bij hún ('okee, als zij zeiken over mijn hond, dan ga ik terugklagen over dat zij elke zondagochtend grasmaaien, want daar heb ík dan last van, ik vond dat al deze jaren nooit de moeite waard om te vermelden, maar als we zo gaan doen...').
Als je een burenruzie wilt opstarten dan is dat een prima stappenplan. Als je de relatie enigszins leefbaar wilt houden dan ga je klachten niet met klachten vergelden, maar kijk je serieus naar hun klacht, laat ze zien dat je dat gedaan hebt, en that's is. Wat zij daar dan weer van vinden is wederom niet jouw zaak. Vul niet voor andere mensen in, ga niet klachten met klachten vergelden en accepteer dat andere mensen nou eenmaal anders zijn dan jij. Een stom voorbeeld; in dit topic wordt verschillende keren aangehaald dat de TS gehandicapt is en de buren gezonde volwassenen zijn en toch dit komen eisen... Wie zegt dat zij gezond zijn? Wat als de buurman een obsessief compulsieve dwangstoornis heeft en helemaal gestoord wordt van blaadjes in zijn tuin? Wat als de buurvrouw een depressie verbergt waardoor voor haar nu alles echt teveel is, dingen botter brengt dan ze zou willen en zelf niets positiefs kan bijdragen?
Waarom zou je voor anderen invullen hoeveel last zij mogen hebben van X, hoe zij daarmee om zouden moeten gaan, hoe ze dat anders gezegd hadden moeten hebben, en wat je kunt doen om het terug te doen - als je niet weet hoe het is om in hún schoenen te staan?
Leven en laten leven...