Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-01-25 21:51

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 20-01-25 21:51

Dat klinkt als een lekker en redelijk gemakkelijk recept. Ik zet het op mijn lijstje. Y)(^)

**Geplaatst**: 21-01-25 00:32

Geplaatst: 21-01-25 00:32

Op tv is momenteel een serie "het hoge noorden"
Allemaal Nederlanders die in Noorwegen en Zweden wonen. Je zou er zo in kunnen.

Net als van je schrijfsels word ik van dat programma ook zen. Even onthaasten...

**Geplaatst**: 21-01-25 08:44

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 21-01-25 08:44

Ook in België is er dat programma dat wij hier wat leuker vinden als het Nederlandse programma dat alles te maken heeft met de manier van interviewen van de Belgische Annemie.dat hele bijzondere TV geeft.
Nederlandse programma is ook leuk maar wij zijn verkocht aan het Belgische Hoge Noorden dat zo persoonlijk is en puur. Wouw gewoon.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-01-25 17:30

Geplaatst door de TopicStarter : 21-01-25 17:30

pmarena ik denk dat je het er ook wel rauw in zou kunnen doen. Ik ben er niet zo nauwkeurig mee, wij krijgen voldoende melkzuurbacteriën binnen uit gefermenteerde relish, kefir en uit de kaas.

senna21 leuk!

anne_GTI heb wel eens van dat programma gehoord. Zou niets voor mij zijn...

pien_2010 wat grappig, hebben zowel België als Nederland allebei hetzelfde programma met dezelfde naam? Gaan ze dan ook bij dezelfde mensen langs?

**Geplaatst**: 21-01-25 17:43

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 21-01-25 17:43

Thea,.Annemie heeft Belgische gezinnen en Nederland Nederlandse gezinnen waar ze langs gaan. Ik denk dat de Nederlanders het format van de Belgen gekocht hebben want dat programma loopt al jaren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-01-25 19:39

Geplaatst door de TopicStarter : 24-01-25 19:39

Als het donker wordt

Ik stop het klaar gemaakte voedselpakketje in zijn fietstas, Sander zwaait zijn been over het zadel en weg is hij. De sneeuwslurrie spat onder de wielen vandaan. Nauwelijks is hij de oprit af als hij al niet meer zichtbaar is in de dikke sneeuwvlokken die naar gestaag vallen. Sander zal het meest van deze namiddag en avond van huis zijn. Maar bah! Wat een vies weer! Ik stamp de natte sneeuw van mijn schoenen.

Afbeelding

Binnen staat de berg vaat op mij te wachten. De dampende stew stond al vroeg op tafel zodat Sander optijd kon vertrekken. Nu rol ik mijn mouwen op en laat de bordjes en kopjes in het hete sop glijden. “Hoe krijg ik het voor elkaar, om zoveel vaat te maken, in zo'n korte tijd?” Bestek, beslagkommen, pannen, allemaal komen ze aan de beurt. Eenmaal afgedroogd staat alles weer netjes op zijn plek.

Bijna aansluitend kan ik mij kleden op het weer, om buiten aan avondklusjes te beginnen. Poes springt naar buiten als ze mij ziet, en schudt beteuterd met haar pootjes als ze in de sneeuw beland. “kom maar” ik til haar van de grond en hou haar dicht tegen mij aan. In de schuur draait ze al spinnende rond mij heen. Ik open de grote schuurdeur en tegelijkertijd met een grote windvlaag komen de drie doorweekte pony's naar binnen.
In het schaarse licht klauter ik naar zolder om mand na mand met hooi te halen. Een tevreden geknabbel komt bij de stallen vandaan en de poezen liggen dicht tegen elkaar aan in een pluk hooi. In het laatste schemer sluit ik het kippenhok en neem een vrachtje brandhout mee naar huis.

Afbeelding

De uren zijn langzaam voorbij getikt en de middag vervaagd in de avond. De kachel is op de kolen na uitgebrand en het duister groeit langzaam uit alle hoeken en gaten. De lappendeken waar ik aan werk ligt over mijn schoot maar nu naai ik niet meer. Ik luister. Het is zo stil. Ik haal diep adem. Natuurlijk is het ook vaak stil als we samen thuis zijn; allebei verzonken in een boek. Dat is een gezellige, warme stilte maar dit is anders, dieper; voelbaar. De stilte maakt mijn gedachten bijna hoorbaar. Ik probeer de gedachte flarden te grijpen; voor ze weer verdwenen zijn. Mijn potlood krast over het papier.

Ik leg wat houtjes op de kolen en kijk vanaf mijn stoel hoe de kolen langzaam opgloeien. Een eenzaam rooksliertje verschijnt. Poef! De vlammen krullen langs het hout. Het knapperen van het vuur verbreekt de diepe stilte die zopas heerste.

Afbeelding

Nu wordt ik mij bewust van alle geluiden. Het konstante gedruppel van het dak; het tikken van de klok; het getrippel van muisjes op zolder en tussen de muren. Eigenlijk was het helemaal niet stil. Hoewel ik het niet zonodig leuk vindt als Sander een hele tijd van huis is, kan ik toch genieten van de intense stilheid dat het met zich meebrengt. Stilte is iets waar we tegenwoordig veel te weinig van genieten. De meesten hebben een konstante afleiding van muziek en televisie, telefoon, luisterboeken. Altijd is er achtergrond geluid. (Ik denk niet dat ik daar nog weer aan zou kunnen wennen, zo'n achtergrond ruis) Nu ben ik nieuwschierig. Wanneer zat jij voor het laatst in complete stilte? Hou jij ervan? Waar zou je het liefst in complete stilte zijn, thuis of ergens in de weidse natuur?

**Geplaatst**: 24-01-25 19:56

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 24-01-25 19:56

Ik houd enorm van stilte. Ik ben graag alleen en dan laat ik expres de tv uit zodat het stil is. Op zondag is het hier in het dorp heerlijk stil. Ik woon nu in een woonwijk maar ik zou graag naar de rand van het dorp verhuizen, wat meer landelijk. Uitzicht over de weilanden en dan qua geluid alleen een mekkerend schaapje. Geluiden van mensen kan ik niet zo goed tegen en zeker niet van kinderen. Dus ja aan mij is rust en stilte zeker besteed, heerlijk.

**Geplaatst**: 24-01-25 20:19

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 24-01-25 20:19

O heerlijk!
Op dit moment zit ik in de keuken en daar loopt de hangklok te tikken, verder hebben we het geluk om achter het bos in boerengebied te wonen dus naast wat tractors en soms wat auto's kan het hier ook heerlijk stil zijn of alleen natuurgeluiden en natuurlijk van de dieren.

Kan me ook bijna niet meer voorstellen dat ik zo'n 10 jaar geleden in Amsterdam woonde en nooit last had van geluid daar (soms feestende huisgenoten als ik moest slapen om de volgende dag vroeg te gaan werken).

Toevallig is mijn man nu ook een dagje en nachtje weg maar ik heb de hond, paardjes, katjes en kippetjes in en rondom huis dus voel me totaal niet alleen. Maar het is ook wel weer leuk als hij morgen weer terugkomt!
Ohja en jullie hebben natuurlijk veel minder buren dichtbij, die zijn hier op loopafstand en als er wat is mag ik altijd aankloppen/bellen.
Verder geniet ik nog elke keer van je verhalen, heerlijk!

**Geplaatst**: 24-01-25 20:32

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 24-01-25 20:32

Wat heb je de stilte prachtig beschreven.
Ik vind het heerlijk als mijn vriend een keer niet thuis is. Dan is de tv uit en geen muziek dus stilte. Ik kan daar erg van genieten. We wonen vrijstaand in het buitengebied maar niet geïsoleerd. Buiten is er altijd wel geluid: de snelweg verder weg of het doorgaande verkeer, een tractor… maar niet te vergelijken met de woonwijk waar we hiervoor woonden.

**Geplaatst**: 24-01-25 20:40

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 24-01-25 20:40

Heerlijk de stilte.
Vooral nu met veel sneeuw kan het zo stil zijn

Ik vind het heerlijk om alleen in het bos te wandelen (met hond,maar die is ook stil

) Kom meestal niemand tegen.

**Geplaatst**: 24-01-25 20:46

Geplaatst: 24-01-25 20:46

Echte stilte heb ik alleen ervaren in Zweeds Lapland, in een tentje op een plek waar je alleen te voet kunt komen. 7 Dagen lopen en grotendeels echt gewoon stil. Echt geweldig.

Na die tocht dachten we onszelf te trakteren op een fijn luxe huisje, maar ik heb geen oog dicht gedaan door de geluiden van de koelkast en andere mensen :')

Mooi beschreven weer

Laatst bijgewerkt door black_kelpie op 24-01-25 21:02, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 24-01-25 20:50

Geplaatst: 24-01-25 20:50

Oh wauw wat prachtig omschreven. Ik kan zelf maar beperkt tegen stilte. Sollte op zich fijn, maar dan "hoor" ik de piep in mijn beide oren. Ik vind het zelf dus heel fijn met een beetje geluid, het ruisen van de zee, blaadjes van bomen zulke geluiden.

**Geplaatst**: 24-01-25 20:51

Geplaatst: 24-01-25 20:51

Wat mooi beschreven.

Thuis in Frankrijk is zoveel stilte,waar ik enorm van geniet, dat we nu tijdens de vakantie wat meer de drukte hebben opgezocht. Ik heb een week moeten wennen aan de prikkels maar nu is het weer gewend en ik geniet erg. Maar die stilte in mijn leven is goud waard.

**Geplaatst**: 24-01-25 21:00

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 24-01-25 21:00

Mooi beschreven! Stilte kan zo oorverdovend mooi zijn

**Geplaatst**: 25-01-25 00:00

Geplaatst: 25-01-25 00:00

Ik houd zeker van stilte. 'Vroeger'- ik weet niet hoe lang geleden, had ik veel vaker de radio aan of muziek op.
Als ik muziek luister, is dat gericht omdat ik iets wil horen.
Mijn ouderlijk huis ligt in een zeer landelijke omgeving. Daar kon je, vooral in de nacht,de stilte horen 'knappen' in je oren. Ken je dat gevoel?
Tegenwoordig is ook daar meer verkeer en omgevingsgeluid.

**Geplaatst**: 25-01-25 00:15

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 25-01-25 00:15

Het mooiste achtergrondgeluid vind ik hooikauwende paarden op de late avond

**Geplaatst**: 25-01-25 08:55

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 25-01-25 08:55

Van maart tot november heel vaak, aangezien ik op een boot woon en wij in die tijd midden in de natuur liggen. Dan horen we alleen de golfjes tegen de romp slaan, de vogels zingen, of juist, als het windstil is, complete stilte. Heerlijk.

**Geplaatst**: 25-01-25 09:16

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 25-01-25 09:16

Ik geniet daar ook van, zeker als ik buiten bezig ben.

Ik hoorde laatst al wat vogeltjes zingen, dat is toch echt fijn om dan alleen die te horen en niks anders.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-01-25 21:55

Geplaatst door de TopicStarter : 26-01-25 21:55

SuzanneF dankjewel voor het delen van jouw stilte

lucia88dankjewel

leuk om te lezen

Ceetje_bokt dankjewel

heerlijk om over jouw stilte moment te lezen.

noordje inderdaad met sneeuw is alles nog stiller, geniet ervan

black_kelpie wat een heerlijke ervaring! Dankjewel

jeetje77 dankjewel

ik kan mij dan goed in denken dat jij dan het liefst niet helemaal stilte hebt :(:)

pien_2010 dankjewel

dan zul de stilte in frankrijk straks weer extra waarderen.

cayennedankjewel

senna21 dankjewel voor het delen van jouw stilte moment

anne_GTI daar kan ik ook heel erg van genieten

yavanna wat een unieke ervaring

prairy helemaal mee eens

Hier hoorde ik ook de eerste vogeltjes voorzichtig zingen, heerlijk!

**Geplaatst**: 27-01-25 17:25

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 27-01-25 17:25

Ik bedacht me vanochtend ineens een goede vraag voor jou, Thea. Hoe weck jij je producten? Ik neem aan dat je dat niet in een weckketel doet, of het je een speciale die op houtvuur kan?

**Geplaatst**: 27-01-25 19:05

Geplaatst: 27-01-25 19:05

Wij wonen buitenuit en je hoort altijd wel een trekker of verkeer rijden.
Als ik alleen thuis ben op de dag zoals nu de afgelopen 6 weken dan ben ik vroeg op en als mijn man dan weg gaat om 6 uur dan gaat de tv uit en kan ik zo genieten van de stilte.
Ook op zondag ochtend dan is het echt stil buiten.
Straks hoor je dan de hanen weer kraaien, de vogeltjes hun lied zingen en daar kan ik zo van genieten.

Ik zal ook weer blij zijn als de dagen langer worden.

Zal dat best missen als we weer aan het werk moeten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-03-25 18:10

Geplaatst door de TopicStarter : 05-03-25 18:10

Een rode draad

Kadunk, tsjiep, kadunk! Kadunk, tsjiep, kadunk! Ik geef de shuttle een zetje; kadunk, kadunk, klinkt het als ik de draad aandruk in de weef. Tsjiep; de andere zet scheringdraden worden opgetilt en de shuttle gaat nu weer terug de andere kant op. Kadunk, kadunk, sla ik de draad aan.

Afbeelding

Een frisse wind waait rond het huis maar een voorzichtig voorjaars zonnetje schijnt door het hobbelige glas naar binnen en verwarmt mijn kleine kamertje tot een behaaglijke warmte. Overal zie je de signalen dat de winter op zijn retour is en het voorjaar in aantocht.
De bloeiende sneeuwklokjes wiegen in de wind en krokusen staan op springen. Zo nu en dan krijgt de wind vat op de droge dorre bladeren en zend ze wervelend over het bruine gras. Overal kwetteren vogeltjes in de bomen en struiken.
Maar wat een aparte winter hebben we gehad, nauwelijks sneeuw; op hier en daar een uitschieter na, geen vorst… Zelfs de ganzen hebben het land nooit verlaten. Grauw; dat is het woord voor afgelopen maanden.

Afbeelding

Langzaam groeit het stukje stof op het weefgetouw. Met elke draad komt er weer een millimeter bij. Maar voor ik aan het weven kon beginnen, is er een lange weg aan vooraf gegaan; Zo passeerden vele donkere avonden, in het goud gele schijnsel, aan het spinnenwiel. De pluizige gekaarde wol veranderde in een dunne draad. De draden werden gewassen en uitgestrekt voordat ze klaar waren om in het weefgetouw gespannen te worden.

Afbeelding

Kon ik het kaarden en spinnen bij het schemerlicht doen heb ik voor het weven daglicht nodig. Elke dag zoek ik naar momenten om weer een stukje te weven. Tien minuten hier, totdat het afwaswater kookt, halfuurtje daar als ik alle klusjes heb afgerond en het nog niet donker is. De weef groeit steeds langer en ik hoop dat het een fijne warme sjaal wordt.

Dit project verdiept mijn respect voor onze voorouders. Denk aan de hele uitzet die ze weefden, lakens, handdoeken, tafellinnens, overhemden en hemden. Wat een werk! En dat naast hun leven van alledag. Wat hadden deze mensen een werkmentaliteit. Daar kan ik nog wat van leren!

Afbeelding

Een luid gekakel komt bij het kippenhok vandaan. Ik leg de weefshuttles in de mand en trek mijn jas en schoenen aan. Ook hier gaat het leven gewoon door en met het voorjaar in aantocht, hebben we in ieder geval weer genoeg eieren bij het ontbijt.

**Geplaatst**: 05-03-25 18:36

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 05-03-25 18:36

Nou, ik heb ook respect voor jou hoor. Wat een werk dit spinnen en weven.

**Geplaatst**: 05-03-25 19:29

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 05-03-25 19:29

Spinnen is geweldig (jaren gedaan). Heb je dat rood geverfd met meekrap? Ook jaren geverfd.
Het is geweldig om je eigen wollen kleren te kaarden, spinnen en te verven en dan te weven of breien.
Maar het kan wel en het is gaaf. Alleen ,en dat vind ik knap, jij maakt er volwassen kleren van en ik maakte er baby/ peuter/ kleuter kleding van en dat is toch echt een maatje kleiner.
Maar ik geniet enorm van je mooie weefwerk!! Doe je goed.

**Geplaatst**: 05-03-25 23:10

Geplaatst: 05-03-25 23:10

Wat gaaf weer! Het is duidelijk dat je druk bezig bent geweest.

Weet je al waarvoor je de stof terzijnertijd wilt gaan gebruiken?

Naar aanleiding van jouw mooie post kwam ik dit linkje tegen over een scheepswrak dat in1999 is gevonden in de buurt van Texel en zeer waarschijnlijk op weg was naar iemand in de textiel industrie.

https://onh.nl/verhaal/het-gele-goud-van-het-piskruikenwrak