Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-10-24 20:21

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 07-10-24 20:21

Weer treffend beschreven, zo'n wereld reis.
Wanneer geef je je boek uit?

**Geplaatst**: 07-10-24 20:57

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 07-10-24 20:57

Mooie beschrijvingen Thea, dank voor de verstilling!

**Geplaatst**: 07-10-24 20:58

Geplaatst: 07-10-24 20:58

Wij stoken voornamelijk op frêne, ik weet eigenlijk niet wat dat in het Nederlands is. Es denk ik?
Verder af en toe een blokje beuk of berk, maar het gros is frêne.
We hebben geen klep in de schoorsteen en zetten de kachel ook niet helemaal dicht. Die zetten we wel zacht, maar niet helemaal dicht. Helemaal dicht dan verstikt hij te veel en dan gloeit het minder lang, hebben we ervaren. De klep in de kachel zit trouwens onderin, het is puur een gat om lucht aan te zuigen.

Wat een reis, naar Kopenhagen! Heb je behalve een paspoort met een gat erin, nu ook een nieuw paspoort gekregen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-10-24 18:00

Geplaatst door de TopicStarter : 09-10-24 18:00

Dankjewel senna21, wie weet komt dat boek er nog een keer

Dankjewel Ceetje_bokt

Bedankt voor je uitgebreide antwoord. Jullie stoken beter hout als wij. Ik kan mij voorstellen dat essen veel meer kolen geeft als berk en populier. Helaas hebben wij dat niet

Ja, na 6 weken kwamen de nieuwe paspoorten aan. Kunnen we weer 10 jaar vooruit

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-10-24 20:00

Geplaatst door de TopicStarter : 11-10-24 20:00

deel 3

7 juli 2024

Het ritme van zeisen en bouwen zit er alweer aardig in, maar ook het wisselvallige weer. Had ik mij tot voor kort nog druk gemaakt om droogte, is dat in ieder geval iets wat ik nu wel van mijn lijstje kan schrappen. Na een dag droog en heet weer zie je de wolken op de horizon alweer samen pakken en op de tweede dag stortregent het tot alles er blank van staat.

Afbeelding

het ultime cultuur landschap, vlas, graan en hooi
Vanmorgen trok ik mijn laatste paar droge sokken aan maar al voordat ik de melk voor het ontbijt uit de koeling had gehaald voelde ik het water alweer door mijn schoenen heen sijpelen. De onderste 30 cm van mijn rok is al een week niet droog geweest en als het zo doorgaat is mijn huid straks net zo verschrompeld als dat van een oud vrouwtje. Ik trek mijn hoed nog iets verder over mijn ogen en zet de kraag van mijn jas omhoog. De palen van de “hässja” kraken gevaarlijk als ik er weer een pluk gras op leg. Het ijzerdraad hangt al helemaal door en het water loopt met stroompjes uit het groene lange gras. Onder de rand van mijn hoed door zie ik Sander strompelen met nog zo’n berg nat gras.

Afbeelding

Wat ben ik blij voor deze techniek van gras drogen. Dat dit hele natte gras over drie weken als groen droog hooi op zolder gaat, is ongelooflijk! Als ik dat niet met eigen ogen had gezien had ik dat niet gelooft.

Hè, ik hou mijn hand op, is het nu droog!? Een waterig zonnetje prikt door de wolken en voor ik het weet smoor ik in mijn jas en hoed. Ik weet bijna niet meer hoe het voelt om droog te zijn, of ik ben helemaal doorweekt van het zweet of doorweekt van de regen. Ik weet niet wat ik liever heb….

Afbeelding

Als ik mijn jas en hoed op een hooivork hang, zie ik de 6 hässjor staan, dampend in de de felle zon met de druppels er nog aan. Eens kijken hoelang mijn regenjas daar nu kan blijven hangen….

**Geplaatst**: 12-10-24 13:47

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 12-10-24 13:47

Prachtig! Dus met die methode van gras drogen maakt de regen niet zoveel uit?
Kun je in meer detail beschrijven/laten zien hoe dat drogen precies werkt?

**Geplaatst**: 12-10-24 14:23

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 12-10-24 14:23

Leuk stukje weer,

interessant om jullie manier van werken te zien.

**Geplaatst**: 12-10-24 14:50

Geplaatst: 12-10-24 14:50

Yeeeeeh Thea is weer begonnen en natuurlijk volg ik weer.
Ik vind 5 kuub voor zo'n klein huisje veel! Wij hadden 86 vierkante meter en een economische houtkachel en wij stookten 3,5 kuub. Het was een ouderwetse kachel als uiterlijk met een modern inbouw waardoor wij met het hout super lang deden. Twee grote blokken was zat als hij eenmaal brandde. 's Nachts ging hij ook uit, maar hij voelde in de ochtend nog lauw aan want de kachel bewaarde de warmte heel goed. Via een buizen systeem over het zoldertje (kon je niet lopen) met een ventilator die aanging als de temperatuur boven de 35 graden kwam, werd de warmte naar de keuken, badkamer en gang gebracht via een zachte lucht. Heel tof.
De slaapkamer deden we open als het te koud was. Het was overal in huis 22 graden (eigenlijk iets te warm).
Thea mijn vriendin, die het onnodig vond, heeft het na twee jaar ook gedaan en ze zegt nog dat het enige waar ze spijt van heeft is dat ze het niet eerder heeft veranderd.
Zij had geen buizenstel hoor . Het is warmer met vele male minder hout. Zij ging naar de helft toe. Dus scheelt veel werk.

Fijn nieuw paspoort. Wij gaan wind 2025 weer naar ambasade in Parijs.

Ziet er goed uit en ik ken jullie manier van grasndrogen uit Zeeland waar het oppers werden genoemd. Heel praktisch.

Fijn dat het goed met jullie gaat!

**Geplaatst**: 12-10-24 15:26

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 12-10-24 15:26

TS kookt en wast (zichzelf en kleding) ook het hele jaar op hout.

**Geplaatst**: 12-10-24 15:37

Geplaatst: 12-10-24 15:37

Brainless schreef:
TS kookt en wast (zichzelf en kleding) ook het hele jaar op hout.

Als je kachel brandt dan brandt hij en dan maakt het niet zoveel uit of je er wel of geen water op kookt . Deden wij nl ook en ook met eten koken.
Of er zijn twee kachels in het huisje en dan is een economische kachel of twee nog fijn maar dan begrijp ik het beter.

**Geplaatst**: 12-10-24 19:07

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 12-10-24 19:07

Ik vind het knap dat je ondanks de ongemakken (natte voeten, natte rok) toch in rokken blijft lopen.

**Geplaatst**: 12-10-24 19:42

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 12-10-24 19:42

5 kub vind ik niet zoveel hoor. Wij gebruiken er 10 denk ik. Wel groter huis.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-10-24 20:20

Geplaatst door de TopicStarter : 12-10-24 20:20

JudithO daar moet ik even voo gaan zitten, komt binnenkort

gerlienke dankjewel

pien_2010 dankjewel, je moet niet vergeten dat wij het hele jaar rond elke dag hout gebruiken. Dus elke keer dat jij warm water tapt, de wasmachine aanzet, eten kookt, dan gebruik jij of gas of stroom en bij ons gaat er dan hout doorheen. Ik neem tenminste aan dat jullie warm water en koken op een andere energiebron hebben dan hout? Maar je mag het veel vinden. Als ik ons verbruik vergelijk met anderen hier in de buurt, gebruiken wij extreem weinig.

brainless dankjewel

crazycactus nat word je toch

**Geplaatst**: 13-10-24 07:38

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 13-10-24 07:38

Klopt Thea, 5 kuub is dan extreem weinig. Dat hele jaar door had ik niet op mijn netvlies. Bedankt voor de aanvulling. Dan leven Jullie ook extreem sober en goedkoop.

**Geplaatst**: 13-10-24 08:39

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 13-10-24 08:39

Ik ben weer helemaal bijgelezen! 15 paginas.

Ik.blijf het geweldig vinden!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-10-24 19:20

Geplaatst door de TopicStarter : 18-10-24 19:20

Rogge, een cultuur erfgoed

Een blaadje dwarrelt voor het raam langs. Het zachte licht van de oktoberzon doet de goud gele bomen oplichten en de laatste aardpeer bloemen wiegen in de lichte bries die over het land heen waait. De herfst is hier en de dagen worden korter en donkerder. Steeds meer trek ik mij terug in huis, tijd om soepen en stoofpotjes te laten pruttelen, de laatste appels te verwerken tot moes en broodjes te bakken.

Afbeelding

De koffiemolen piept en knarst als hij de rogge korrels te pakken krijgt. Voorzichtig draai ik de hendel rond en rond. Het kleine opzamel bakje vult zich langzaam met het grof gemalen rogge meel. Even later is het bakje vol en leeg ik het in de beslagkom en maal weer verder. Na een tijdje is de molen eindelijk leeg en ligt de beslagkom gevuld met het grove meel. Een koffiemolen is misschien niet helemaal geschikt voor dit werk maar het voldoet voor nu.

Het lijkt alweer zo lang geleden dat ik steeds bij de akker ging kijken of het graan al klaar was om te oogsten. Langzaam verkleurde het graan van groen naar goudgeel maar het was nog geen tijd. De gevulde zaadkoppen begonnen te hangen, nu zou het niet lang meer duren. Ik peuterde een korrel los en beet erin. Krak, in tweeën, wit sap liep eruit. -Nog te zacht, we moeten nog een paar dagen wachten, zei ik tegen Sander. De zomer dagen werden hectisch en pas na een week kwam ik er weer. Deze keer brak de korrel niet! Tijd voor de oogst!

Het afmaaien was zo gebeurd maar het maken van schoven, tja, dat was nog niet zo makkelijk. Uiteindelijk hadden we de slag te pakken en nu zal het volgende keer vast beter gaan….
De schots en scheve schoven tegen het wasrek gezet waar ze twee weken moesten nadrogen. Wat een prachtig gezicht, de schoven zo in de tuin. Voor mij is graan altijd het ultieme symbool voor zelfvoorziening geweest en dan eindelijk mijn eigen schoven, puur genieten.

Afbeelding

Het meel wat ik net gemalen heb is eigenlijk iets te grof. Maar gelukkig heb ik nog een molentje. Eigenlijk is deze om kruiden in te malen maar het grove meel krijgt hij wel fijn. Ik stel de stelschroef af en vul de molen. Met de molen stevig tussen mijn knieën geklemd, begin ik met fijnmalen.

Afbeelding

Het vergde wat ideeën voor we een besluit namen hoe het graan te dorsen. Een vlegel maken zou niet zo 'n punt zijn maar een dorsvloer… in de schuur was het plafond te laag. De zoldervloer, te veel kiertjes.. Uiteindelijk kozen we voor een methode uit een roman, geschreven door Moa Martinson. Hierin komen een paar arme boeren voor die het graan dorsen op een rechtopstaande plank die tegen de benen leunt. Plank gezocht en een knuppel, schoof 1 gehaald en bam! Bam! Bij elke slag ritselen de korrels op de grond. Het werkt!
Gestaag groeit de bult graan en hebben we een hele berg platgeslagen stro.

Afbeelding

Nu kunnen we bijna beginnen met bakken, alleen nog de strorestjes, zand en steentjes verwijderen. Een lichte herfstbries doet de truc. Terwijl ik het graan van het ene bakje in de andere giet, blaast de wind alle kleine deeltjes ver weg, schone korrels vallen in de bak. Nu kunnen we malen en bakken.

Afbeelding

Het deeg van meel, zuurdesem, water en zout rol ik uit tot een flinterdunne lap. Prik ze in met een vork en stop ze in een hete oven.

Afbeelding

De avond is gekomen en de kaarzen verspreiden een warme gloed. Het knapperen van het kacheltje doet er nog een schepje bovenop in sfeer en gezelligheid. De crackers staan klaar om gegeten te worden met de cream cheese. Alleen nog een flesje appelsap open maken…

Waar ga jij vanavond van genieten?

**Geplaatst**: 18-10-24 19:40

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 18-10-24 19:40

Ik genoot vanavond weer van jouw verhaal!

**Geplaatst**: 18-10-24 20:44

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 18-10-24 20:44

Zo wat mooi om te lezen hoeveel aandacht en liefde jullie besteden aan een simpel crackertje.

**Geplaatst**: 18-10-24 20:56

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 18-10-24 20:56

Wat leuk om stap voor stap te zien hoe jullie dat doen.

Comfort lezen en foto's kijken

hoe gek dat ook mss klinkt.
Ik geniet ervan.

**Geplaatst**: 18-10-24 20:58

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 18-10-24 20:58

Oh wat leuk je deelt weer je verhalen.

Petje af hoor. Dat zware werk doen.

**Geplaatst**: 18-10-24 22:40

Geplaatst: 18-10-24 22:40

Wat een heerlijk leuk verhaal en knap hoor je eigen rogge. Hopelijk heb je nog meer eigen graan van de rogge. Tja we gaan allemaal weer meer naar binnen en ben het met je eens dat dit ook fijn is zo meeleven met de jaargetijden.

Hier hebben we met een française, twee Afghanen en een Nederlandse heerlijk genoten van een Afghaanse maaltijd bij Afghaanse vrienden in Parijs.

**Geplaatst**: 18-10-24 23:28

Geplaatst: 18-10-24 23:28

Yes topic terug gevonden. $*\o/*$ Miste je verhalen al.

**Geplaatst**: 19-10-24 06:56

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 19-10-24 06:56

Wat enorm gaaf dat je nu je eigen rogge geteelt, gedorst én gemalen hebt. Dat is wel echt next level hoor! En ik verval in herhaling als ik zeg dat je verhalen mij zo rustig maken. Maar toch… dank daar voor.

**Geplaatst**: 19-10-24 10:21

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 19-10-24 10:21

Ik heb ook weer enorm genoten van jouw verhaal, foto's en filmpje!

Wel heel tegenstrijdig; voor jullie is het enorm veel werk en drukte en voor ons (mij in ieder geval) is het enorm rustgevend en geeft het een nostalgisch verlangen.

**Geplaatst**: 19-10-24 10:45

Re: Leven als Laura. Mijn kleine huis op de prairie.

Geplaatst: 19-10-24 10:45

Gaaf! Hoeveel graan had je nu van hoeveel m2?
En hoeveel kg meel is het geworden?
Had je geen last van vogels in het graan?