
Deel 1.
woesh..! Een dikke windvlaag blaast een hele berg gele bladeren uit de de oude appelboom achter het huis. Dwarrelend in de wind landen ze overal in het natt gras. De herfst lijkt nu echt zijn intrede te hebben gedaan ondanks dat de temperaturen nog steeds erg mild zijn.
Vandaag is mijn eerste echte "vrije" dag sinds de hooioogst. Met de hoge inflatie en alle ongeregelheden in de wereld heb ik al mijn tijd besteed aan het verbouwen, oogsten en konserveren van eten voor zowel onszelf als de dieren. Het is een geruststellend gevoel nu de voorraden gevuld zijn zodat dat we ons kunnen redden tot de nieuwe oogst volgend jaar.
In Augustus waren we klaar met het maaien en nam ik mijn zeis voor de laatste keer mee naar huis.

en zo plukte ik elke dag kamille om te drogen voor thee.



Op een dag kreeg ik een brief van mijn penpal, dat is niet zo raar natuurlijk, maar wel was de inhoud een spannende verrassing. Ik ben ooit begonnen met penpals om zo een stok achter de deur te hebben om vaker te tekenen en illustreer mijn brieven dan ook altijd. Zo ook die voor haar. Nu wilde ze mij de opdracht geven om een illustratie te maken voor een etiket! Zij is een kleinschalige ecologische zeepfabrikant en haar Zeep "tång och trädgård" (Zeewier en tuin) moest een nieuw etiket en aan mij de eer. Zo spannend! Na wat schetsen en uitwisselen van ideen, kon ik beginnen aan het orgineel. Beide zijn we erg blij met het eindresultaat en de klanten ook


Midden augustus werd de put steeds lager en lager. En nog steeds geen regen op komst. Het laaste water in de regnton werd voor de was en de vaat gebruikt. Je kunt je wel voorstellen hoe blij ik was dat het op een nacht geregend had. Het was niet veel maar in ieder geval genoeg voor een paar ik afwassen en de was. Maar helaas was het daarna weer weken droog. Nog maar 15 cm water op de bodem van de put. Na een keer met de emmer erdoor heen dreven er allemaal groene dingentjes in het water.

Nu moest er een andere oplossing komen want zo´n 30 liter water per dagen voor de beesten zat er niet meer in. Nou, daar gingen we dan. De wind waaide door mijn haren als we vol vaart over de grusweg denderen, de steentjes knerpen onder mijn banden. Hemelsbreed wonen we misschien maar 600/700 meter van het meer maar om er te komen is het toch 5 km fietsen.

Bij het strandje aangekomen vullen we de kannen en laden de fietsen vol. Bijna 40 liter gaat er mee. De terugreis gaat beduidend langzamer. Maar als ik eenmaal de slag te pakken heb met mijn zware klotsende fiets gaat het aardig. Thuis aangkomen drinken de pony´s met gulzige slokken van het koele, weliswaar iets groene water. Blij dat we we oplossing hebben gevonden maar het is wel een tijdsrovend klusje wat toch om de dag terug komt......
Van de week komt deel 2 over de oogst en een nieuw projekt
