Geplaatst ben NL-er van oorsprong, getrouwd, en kan me niet herinneren zonder paarden geleefd te hebben.
denk dat ik echt een beetje besmet ben met Het Virus op mijn 5e of 6e ofzo.
mijn nichtje reed een pony voor iemand, die heb ik overgenomen toen zij te groot werd, en ja, daar ga je dan!
ik fietste een uur door weer en wind zodra het even kon, vanaf mijn 8e ofzo, en daarna ging ik rijden bij de buren op een Shetlander.
verder heb ik een poos op de manege gelest, en daar zo'n beetje de basis geleerd.
dat werd uiteindelijk een C-pony waarmee ik echt de beste tijd heb gehad.
ik reed vaak door het dorp en kreeg op een gegeven moment opmerkingen dat ik te groot werd voor mijn pony. was toen 15.
het diertje is uiteindelijk verkocht wat me veel verdriet deed, maar lieve mensen uit de buurt boden me aan om voor iemand Friezen te gaan rijden.
hartstikke leuk, maar ik wilde graag wat serieuzer gaan rijden, en de eigenaar voelde er niet zoveel voor om een bak aan te leggen oid.
ik ging regelmatig naar de buren (3 km verderop) om te rijden en les te hebben.
toch sloeg het niet aan en ben gestopt. Friezen zijn ook niet echt mijn ding moet ik zeggen.
ben op iemand in dorp afgestapt die een paar jonge KWPN-ers had staan, en van het 1 kwam het ander.
hij zocht nog iemand die zijn paarden vanaf 3 jarige leeftijd serieus wilde gaan rijden, en zo ging het.
hij heeft een bak aan laten leggen, en vanaf die tijd was ik elke dag op stal te vinden.
heb de paarden zelf ingereden, en ben privelessen gaan nemen.
veel geleerd in deze periode.
er kwamen wat paarden bij, en veulentjes, en uiteindelijk ben ik met mijn grote favoriet begonnen met wedstrijden.
ook regelmatig naar keuringen gegaan, en ik was/ben erg geinteresseerd in de fokkerij.
ging aardig goed, en we hadden echt ver kunnen komen, als een zware en langdurige depressie geen roet in het eten had gegooid.
ben gestopt met de wedstrijden, reed nog wel, maar de lol was er vanaf.
eigenlijk was het gewoon te zwaar voor me om echt serieus te rijden/op wedstrijd te gaan.
ben met name het jonge spul blijven trainen, dat was waar ik echt plezier aan beleefde en -al zeg ik het zelf- aanleg voor had.
het hogere werk hoefde van mij niet zo.
ben uiteindelijk verhuisd naar Canada, heb daar een poos op een trainingscentrum/manege gewerkt, en met name de "moeilijke gevallen" bleken mij goed te liggen.
reed o.a. een quarter-horse/arabian merrie (qarab) waar niemand anders echt iets mee kon.
de eigenaresse had haar voor haar kinderen gekocht, maar daar was ze te fel/dominant voor.
ze wilde haar verkopen, ook omdat ze een beetje getraind was voor het boerenwerk/koeien drijven etc.
maar ze was te popperig en klein voor de grote cowboys, dus ja, dan blijft er niet veel over.
ze vertelde mij dat als ik een maand gratis voor haar werkte, ik het paardje zo mee mocht nemen.
helaas voor mij, had ik niet de mogelijkheden op een paard te onderhouden op dat moment, dus hoe jammer ik het ook vond, dat ging niet door.
de merrie is verkocht naar een dierenarts in de plaats waar mijn ouders wonen, en ik hoorde dat die haar ook weer willen verkopen.
zit er nu serieus over na te denken om eens contact met hen op te nemen.
omdat ik denk dat het anders de slacht wordt.
normaal ben ik daar wel vrij nuchter in, maar in dit geval... :Sze is te slim, en te mooi, en ik ben teveel aan haar gehecht om dat te laten gebeuren.
mensen begrijpen haar gewoon niet, maar wat ik gemerkt heb, ook toen ze ernstig gewond was aan haar been, is dat het wat langer duurt om haar vertrouwen te winnen.
maar als je dat eenmaal hebt, doet ze alles voor je.
ze is gewoon een diva, een prinsesje, en zo wil ze behandeld worden.
heb nog wel veel meer verhalen over haar, maar goed, dat nu even terzijde.
anyway, momenteel staat het rijden op een laag pitje.heb nu contact met een vrouw in dit dorp, die 8 paarden heeft, een kast van een binnenmanege heeft laten bouwen, en erg geinteresseerd is in het hele Parelli - gebeuren.
erg interessant, ben 1 keer daar geweest, en dat was voor herhaling vatbaar.
mis de paarden erg, en zou graag weer beginnen, al is het meer serieuze werk niet (meer) haalbaar voor mij.
ik kijk al langer mee op Bokt.nl, en vind het een erg leuk forum.
vandaar dat ik me aangemeld heb, om af en toe een beetje mee te kunnen kletsen. nou ja, dat is mijn paardengeschiedenis dus, voor de rest hou ik van de natuur, buiten zijn, lezen, muziek, koken, wijntje in de zomer in de achtertuin, en anderen proberen te helpen dmv mijn eigen levenservaringen.
liefs, Jessi_Lynn.