Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-03-11 11:24

Vanmiddag afspraak voor een abortus.

Geplaatst door de TopicStarter : 04-03-11 11:24

Al een tijdje ben ik hier actief als meelezer, en nu wil ik graag jullie mening. Omdat ik nieuw ben, kan ik bijna nergens posten, maar ik wil graag ergens over praten, en het is niet zomaar iets. Ik hoop dat de Mods hier respect voor kunnen hebben en het topic vandaag laten staan..

Ik ben 24 jaar, heb sinds 4 maand een vriend en ben zwanger geraakt. Ik heb de pil altijd trouw geslikt en toen ik vage klachten kreeg, naar de dokter gegaan en niet zelf een test gehaald. Puur omdat het gewoon niet kón. Maar het is dus zo. Ik zit nog midden in mijn Universitaire studie, hij studeert nog, ik ben niet helemaal zeker van de relatie, puur omdat het nog maar zo pril is. Ik woon nog bij mijn ouders, ben financieel afhankelijk, het is niet haalbaar om op mezelf te gaan en een kind te onderhouden. Het zou dan dus door mijn ouders opgevoed worden.

Oftwel een alles behalve ideale situatie. Nu weet ik het een dikke week, ik heb met de huisarts gepraat, met de gyneacoloog, en nu met een psycholoog. Ik heb vanmiddag een afspraak, maar twijfel nog steeds. De beslissing moet nu gemaakt worden, want het kindje groeit door. Het is nu 7 week, maar dan dus eigenlijk 5 week bevrucht. Voor mijzelf zou het veel beter zijn, maar het voelt zo egoistisch. Als ik het vanmiddag niet kan, dan gebeurd het ook niet en hou ik het dus. Maar word ik daar gelukkig van? Het is allemaal zo dubbel, ik voel me zo schuldig en egoïstisch, maar ook voor het kindje is dit niet ideaal.

**Geplaatst**: 04-03-11 11:29

Geplaatst: 04-03-11 11:29

Heel veel sterkte met dit moeilijke besluit :(:)

.

Ik ben van mening dat elk kind recht heeft op ten minste 1 ouder die in de breedste zin van het woord goed voor hem kan zorgen en hem een stabiele omgeving kan bieden. Heb jij het gevoel hieraan over een 8 maanjes te kunnen voldoen?

Ik zou het in ieder geval geen egoïstische keuze vinden als je heel duidelijk tot de conclusie komt dat je hem/haar niet kan bieden wat hij verdient.

**Geplaatst**: 04-03-11 11:33

Geplaatst: 04-03-11 11:33

Lieve Pinoo.

Ik heb zelf 8 jaar geleden voor de zelfde beslissing gestaan (ik was toen ook 24 en kende mijn inmiddels man pas net) en ben toen diverse malen bij een psygoloog geweest. Het is jou lichaam en jij bepaald wat je er mee wilt doen. Het is een hele moeilijke keuze. Ik heb diverse gesprekken gehad bij de Rutgher stichting en heb daar ook 2 echo's gehad. Mocht je vandaag zoiets hebben van ik laat het niet weghalen dan krijg je altijd 2 weken de denk tijd. Je hebt nog veel langer de tijd maar ik denk dat je dat niet wil. Je mag in nederland namelijk tot 22 weken abortus laten plegen. (maar dan is het kindje inmiddels ook al levensvatbaar) Ik kan je alleen het advies geven "sta volledig achter je beslissing anders krijg je er spijt van"!
Wij hebben 8 jaar geleden er voor gekozen en hebben nu een prachtige zoon van bijna 8 jaar. Daarna heeft hij nog een zusje en broertje gekregen en zijn we nu een gezellig druk gezin. Ook al wilde wij 8 jaar geleden geen kinderen ik heb geen minuut spijt van mijn beslissing.
Heel veel succes en sterkte met het nemen van je beslissing.
Mocht je nog vragen hebben dan mag je me altijd een prive berichtje sturen.
Laat je aub weten wat je beslissing geworden is?

**Geplaatst**: 04-03-11 11:34

Geplaatst: 04-03-11 11:34

Ik kan Juliette alleen maar onderschrijven. Heel veel sterkte met je besluit.

**Geplaatst**: 04-03-11 11:36

Geplaatst: 04-03-11 11:36

Jeetje, moeilijk altijd dit.
Het is zo belangrijk dat je naar je eigen gevoel luisterd, en niet naar wat een ander zou doen.
Ik heb zelf ook voor deze keuze gestaan, was 22 en zwanger, net een relatie, alleen niet financieel afhankelijk. Ik heb voor het kindje gekozen en we zijn al dik 3 jaar gelukkig samen.. Maar dat kan ook anders lopen..
Hoe is je gevoel, wil je later kinderen? Gaan je ouders je steunen? Kun je je studie niet een jaar uitstellen?
Ik zou het toch tegen mijn vriend vertellen, je moet er over kunnen praten..Weten je ouders het al?

**Geplaatst**: 04-03-11 11:38

Geplaatst: 04-03-11 11:38

Het is echt een kindje, dat zet je hele leven op zijn kop als het er eenmaal is, vaak ook nog bij mensen die wel bewust ervoor gekozen hebben.

En verder ga ik mee met bovenstaande.

Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe.

**Geplaatst**: 04-03-11 11:39

Geplaatst: 04-03-11 11:39

He meid,

Moeilijk besluit.. Weet je vriend dat je zwanger bent?
Wat vind hij er van?
Heel veel sterkte met het besluit wat je gaat nemen..

**Geplaatst**: 04-03-11 11:40

Geplaatst: 04-03-11 11:40

Ik kan hier absoluut niet over meepraten. Maar ik denk dat alleen jij weet wat de beste keuze is.. Zoals hierboven staat je bent niet de enige in deze situatie, hoop dat je je daardoor iets gesteund voelt.. Heel veel sterkte iig!

**Geplaatst**: 04-03-11 11:41

Geplaatst: 04-03-11 11:41

Het is niet egoistisch om voor je zelf te kiezen, een stabiele omgeving is wel belangrijk, zowel voor moeder als kind. Wat je ook besluit, heel veel sterkte gewenst vanaf hier!

**Geplaatst**: 04-03-11 11:42

Geplaatst: 04-03-11 11:42

ik ga ook met juliette mee
kun jij dit kindje bieden wat het nodig heeft en wil je dat ook?

een kindje heb je voor de rest van je leven en als je daar nog niet aan toe bent is het veel eerlijker naar het kindje toe om te zeggen dat je er nog niet klaar voor bent
dat is juist niet egoistisch!

heel veel sterkte want een moeilijke beslissing blijft het altijd

**Geplaatst**: 04-03-11 11:43

Geplaatst: 04-03-11 11:43

Jeetje wat een moeilijk verhaal.

Ben niet voor abortus maar kan me in jou situatie goed voorstellen dat je daar toch echt over nadenkt en evt. de keuze maakt.

Als jij jezelf met je ouders niet in staat ziet om het kindje op te voeden zoals je dat graag zou willen en een stabiele thuis situatie kan bieden dan kan ik de keuze voor abortus wel begrijpen.

Ik hoop voor je dat je echt de tijd neemt om de beslissing te maken. Als je het niet zeker weet neem dan voor jezelf een week uitstel om te beslissen. Het is nog in een vroeg stadium en je hebt dus nog even de tijd om te denken wat een ander ook zegt.

Hoe staat je vriend in dit verhaal?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-03-11 11:43

Geplaatst door de TopicStarter : 04-03-11 11:43

Dank jullie voor de reacties.. Ik heb het besluit ook niet zomaar genomen, je hebt 5 dagen bedenktijd, en ik zit nu op 9 dagen. Gesprek met een psycholoog heeft me erg geholpen en zal ook daarna nog een gesprek hebben. Maar toch blijft de twijfel..

**Geplaatst**: 04-03-11 11:45

Geplaatst: 04-03-11 11:45

wat is precies de twijffel, kun je dat onder woorden brengen?

**Geplaatst**: 04-03-11 11:45

Geplaatst: 04-03-11 11:45

Pfoe heftig zeg... Ik heb nooit in jou schoenen gestaan (wel gedacht zwanger te zijn, maar bleek achteraf vals alarm en dat voelde al heftig!), maar ik denk dat je heel goed naar je gevoel moet luisteren en 100% achter je beslissing moet staan. Kun je niemand in je omgeving in vertrouwen nemen, waar je even goed mee kan praten, iemand die jou en je situatie ook kent?

**Geplaatst**: 04-03-11 11:48

Geplaatst: 04-03-11 11:48

spatter schreef:
dat is juist niet egoistisch!

Inderdaad, ik kan er ook echt niet tegen als mensen willens en wetens aan kinderen beginnen terwijl ze vooraf al redelijkerwijs kunnen inschatten dat ze die niet kunnen bieden wat ze nodig hebben of om een huwelijk te redden. Dat is pas egoïstisch!

Ik heb een vaste relatie van 7,5 jaar ben bijna 25 en financieel is het haalbaar (mits ik blijf werken) maar now way dat ik nu een kindje zou willen. Ik ga voor mijn carriërre (hoofdverdiener) en ben van mening dat kinderen niet in de opvang horen zodat beide ouders kunnen werken. Wat heb ik een kindje op de lange termijn dan te bieden ........... worden we geen van beiden gelukkig van.

**Geplaatst**: 04-03-11 11:53

Geplaatst: 04-03-11 11:53

als je twijfeld zou ik het persoonlijk niet doen.

een meisje in onze directe omgeving heeft een jaar geleden hetzelfde meegemaakt.
ook midden in studie,.ouders die er niet achter stonden etc.
zij twijfelde ook enorm,..maar uiteindelijk heeft ze de knoop door gehakt en besloten het kindje weg te halen.

pest is alleen dat door de keuze,.de twijfel niet weg gaat,.en daar heeft dat meisje tot op de dag van vandaag het meeste moeite mee.
wat als ik het wel gehouden had?
wat zou het geweest zijn?(qua geslacht bedoeld ze dan) etc
die twijfels nekken haar op dit moment en heeft inmiddels ook haar relatie gekost door de spanningen e nook haar studie op moeten geven doordat ze helemaal er doorheen zat

ikzelf heb ook in die situatie gezeten,. wel 13 jaar geleden,.maar goed,....(ik was toen bijna 20)
ook bij mij ging het door de pil heen
stond er alleen voor,had geen huis etc.
zelf heb ik toen besloten het kindje toch te houden
en ja,. het was een verdomd moeilijke tijd,.dat zal ik niet ontkennen,.. was verschrikkelijk zwaar en heb er een hoop voor in moeten leveren,.. maar nu,..13 jaar later,. ben ik zooooo blij dat ik het niet heb gedaan.
heb een geweldige meid van 13 nu,.. en inmiddels ook 2 kindjes erbij.

hoe dan ook.... blijft een rotsituatie waar je in zit en wens je dus ook heeel veel sterkte met je beslissing!

een hele dikke virtuele knuffel voor jou!

**Geplaatst**: 04-03-11 11:56

Geplaatst: 04-03-11 11:56

Ook ik kan hier totaal niet over meepraten, ik denk dat dit 1 van de moeilijkste beslissingen zal zijn ooit. Willen je ouders je steunen? HEEEL VEEEEEL STERKTE, geen van je beslissingen zal fout zijn.....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-03-11 11:57

Geplaatst door de TopicStarter : 04-03-11 11:57

Dank jullie voor alle lieve reacties.. Mijn vriend staat achter me, wat ik ook beslis.. Hij wil eventueel wel gaan samenwonen en onze ouders kunnen ons financieel steunen. Het kindje zal dus wel groot worden, maar ik wil graag kinderen als ik daar klaar voor ben.. Als ik een goede baan heb, mijn eigen huisje heb, en een langere relatie heb. Mijn leven nu is ideaal, mijn studie gaat goed en ik heb tijd voor mn paarden.. Maar als er een kindje is, zal ik de paarden waarschijnlijk moeten opgeven, omdat de tijd die ik nu over heb voor de paarden, ik dan in mijn kindje zal steken. Ik weet zeker dat als ik het wel hou, ik er heel veel van ga houden, maar mijn leven gan zo enorm veranderen en ik weet niet of ik daar nu aan toe ben. Ik heb het met enkele vriendinnen erover gehad en die vinden ook dat dit niet de ideale situatie is. Maar ik huil al als ik per ongeluk een muis aanrij, en nu neem ik het leven van een kindje af. Dat is tenminste mijn gevoel erbij. Ik heb hem/haar de kans op een mooi leven afgenomen en ik denk dat dat mij veel pijn gaan doen. Eigenlijk is het nog niet meer dan een celdeling, maar dat komt nog niet helemaal aan. Op internet staan de meest gruwelijke plaatjes van abortussen en ik voel me een moordenaar als ik dat doe..

**Geplaatst**: 04-03-11 12:01

Geplaatst: 04-03-11 12:01

Bij twijfel niet doen, anders blijft het schuldgevoel je je hele leven achtervolgen. Je bent trouwens nooit klaar om kinderen te krijgen. Heb je er met je ouders over gesproken? Wat vind je vriend ervan, hij is nl. de vader. Ook al blijft de relatie niet bestaan, hij is de vader en zal je dus moeten ondersteunen. Je hoeft er niet alleen voor te staan. Misschien kun je na een gesprek met je ouders en je vriend de knoop doorhakken.

Er zijn genoeg vrouwen die studeren en een kind hebben. Waar een wil is, is een weg. Geen enkel kind wordt in een ideale situatie geboren, de ideale situatie bestaat nl. niet.

**Geplaatst**: 04-03-11 12:02

Geplaatst: 04-03-11 12:02

ik denk dat je net zo goed door een hele moeilijke periode kan gaan als je het kindje wel houdt
dan zijn die twijffels er ook en vraag je je af wat er van je leven geworden was als je wel je studie had afgemaakt enz

het klinkt inderdaad heel mensontwaardig maar het is nu inderdaad niet meer als een klontje cellen wat zou kunnen uitgroeien tot een heel mooi mensje
gelukkig leven we in een tijd waarin je kunt kiezen of je dat wel wilt
het leven is zo simpel niet meer als vroeger, er komt heel veel op je af en de verantwoordelijkheid van een kindje is groot en duurt de rest van je leven

**Geplaatst**: 04-03-11 12:03

Geplaatst: 04-03-11 12:03

tuurlijk veranderd je leven enorm als je het kindje zou houden,.... dat is absoluut waar~!
maar ik kan je ook verzekeren dat als je pas een kind neemt als je er aan toe bent,.. je leven ook verschrikkelijk zal veranderen en het altijd anders loopt dan dat je gedacht had.

en ja,.je zal een hoop in moeten leveren als je besluit het kindje te houden..... maar je krijgt er ook verschrikkelijk veel voor terug.

ik kan je helaas geen oplossing bieden of je hiermee helpen... vind het waardeloos voor je dat je nu in deze moeilijke situatie zit.

**Geplaatst**: 04-03-11 12:06

Geplaatst: 04-03-11 12:06

Wat een nare situatie zit je in.
Je denkt alles op een rijtje te hebben, leuke studie, paardjes, vriendje.
En dan ineens zwanger.
Kan er over mee praten. Alleen was mijn leven zoiezo al niet zo leuk en als je dan de
uitslag van de test ziet zakt de grond letterlijk onder je voeten vandaan.
Bij mij ook door de pil heen en gewoon door blijven slikken. Tot ik al vroeg begon te tekenen.
Veel nagedacht, getwijfeld, keuze gemaakt, weer twijfelen, meer nadenken enz enz.
De moeilijkste keus die ik ooit heb moeten maken.
Helaas moet ik nu het schuldgevoel dragen van die keus.

Jij zit nu op 7 week. Ik zat al op 20 weken dus iets korter de tijd om na te denken.
Enige tip die ik kan geven is goed nadenken.
Wat wil je, wat wil je niet. Praat erover met ouders, vriend, mensen om je heen.
Je moet natuurlijk niet je keus basseren op wat hun vinden, maar het kan wel verhelderend zijn.
Weet wel, mocht je op het laatste moment twijfelen, doe het dan niet.
Heel veel sterkte.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-03-11 12:07

Geplaatst door de TopicStarter : 04-03-11 12:07

Idd Spatter.. Ook die verantwoordelijkheid is een punt om bij stil te staan. Wanneer ik afstudeer ben ik arts en zal ik dus een full time baan hebben. Kindje is dan 2, en wanneer ik van huis ga, zal het nog slapen en als ik thuiskom, is het alweer bedtijd.. Als ik het hou wil ik er ook vol voor gaan.
Mijn ouders en vriend staan altijd achter me..

Voor diegene die al moeder zijn, rijden jullie nog steeds fanatiek paard? De paarden zijn mijn leven en ik zou het heel zwaar vinden, als ik daar geen tijd meer voor heb..

Ik ga vanmiddag sowieso heen, en kan daar altijd nog beslissen om het niet te doen. Als zij merken dat ik twijfel, wordt het sowieso niet gedaan.. Vandaag wordt de keuze gewoon gemaakt. Als ik het niet doe, hou ik het, en dat miep ik er ook niet meer over. Dan zal ik er alles aan doen om het een goede toekomst te geven..

@Imala.. Wat rot voor je dat je zo een schuldgevoel hebt. Dat is dus ook waar ik bang voor ben.. heb je wel met een psycholoog gepraat?

Laatst bijgewerkt door Pinooo12 op 04-03-11 12:09, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 04-03-11 12:08

Geplaatst: 04-03-11 12:08

Meisje wat zit jij in een ontzettend moeilijke situatie zeg..
Ik kan je geen advies geven buiten: Maak de beslissing uit je hart.. anders blijf je met een schuldgevoel lopen denk ik..
Heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 04-03-11 12:08

Geplaatst: 04-03-11 12:08

@Pinooo12
Wat je hierboven beschrijft maakt het er niet makkelijker op!
Wie zegt dat het kind een mooi leven krijgt?

Ik snap echt dat het heel moeilijk is, echt waar maar KAN jij het kind het leven bieden wat deze nodig heeft?
Is je relatie met je vriend goed? En hebben jullie een goeie basis?

Zou je je studie en je paarden wel ECHT op willen geven voor een kind? En bij die vragen moet je echt aan jezelf denken.

Je moet het echt niet zien als "moord" want dat is het NIET!!!

Er zijn naar mijn mening teveel kinderen op de wereld die echt niet beter af zijn omdat de moeder ze persee wou houden....Maar niet kon bieden wat het kind nodig had. Daarom sta ik persoonlijk veel meer open voor adoptie dan voor een kind van mijzelf....