Nou, ik heb je hele verhaal gelezen (alleen blz 4 en 6).
Ik heb vroeger ook zoiets meegemaakt.
Extreme buikpijn en dat ze niets konden vinden. Daarna een maand beter en toen kwam het 3x zo hard terug, opgenomen, onderzoeken, uiteindelijk kwam er uit dat ik maag/darm ontsteking had.
Buikpijn is zo naar, je kan niks. Ik lag doodstil op de bank en had het gevoel dat je alleen al van knipperen pijn kreeg.
Ik zou je/jullie heel veel kunnen vertellen, eigenlijk is er teveel over te vertellen
.
Het ligt helemaal aan de therapeut en zijn of haar werkwijze en wat ze willen behandelen.
Je kan met alleen praten werken, beetje zoals een psych, wat zit je dwars? Hoe ga je ermee om?
Je kan ook met ontspannings technieken werken, dat je lekker gaat zitten of liggen en de therapeut laat je dan helemaal ontspannen. Vanaf dat punt kan je je aandacht naar je buik verplaatsen en aan je buik "vragen" wat het je wil vertellen. En dat klinkt raar maar je krijgt altijd antwoord 
Soms komt het in je op als een gedachte en soms zie je beelden van bv een stressvol moment (voelt als dagdromen).
Daar kan je als therapeut op in gaan. Wat zegt die gedachte? En wat kan je ermee? Of als je een beeld krijgt van een stressvol moment in het verleden kan de therapeut je vragen hoe dat voor je was en hoe je daar mee kan leren omgaan.
Wat je als therapeut ook kan doen is je laten ontspannen en je lichaam voor je te zien en zodra je dat voor je hebt vragen of je je lichaam in kleuren kan zien. Dan zie je bv een geel hoofd, blauwe armen en een rode buik (noem maar wat).
Nou, waar staat die rode kleur voor? Wat voor gevoel heb je daarbij?
Als je buikpijn heel erg is kan je ook een korte weg nemen.
Dan kan je in gedachte naar je buik gaan, probeer de pijn te voelen, waar zit de pijn precies? Wat voor pijn is het? Wat voor gevoel komt er naar boven? En wat voor beeld?
Dan kan je bv: je buik zien, en soms je buik precies van binnen zien en precies ziek wát er nou zo zeer doet. Dat kan de therapeut doorgeven om te laten onderzoeken en doorvragen aan jou wat die pijn voor je betekend en of het geestelijk is (bv stress) of echt puut lichamelijk.
Maar je kan door het voelen van de pijn ook in gedachte en gevoel terug gaan in tijd naar het moment dat het ontstaan is en dan krijg je een beeld van het eerste moment dat je het voelde, wat gebeurde er toen? Hoe voelde je daarbij? En wat had je op dat moment nodig?
Is het een stressvol moment (of trauma) kan je dat verwerken en leren hoe je daar in de toekomst beter mee kan leren omgaan.
Komt er alleen uit dat je op dat moment alleen extreme buikpijn had en verder qua emoties niks was weet je dat het lichamelijk is.
Er zijn echt honderden manieren van hypnose. De voorbeelden die ik opnoem zijn eigenlijk de meeste die ik gebruik.
Als je een klik met de therapeut hebt (je moet hem wel vertrouwen) kan je met hypnose echt heel veel.
Natuurlijk is de 1e keer eng en spannend maar meestal krijg je eerst een gesprek, elkaar voorstellen, wat is het probleem, waar wil je aan werken (of achter komen). Als dat gesprek goed verloopt en beiden zijn het ermee eens kan je een 1e sessie doen, dat is meestal om te exploreren, om jou een idee te geven wat hypnose is en wat inzicht kan geven in je lichaam, of om je wat handvaten mee te geven om met de pijn om te gaan.
Vaak als dat goed verloopt ga je in een 2e sessie wat dieper op alles in.
Ikzelf vind hypnose een hele goede manier om opheldering te krijgen in je lichaam en je emoties.
Volgens mij heb ik nu wel even genoeg getypt 
Mocht iets niet duidelijk zijn of nog meer vragen zijn geef maar een gil