mijn leven en borderline

Moderators: Essie73, ynskek, Ladybird, Polly, Muiz, Telpeva, NadjaNadja

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
darkness88
Berichten: 29
Geregistreerd: 29-08-08

mijn leven en borderline

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 30-08-08 15:56

Ik wil dit verhaal vertellen met een schaduwaccount. Mensen om mij heen weten niet van deze problemen. Enkele die dicht bij mij staan. De rest denkt gewoon dat ik een meisje ben zoals ieder ander. De reden dat ik dit verhaal wil vertellen is dat ik mij vaak onbegrepen voel, en mensen niet begrijpen waarom ik zo ben.

Zolang ik mij herinner heb ik het altijd moeilijk gehad. Ik werd gezien als een lastig kind. Mijn moeder was radeloos. Ze begreep niet wat er met mij aan de hand was. Heb meerdere malen medicijnen gehad zodat ik rustig bleef. Ik kreeg regelmatig driftbuien, waarbij ik niet meer te keren was. Ik schreeuwde uren lang tot mijn stem schoor was. Klapte deuren kapot. En huilde alles bij elkaar. Wat ik me nog goed herinner is dat ik meerdere malen een keukenmes heb gepakt, en gedreigd heb mijn polsen door te snijden. Ik was toen 8 jaar. Ook kroop ik vaak onder de dekens en smeekte ik dat ik dood wilde. Toen al voelde ik me zo ontzettend eenzaam. Vaak na mijn woedebuien kon ik alleen maar huilen. Urenlang huilen. Ik begreep zo weinig van wat mij overkwam.
Het is daarna een tijd rustig geweest, ik kon een normaal leven leiden. En we zagen het positief in.
Tot ik op de middelbare school kwam. Ik was enorm onzeker. Ik kon ook moeilijk vrienden maken. Ik had in die tijd één beste vriendin, waar ik alles mee deed. Ik raakte toen in een zware depressie. Was diep ongelukkig. Ik had veel ruzie thuis, weigerde met mijn ouders te praten en op school was het nog erger. Hoewel ik altijd de knop kon omdraaien tussen thuis en school. Ook kreeg ik ontzettend last van driftbuien. Ik werd om een klein ding boos en hielt daar de daarop komende volgende uren niet mee op, tot de knop omging en ik alleen maar kon huilen. Zo ging het altijd.
Dit heeft tot mijn 14e gespeeld. Ik zat niet lekker in mijn vel, gelukkig was ik niet. Het ging gewoon niet goed. Ik voelde me vaak eenzaam. Kon emoties niet plaatsen en had veel last van stemmingswisselingen. Ook begreep ik mensen niet, en zij mij nog minder. Op school wist niemand hier van. Ik weigerde iemand in te lichten. Het ging gewoon goed, verder weigerde ik dingen te vertellen.
Op mijn 15e is het totaal mis gegaan, ik ben toen in een zware depressie gekomen. Heb echt op het randje gezeten. Ik kwam mijn bed niet meer uit. Ging niet meer naar school. Deed helemaal niets meer, af en toe paardrijden. Ik raakte geïsoleerd. Wilde geen contact met mensen. Heb in die tijd ook een poging gedaan om er een einde aan te maken. Mijn moeder dreigde me te laten opnemen. Na veel medicatie, ben ik langzamerhand weer gaan opbouwen. School was totaal verwaarloosd en zit daardoor op een niveau dat helemaal niet bij mij past.
Ik ben snel ziek, en altijd moe. Ik moet altijd alles precies plannen, zodat ik ten eerste niet in paniek raak. En ten tweede niet uitgeput raak. Ik heb me meerdere malen laten testen op pfeiffer en bloedarmoede. Hier is nooit iets uitgekomen.
Als ik nu naar mijn leven kijk, heb ik het nog zwaar. Ik kan mijn ware persoon niet laten zien. Ik doe me voor. Speel een toneelstuk. Ik heb voor langere tijd een vriend gehad. Heb hem in het begin zo goed als voorgelogen. Hij wist niks van mij, niet van mijn persoonlijkheid en niet van hoe ik kon zijn. Later kwam hij daar achter, hij eiste zowat dat ik me ging veranderen. En nu is het uit. Ik heb er vrede mee. Veel vriendinnen heb ik niet. Ik heb voornamelijk vrienden. Daar voel ik me veel fijner bij.
Ik vermoed nu al een tijdje dat ik borderline heb. Misschien is dat wel de reden dat mijn leven zo gelopen is. Ik wil het zo graag plaatsen. Vroeger huilde ik uren lang. Vroeg ik me af hoe het kwam. Ik wist gewoon niet wat er met mij aan de hand was. Ik begreep er niets van.
Ik ben bereid om nog veel te leren. Ik wil echt met mezelf leren omgaan. Ik ben ook van plan wat van mijn leven te maken. Het is soms moeilijk te geloven. Voor een ander lijkt mijn wereld perfect. Ik ben een mooie meid om te zien, heb een aantal paarden. Tja zij denken alleen maar wat heb ik niet wat zij heeft. En dat maakt het er zo moeilijk van. Mensen zien een vertekend beeld.
Ik ben soms wanhopig. Ik wil zo graag normaal zijn. Me lekker voelen. Gelukkig zijn zonder het idee te hebben dat ik wat mis. Ik merk ook dat ik erg slecht vrienden kan maken. Of in ieder geval op school zit ik niet alleen, dat is geen probleem. Maar kan niemand in de buurt laten. Dan wordt ik bang. Gevolg dat ik weinig echt goede vrienden heb en me veel eenzaam voel. Maar dat geeft voor mij niet de doorslag om het toch te proberen. Ik kan het gewoon niet.
De thuissituatie is nog niet goed. Er is veel ruzie, mijn moeder is overbezorgd en ik kan niks doen of zeggen zonder dat het uit zijn verband wordt getrokken. Ik snak naar vrijheid. Ik wacht op de dag dat ik hier weg kan. Dat ga ik dan ook zeker doen. Buitens huis om red ik me prima. Ik stort me op mijn werk. En daar wil ik ook echt in uitblinken. Ik stort me op school. En ik stort me op de paarden. Ik doe er alles aan om er niet aan te hoeven denken. Ik maak fouten door aandacht op de verkeerde manier te zoeken. Ik doe dingen waarvan ik later denk, hoe kan ik dat doen? Het is niet de oplossing voor mijn eenzaamheid. Ik sta echt op overleven.
Ik ben benieuwd naar mensen die hier ervaring mee hebben, ik vermoed dus borderline. Ben benieuwd of mensen met borderline zich herkennen in mijn verhaal.

eknein

Berichten: 4347
Geregistreerd: 01-05-04
Woonplaats: Vries

Re: mijn leven en borderline

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-08-08 16:35

Of je nou borderline hebt of niet, je hebt een probleem. Dat is niet te onkennen. En je hoeft ook niet te onkennen dat je hulp nodig hebt. Bokt zal je niet helpen, er zijn genoeg mensen in Nederland die hier hard voor hebben gestudeerd. Deze mensen weten hoe ze je kunnen opvangen en misschien de juiste medicatie te geven. Ik denk dat het belangrijkste is dat je blijft praten. En dat je je gevoelens uit, ze weinig mogelijk voor je houden. Ik vertel je niet om het tegen iedereen te vertellen, maar ik denk als je een woedeaanval hebt het helemaal niet erg is om die woede te uiten.
Sla in je kussen, schreeuw eens heel hard..

En trouwens, er zijn zoveel mensen die zich herkennen in het borderline verhaaltje. Er zijn echt weinig mensen die het ook echt hebben.

Maar borderline of niet, ga in ieder geval op zoek naar hulp.

marlies85

Berichten: 5310
Geregistreerd: 04-10-06
Woonplaats: Onder een steen

Re: mijn leven en borderline

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-08-08 16:41

Ik ben getrouwt met een borderliner.Bepaalde dingen herken ik wel in je verhaal.Maar er zijn verschillende soorten borderline.Maar het kan ook zijn dat je helemaal geen borderline hebt.
Mijn advies aan jou is om z.s.m. met een huisarts te praten voor hulp.Er moet echt even goed onderzocht worden waar het probleem zit bij jou!

darkness88
Berichten: 29
Geregistreerd: 29-08-08

Re: mijn leven en borderline

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 30-08-08 17:17

ik heb een jaar bij een man gelopen. hij stuurde me op een gegeven moment weg met de reden dat hij niks meer voor mij kan doen.

heb daarna anderhalf jaar bij het GGZ gelopen. ben nu een jaar gestopt en heb volgende week weer een afspraak.

ik wil het graag oplossen. ik probeer constant hard aan mezelf te werken. ik denk misschien dat als ik weet wat ik heb. ik er ook mee kan leren leven. het is nu allemaal zo vaag. ik kan het niemand uitleggen. ik vertel het liever aan niemand. zijn een paar die ervan weten maar die vertel ik vaak nog weinig. ik wil het zelf oplossen. ik zie de zin er niet van dat mensen het weten, gaan ze me juist anders behandelen en dan krijg je juist de problemen.

darkness88
Berichten: 29
Geregistreerd: 29-08-08

Re: mijn leven en borderline

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 31-08-08 17:56

ik ben benieuwd naar meer reacties, of mensen die ervaring met zoiets hebben

Paardenmeis1

Berichten: 10659
Geregistreerd: 15-11-04

Re: mijn leven en borderline

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-08-08 18:40

Meid, volgens mij heb jij zo'n grote knoop in je leven.. die krijg je er echt alleen niet uit. Zoek hulp, echt waar. Het is eng, maar het kan je echt helpen.
Als je weet wat je hebt, kan je er wat aan doen. Als je je thuis niet lekker voelt, kan je met professionele hulp hier misschien wat aan doen.

Maak nog wat van je leven, je hebt nog zoveel jaren voor je te liggen!

RelarDevi
Berichten: 26954
Geregistreerd: 23-12-03

Re: mijn leven en borderline

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-08-08 19:27

Ik zou eens goede psycholoog gaan..
Voor als je toch zeker borderline blijkt te hebben zou je kunnen kijken voor speciale therapieën specifiek gericht op omgaan met borderline.
(o.a dialectische therapie *wordt niet alleen bij borderline gebruikt geloof ik*)

Ik zelf heb geen borderline (werd wel vermoed) maar ik ken wel aantal mensen met borderline en ze verschillen van elkaar als dag en nacht maar toch hebben ze heel veel overeenkomsten.

en een klein tipje; als je toch borderline blijkt te hebben, zorg er voor dat je niet wordt opgenomen want dat werkt niet bij borderlinepatienten, ze kunnen er vaak niet met extra strenge regels omgaan en ook vaak er aan houden waardoor ze vaak niet mogen blijven in de kliniek terwijl het op de moment zelf nodig is.

Anoniem

Re: mijn leven en borderline

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-08-08 20:31

Ik heb een borderliner in mijn directe omgeving, maar dat doet er eigenlijk niet heel veel toe.
Het belangrijkste is dat jij hulp nodig hebt. Wat je ook mankeert. Want hoe het met jou gaat, dat is niet 'normaal'. Dit is veel te groot en veel te zwaar om alleen te dragen.
Ik zou je echt van harte willen adviseren om in gesprek te gaan met je huisarts, en je te laten testen om erachter te komen wát je precies mankeert, zodat je dat ook gericht aan kunt gaan pakken met een gerichte therapie.

Wat ik je wel mee wil geven is dat borderline absoluut niet het einde van de wereld hoeft te betekenen. Er zijn meerdere vormen, en diverse therapieën. Goede begeleiding is echter wel noodzakelijk.

Ik wens je sterkte.

darkness88
Berichten: 29
Geregistreerd: 29-08-08

Re: mijn leven en borderline

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 31-08-08 21:52

in therapie zit ik al, en heb ik ook al lang gezeten. heb ik hierboven ook vermeld.

ik weet ook dat het een reeël probleem is. ik vind vooral de gevolgen erop erg moeilijk. relatie is er door kapot gegaan en dat zal ook nooit meer goed komen. Als ik het blijk te hebben is het ook niet het einde van de wereld. ik ga door, er zijn genoeg momenten dat ik het niet meer zie zitten. zelfmoordpogingen doe ik niet, en bij mij gaan die enge gevoelens altijd vrij snel weer weg. ik weet ook dat als ik opgenomen zou worden het niet goed op mij zou inwerken. en ik zorg er ook voor dat dat niet gebeurd. in zo'n stadium zit ik ook niet. Ik weet zeker dat het ooit goed komt, ik vind het alleen erg jammer dat het me vaak niet lukt.

Anoniem

Re: mijn leven en borderline

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-08-08 21:59

Ja is leuk, die therapie, maar WAARVOOR?
Je vermoedt dat je borderline hebt, maar welke diagnose is er gesteld?
Zonder dat ze zeker weten wat je hebt, kunnen ze je nooit gericht behandelen...

Miryamk

Berichten: 5247
Geregistreerd: 09-03-07
Woonplaats: DPS

Re: mijn leven en borderline

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-08-08 22:00

Hoi TS, misschien heb je de juiste hulpverlener nog niet getroffen...Maar als ik je verhaal zo lees denk ik niet gelijk aan een borderline. Vooral omdat de problemen je hele leven lang al lijken te spelen denk ik toch eerder aan een neurologische aandoening misschien dat je inmiddels idd wel een psychisch ziektebeeld hebt ontwikkeld maar ik denk niet dat daar de oorsprong van je problemen liggen.

Heel goed hoor dat je hulp zoekt maar ik weet uit ervaring dat het vaak een jarenlange zoektocht is om net (voor jou!) de juiste persoon tegen te komen. Ben je als kind getest of in het begin van je puberteit?

Heel veel sterkte iig en knap dat je je verhaal hier neer durft te zetten! Knipoog

timilon
Berichten: 3594
Geregistreerd: 02-03-04

Re: mijn leven en borderline

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-08-08 22:01

even een stipje.even eten en dan ga ik je verhaal lezen.borderline sucks,ik heb iemand in mijn nabije omgeving met borderline.

bromfiets

Berichten: 12661
Geregistreerd: 03-04-07
Woonplaats: hoeven (NB)

Re: mijn leven en borderline

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-08-08 22:08

Ik ben een borderliner Lachen

Een aantal dingen herken ik wel in jouw verhaal. Mijn tip is om je eens goed in te lezen over verschillende persoonlijkheidsstoornissen. Via google kun je al veel info vinden. Zo is er bv een lijstje vastgesteld met symptomen, 9 stuks, je moet last hebben van minimaal 5 wil je het borderline kunnen noemen. Dat neemt echter niet weg dat als je er maar 4 hebt, je dan geen problemen hebt...

Ik had persoonlijk geen baat bij hulpverlening, maar dat is voor iedereen verschillend.

En ondanks m'n vage verhaal wil ik vooral zeggen dat als je wilt praten: m'n pb-box staat open, ik kan me goed voorstellen dat het zwaar is Ach gut

Miryamk

Berichten: 5247
Geregistreerd: 09-03-07
Woonplaats: DPS

Re: mijn leven en borderline

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-08-08 22:11

De pest is dat veel 'aandoeningen' zo dicht bij elkaar liggen. En dat je zo vreselijk hard moet knokken om een juiste diagnose te krijgen...Het is voor een leek bijna onmogelijk om zelf maar een diagnose te bedenken. Daar heb je dan helaas wel hulpverleners voor nodig..

bromfiets

Berichten: 12661
Geregistreerd: 03-04-07
Woonplaats: hoeven (NB)

Re: mijn leven en borderline

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-08-08 22:15

Miryamk schreef:
De pest is dat veel 'aandoeningen' zo dicht bij elkaar liggen. En dat je zo vreselijk hard moet knokken om een juiste diagnose te krijgen...Het is voor een leek bijna onmogelijk om zelf maar een diagnose te bedenken. Daar heb je dan helaas wel hulpverleners voor nodig..


Voor de hulpverleners ook Nagelbijten / Gniffelen

Ze hebben mij 4 verschillende aandoeningen toegescheven, toen het borderline werd heb ik de hoop maar opgegeven en ben daar zelf maar op verder gaan borduren... Dat is ook precies de reden dat ik persoonlijk niets meer in het hulpverleningscircuit zie.

En zelfs als ze een diagnose stellen, ben jij zelf degene die er iets aan moet doen. Zij kunnen en willen dat niet voor je doen, zodra ik serieus aanklopte voor hulp gaven ze niet thuis.

Miryamk

Berichten: 5247
Geregistreerd: 09-03-07
Woonplaats: DPS

Re: mijn leven en borderline

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-08-08 22:17

Helemaal als je eenmaal volwassen bent is het erg....
Pffff breek me de bek niet open. Bij mijn broer zijn ze er na 36 jaar pas achtergekomen terwijl hij op zijn 3e al in 'het circuits' zat Rolleyes Ieder jaar had hij weer wat anders...

bromfiets

Berichten: 12661
Geregistreerd: 03-04-07
Woonplaats: hoeven (NB)

Re: mijn leven en borderline

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-08-08 22:24

Daarom denk ik ook juist dat het wel goed om jezelf goed in te lezen Ja Dan weet je ook waar het over gaat, wat je ongeveer kan verwachten en hoe je daarop kan reageren. Zodra je iets gevonden hebt waar je jezelf in herkent (dat kunnen ook meerdere stoornissen zijn) kun je ook makkelijker aan jezelf werken en proberen om situaties te ontlopen waarvan je op voorhand al kan weten dat ze moeilijk zijn.

Ik vind zelf ook dat het praten met lotgenoten verhelderend werkt, zij kunnen je namelijk echt begrijpen. Hulpverleners kunnen je alleen volgens het boekje begrijpen, die kunnen zich niet in jou verplaatsen.

Miryamk

Berichten: 5247
Geregistreerd: 09-03-07
Woonplaats: DPS

Re: mijn leven en borderline

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-08-08 22:29

Mijn dochter heeft nu sinds 2 weken een diagnose en eerlijk gezegd had ik die uitslag nooit verwacht. Hoewel ik ook aardig wat weet van allerlei aandoeningen. We zijn al sinds dat ze 1 is met haar aan het slepen bij hulpverleners en nu is er dus ADHD uitgekomen (had ik écht niet verwacht misschien wel ADD) en een gedragsstoornis ( wist ik wel ) en een emotionelestoornis. Terwijl ik eerlijk gezegd aan een persoonlijkheidsstoornis of een borderline zat te denken. Maar omdat de problemen er altijd al zijn geweest konden we die psychische aandoeningen eigenlijk al uitsluiten.
Het lijkt ook allemaal zo veel op elkaar Bloos

Miryamk

Berichten: 5247
Geregistreerd: 09-03-07
Woonplaats: DPS

Re: mijn leven en borderline

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-08-08 22:30

Mijn dochter is nu trouwens 14.

bromfiets

Berichten: 12661
Geregistreerd: 03-04-07
Woonplaats: hoeven (NB)

Re: mijn leven en borderline

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-08-08 22:32

Het lijkt idd allemaal veel te veel op elkaar, als je er maar voor zorgt dat het voor jezelf helder is Knipoog

En sterkte aan je dochter Lovers

Ik ga slapen, morgen weer verder als daar behoefte aan is.

Miryamk

Berichten: 5247
Geregistreerd: 09-03-07
Woonplaats: DPS

Re: mijn leven en borderline

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-08-08 22:33

Bedankt, weltrusten Knipoog

darkness88
Berichten: 29
Geregistreerd: 29-08-08

Re: mijn leven en borderline

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 31-08-08 22:41

als ik de verschijnselen lees, herken ik mezelf in 7 van de 9. behoorlijk wat vind ik zelf.

er is wel eens een diagnose gesteld. maar die klopt niet. therapie paste er ook niet bij. ben ook met die therapie gestopt omdat ik op een gegeven moment mezelf eruit sprak. ik deed alsof het allemaal maar goed ging, terwijl het niet zo was. einde gesprekken.

inderdaad ik kan van alles hebben, ik ben nu reëel. ik weet dat het nooit over gaat. beter wordt het wel, en ik ga me ook zeker redden in het leven. maar ik heb het wel heel zwaar. en alles neem ik ook zwaarder dan andere. ik vind het interessant om te lezen hoe andere mensen met zulke problemen omgaan. mijn ouders zijn vaak helemaal radeloos over mij, terwijl andere ervan overtuigd zijn dat het super gaat met mij. ik kan iedereen in de waan laten, behalve thuis. als kind heb ik nooit een diagnose gehad (wegens omstandigheden) ik zou toen wel in therapie gaan wegens verhuizing is dat ook niet doorgegaan en toen leek het wel goed met me te gaan, zodoende is het er als kind nooit van gekomen.

Lynn_Nikita

Berichten: 26275
Geregistreerd: 29-03-06
Woonplaats: Limburg

Re: mijn leven en borderline

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-08-08 22:44

er is ook een borderline topic op bokt he

timilon
Berichten: 3594
Geregistreerd: 02-03-04

Re: mijn leven en borderline

Link naar dit bericht Geplaatst: 31-08-08 23:16

jeetje meid,ik heb het verhaal gelezen.
borderline is heftig,en je moet jezelf er inderdaad goed in verdiepen omdat er zoveel stoornissen dicht bij elkaar liggen.
het "toneelstukje" is ook typisch borderline.
en dat je thuis wel "jezelf" bent komt omdat je je daar niet anders voor hoeft te doen dan je bent,zij zullen je niet verlaten dus dan maakt het niet uit om je stemmingswisselingen te tonen.
het is vreselijk moeilijk,medicijnen willen in dergelijke gevallen meestal beter helpen dan therapie omdat je jezelf er altijd uit kunt praten.
alleen 1 ding meid,je bent niet gek of ziek,het is een stofje dat je tekort komt in je hersenen(om het simpel te houden).
regelmaat is ook zeer belangrijk,evenals niet teveel veranderingen in je persoonlijke omgeving.waarschijnlijk ben je ook rusteloos en wil je veel dingen tegelijk doen en alles wat je aanpakt moet voor 200% slagen,anders voel je je tekort schieten?
zoek wel contact met lotgenoten,die kunnen je begrijpen en daar hoef je je dus ook niet anders voor te doen dan je bent.
mn pb-box staat open hoor.

darkness88
Berichten: 29
Geregistreerd: 29-08-08

Re: mijn leven en borderline

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 31-08-08 23:21

timilon schreef:
jeetje meid,ik heb het verhaal gelezen.
borderline is heftig,en je moet jezelf er inderdaad goed in verdiepen omdat er zoveel stoornissen dicht bij elkaar liggen.
het "toneelstukje" is ook typisch borderline.
en dat je thuis wel "jezelf" bent komt omdat je je daar niet anders voor hoeft te doen dan je bent,zij zullen je niet verlaten dus dan maakt het niet uit om je stemmingswisselingen te tonen.
het is vreselijk moeilijk,medicijnen willen in dergelijke gevallen meestal beter helpen dan therapie omdat je jezelf er altijd uit kunt praten.
alleen 1 ding meid,je bent niet gek of ziek,het is een stofje dat je tekort komt in je hersenen(om het simpel te houden).
regelmaat is ook zeer belangrijk,evenals niet teveel veranderingen in je persoonlijke omgeving.waarschijnlijk ben je ook rusteloos en wil je veel dingen tegelijk doen en alles wat je aanpakt moet voor 200% slagen,anders voel je je tekort schieten?
zoek wel contact met lotgenoten,die kunnen je begrijpen en daar hoef je je dus ook niet anders voor te doen dan je bent.
mn pb-box staat open hoor.


ik wil inderdaad alles aanpakken en dan moet het inderdaad ook helemaal goed gaan en perfect zijn anders ben ik verschrikkelijk teleurgesteld in mezelf en heb ik een soort walging. zodra ik het idee heb dat het goed gaat, ben ik ook super trots en zelfverzekerd. dan kan niemand mij breken. ik ben heel erg van de idealisering. ik wil en moet, doe niks voor de helft.

ik speel inderdaad altijd een toneelstuk, ik kan niet anders. kan mijn ware ik niet laten zien. dat is te pijnlijk en te confronterend. het is niet zo dat ik niet eerlijk ben. ik lieg nooit, ik bedrieg ook niet. ik verzwijg alleen dingen.