Omdat het me allemaal een beetje teveel word, wil ik het hier graag van me afschrijven
Als het niet juist staat, verplaats het dan alsjeblieft, maar ik zou haar kunnen verliezen, vanwegen iets medisch.
Mijn vriendin, een prachtig meisje van 16, is erg perfectionistisch.
Misschien iets té, want haar beste vriendin Mijke, die ook mijn vriendin is, is zeer goed in acro (turnen met partner[s])
Ze wil beter zijn dan Mijke, betere punten halen op school en vooral slank zijn.
Met het gevolg dat ze veel te slank is.
Het meisje is 1m60 en woog een jaar terug 50 kg, helaas weegt ze nu maar 36,5 kg.
En ik ben bang, o zo bang, haar te verliezen.
Voordat de vakantie begon, heeft ze opgebiecht aan haar vertrouwens leerkracht,dat ze een eetprobleem had (woog toen 40kg)
en heeft ze me ook verteld, dat ze niet ziekelijk slank wou worden, wat ze nu wél is.
Haar ouders weten via die leraar, dat ze dus effectief Anorexia Nervosa heeft.
Met het gevolg, dat haar moeder (gescheiden met vriend) haar heeft gezegt, dat het haareigen schuld is en moet ze nu boeken lezen over Anorexia, zodat ze beseft wat ze gedaan heeft (zoiets van, kijk wat je gedaan hebt, stom kind!).
Daarstraks was ik op msn met haar aan het chatten, en zei ze, dat toen dr vader thuiskwam, deze meteen begon te 'zagen' over haar eetprobleem.
Ze praat er niet graag over & vind dat ze er zelf maar uit moet komen, wat ik begrijp!
maar ik begrijp de bezorgdheid van haar vader ook.
Nu wil ik haar helpen, want die weg die ze gaat, kan ze niet alleen.
Natuurlijk heeft ze psychologische hulp nodig, en nee, die kan ik niet geven.
Maar ik wil haar steunen in haar weg, richting het goede pad, als een vriendin.
Overigens moet ze van de huisdokter opgenomen worden als ze 35 kg weegt, terwijl ze van de psycholoog nu al opgenomen moest worden
Nu is mijn vraag, wat moet & kan ik doen om haar te helpen?
bedankt om mijn verhaal te lezen en als je wilt, een reactie te schrijven.