Ik heb er zelf in negatieve zin wel ervaringen mee.
Ik heb tijdens mijn zwangerschap twee jaar geleden enorme pijn gekregen in de onderrug/bekken, waardoor ik soms niet eens tot de hoek van de straat kon lopen. Dit werd nogal weggewuifd. Na de bevalling werd het in die zin erkend dat ik bekkeninstabiliteit zou hebben en dat zou met een half jaar wel bijtrekken.
Vier maanden na de bevalling ben ik naar de osteopaat gegaan (die heeft me ook tijdens mijn zwangerschap naar tevredenheid behandeld). Daar bleek dat bij de bevalling de baby het heiligbeen/staartbeen uit het lood had gedrukt en de bekkenbanden waren enorm opgerekt omdat mijn bekken eigenlijk gewoon uit elkaar getrokken was
Dus de osteopaat heeft het allemaal weer op zijn plek gezet voor me en verder was het een zaak van hormonen die af moesten nemen waardoor de flexibiliteit weer afnam.
Ik bleef echter met pijn kampen en ben naar de fysiotherapeut gegaan. Die heeft me gemasseerd om mijn rugspieren die inmiddels zwaar over de zeik waren weer een beetje los te krijgen. Daarnaast kreeg ik oefeningen voor bekkeninstabiliteit. Met de oefeningen werd het erger en erger, ik kon niet eens meer rechtop lopen en zat soms echt te huilen van de pijn (en dat doe ik niet snel).
De fysiotherapeut had al bij de eerste afspraak gezegd dat hij het vreemd vond dat er nooit foto's gemaakt waren en op zijn advies heb ik toen foto's en een scan aangevraagd. Daar bleek de vermeende bekkeninstabiliteit een driedubbele protrusie (hernia waar de discus niet door is) te zijn. (en ik heb scoliose maar dat was geweten) Die zat er vermoedelijk al veel langer, maar doordat tijdens de zwangerschap alles verweekt, ik minder sportte en mijn buikspieren doorscheurden waardoor ik die zo min mogelijk gebruikte/mocht gebruiken kon mijn spiercorset de klappen op mijn wervelkolom niet meer opvangen. Dit was niet erg genoeg om te opereren en eigenlijk te erg om mee door te lopen
Conclusie: wacht maar tot het of uit zichzelf allemaal bijtrekt, of tot de discus doorslijt en je wel onder het mes mag.
Ik ben met de fysio een traject ingegaan om de buik- en rugspieren weer te verstevigen. Eigenlijk mag ik niet paardrijden, maar het werkt positief uit omdat ik er mijn spieren stevig mee hou en zo minder pijn aan mijn rug heb. Mijn nette onafhankelijke zit ben ik kwijt, en ik vrees een beetje voorgoed.
Als er gewoon gelijk foto's en scans gemaakt waren dan hadden we eerder het probleem aan kunnen pakken en waren een heleboel fouten niet gemaakt (ik mocht bijv. niet gekraakt en de oefeningen voor bekkeninstabiliteit verergerden inderdaad de pijn van mijn rug)