Al vanaf het begin van het schooljaar ben ik vreselijk gestresst, op school gaat het wat prestaties betreft hardstikke goed (haal eigenlijk nooit een onvoldoende), ik weet alleen niet waar ik aan toe ben, ik heb mijn cijfers nog steeds niet van het vorige jaar waardoor ik niet weet of ik die vakken heb afgesloten, ik twijfel over de keuze voor deze opleiding (mbo-paardenhouderij) en ik heb meerdere keren overwogen om over te stappen naar een andere opleiding maar hier kwam ik steeds op terug nadat mensen mij hadden omgepraat..
Sinds eind april kreeg ik een baantje. Ik in het begin natuurlijk hardstikke blij, maar dat was ook ongeveer de zelfde tijd als dat mijn blokstage begon, waardoor ik het drukker kreeg dan ooit. Ik werkte op stage van half 9 tot ± 5 uur, ging daarna snel naar mijn pony, nog even naar m'n vriend en dan aan het werk. Ik had dus vrijwel geen moment rust.. Vanaf toen ging het eigenlijk steeds slechter met me, ik had nergens meer zin in, ik zag altijd op tegen mijn werk en ik was vaak chagarijnig. De enige momenten dat ik een beetje tot rust kon komen wat bij mijn pony en bij mijn vriend (waar ik maar heel weinig tijd voor had).
Na mijn blokstage dacht ik eindelijk een beetje rust te krijgen totdat ik er achter kwam dat mijn baas mij voor het 4 voudige had ingepland als normaal, waardoor ik nog mijn rust niet krijg.
Op het moment gaat het best wel slecht met mij, ik huil best veel en snel, heb sinds mijn baantje vaker "ruzie" met mijn vriend, ben bijna altijd chagarijnig of snel geirriteerd, ik ben altijd moe, ik zie er altijd heel erg tegen op om naar mijn werk te gaan, en zelfs bij mijn vriend en bij mijn pony lukt het me niet om rustig te worden. Het lukt me niet meer om gewoon leuk iets te gaan doen want ik let alleen maar op de tijd omdat ik nog zoveel andere dingen te doen heb.
Ik baal echt heel erg van deze situatie en het is ook nog eens heel slecht voor mijn relatie (die heel erg belangrijk voor mij is), mijn vriend begrijpt heel goed dat ik het druk heb maar dat ik elke dag chagarijnig ben en nooit meer wat leuks met hem kan doen zonder de hele tijd gestresst op de klok te kijken enz. word hem zo langzamerhand ook een beetje teveel..
Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Ik heb meerdere keren aan m'n ouders aangegeven dat het me een beetje teveel word allemaal en dan zeggen ze alleen maar, je moet het zelf weten maar als je je rijbewijs snel wil moet je gewoon accepteren dat je moet werken.. Daar hebben ze opzich wel gelijk in maar ik vind mijn geestelijke en lichamelijke gezondheid belangrijker dan mijn rijbewijs..
Ik weet echt niet meer wat ik moet doen en daarom zou ik graag wat tips van jullie willen..
Groetjes Hilde