Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-07-08 02:22

Dissociatie

Geplaatst door de TopicStarter : 07-07-08 02:22

Weet niet of er meer mensen zijn die hier last van hebben, maar ik vind het maar knap lastig.

Voor wie niet weet wat het is, je valt als het ware weg tijdens een activiteit. Uiterlijk lijkt het alsof je aan het dagdromen bent of zo, maar je weet achteraf niet meer wat je gedaan hebt, hoe je ergens bent gekomen, waar je geweest bent en laat staan wat je wel niet gezegd hebt. Je vind dingen terug waarvan je niet weet dat je ze ooit gedaan hebt. Je "blokkeert" als het ware onder spanning alle prikkels van buitenaf. En dat onder spanning is niet per definitie hoogspanning, een klein beetje (gezonde?) stress is genoeg.

Voor mij was het zo erg dat ik gedwongen werd te stoppen met mijn rijlessen, ik onthield het toch allemaal niet. Niet door gebrekkige intelligentie of wat dan ook (ik studeer aan een univ), maar doordat rijden in de les voor mij zoveel spanning opleverde dat ik het niet op kan/kon nemen. En ik dus amper progressie boekte in de groepslessen. Soms vind ik mezelf terug ergens op een vreemde plek of zo. Ben ik met mijn paardje, dan wordt ik "teruggeroepen" door mijn paardje dat opzij springt of zo. Zij merkt het gelukkig snel op en zorgt ervoor dat je je op haar moet focussen. (voordeel van een Fjord, ze is dol op aandacht, liefst volledig voor haarzelf). Soms vind ik mezelf met de auto terug op een hele vreemde plek waarvan ik geen idee heb hoe ik er ben gekomen. Of ben ik plotseling nota bene met iemand anders aan het buitenrijden (dan is mijn paardje zolang ik maar met een drukker paard op stap ben superbraaf). Studeren zelf gaat wel aardig, alleen de tentamens maak ik ook zelden bewust mee. Ach, zolang ik de stof maar goed genoeg beheers is dat niet zozeer een probleem.

Zijn er meer mensen die hier last van hebben? (op het moment vind ik het tijdens het paardrijden en autorijden het ergste, omdat dat ronduit gevaarlijk is al zal mijn paardje me er nooit proberen af te gooien. Maar ik merk gevaarlijke situaties te laat op. Gelukkig is zij juist heel koel en houdt haar eigen angsten verborgen als ik er niet echt "bij" ben. Ze springt dan wel eens opzij om me weer "bij de les" te krijgen.) En hoe gaan jullie er dan mee om? Ik volg wel therapie maar dat is op het moment vrij lastig omdat het niet binnenkomt. Te moeilijk nog.

**Geplaatst**: 07-07-08 03:04

Re: Dissociatie

Geplaatst: 07-07-08 03:04

Ja, ik heb het ook. Soms heel erg, en dan een hele tijd niet. Ik weet niet hoe het komt oid.
Hoe ik ermee omga? Dat is een vraag om over na te denken..

**Geplaatst**: 07-07-08 10:13

Re: Dissociatie

Geplaatst: 07-07-08 10:13

Als het niet zo goed met mij gaat heb ik er ook veel last van.
Ik probeer wel zo veel mogelijk door te gaan met de dagelijkse dingen, maar het kan knap lastig zijn hè!
Doorzetten hoor met therapie, want het kan echt beter worden!
Sterkte!

**Geplaatst**: 09-07-08 15:43

Re: Dissociatie

Geplaatst: 09-07-08 15:43

Ik herken het wel ja. Gelukkig niet zo erg als jou ik voel meestal wanneer ik 'wegglij' en door mezelf aan het denken te zetten kan ik het beetje tegen houden.

Maar heb ook vaak genoeg dat ik van huis lopend vertrek en pas weer 'bijkom' als ik op plek van bestemming ben dat ik denk huh?! dat ik al die straten overgstoken ben zonder er bij stilt e staan.

Het is wel beetje creepy ja

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-07-08 02:30

Re: Dissociatie

Geplaatst door de TopicStarter : 11-07-08 02:30

Bo_tje, dat is het minst erge vind ik, dat hoor ik tenminste vaak van mensen dat als ze ergens in opgaan op de automatische piloot naar de plek van bestemming gaan. Het is soms wel eng, maar voor mij het minst storende. Dat is wel persoonlijk hoor.

Broccoli, hoe doe jij dat dan? doorgaan met de dagelijkse dingetjes als je niet beseft waar je mee bezig bent? (geen kritiek hoor, ben alleen verdomd benieuwd).

Ik heb zelf net een paar dagen achter de rug waarvan ik niet weet wat ik gedaan heb. Er staan hele leuke nieuwe foto's van mijn paardje op mijn telefoon terwijl ik niet weet dat ik bij haar ben geweest...

Van de therapie weet ik weinig meer na afloop. En na een paar uur zelfs niets meer. Vaak niet eens dat ik daar geweest ben. "gelukkig" zit een vriendin van mij in dezelfde groep, en zij vertelt mij wel wat er gezegd is, en ik hou een dagboek bij, zodat ik de week erop "netjes kan vertellen wat er gebeurd is" (feitelijk uit mijn hoofd leren van mijn dagboek). En dat is blijkbaar genoeg maar ik schiet er feitelijk geen fluit mee op.

En het is knap vermoeiend steeds aan iedereen te moeten vragen wat ik eigenlijk allemaal gedaan heb. Staat ook nogal slordig en ongeinteresseerd, terwijl ik dat juist niet wil zijn.

**Geplaatst**: 11-07-08 09:33

Re: Dissociatie

Geplaatst: 11-07-08 09:33

Ik ga je vraag later beantwoorden, moet nu weg. Ik kom er nog op terug!

**Geplaatst**: 11-07-08 10:07

Re: Dissociatie

Geplaatst: 11-07-08 10:07

@mich75, Je hebt helemaal gelijk hoor als ik jouw verhaal met mijn verhaal vergelijk mag ik niet klagen Lachen

**Geplaatst**: 11-07-08 11:53

Re: Dissociatie

Geplaatst: 11-07-08 11:53

Ik heb er ook veel last van gehad, tegenwoordig heb ik het alleen nog maar als ik me stierlijk verveel.
Ik voelde me ook 'wegglijden' en je kunt jezelf dan 'terugroepen'. Het is wel héél erg moeilijk, niet simpel om zo ff voor elkaar te krijgen. Ik heb er geen speciale therapie voor gevolgd, ik had sowieso al therapie.
En met die therapie die je nu hebt, je houdt natuurlijk alleen jezelf voor de gek, hoe kunnen die mensen weten hoe het gaat, en je helpen, als je niet eerlijk bent?

Blijf vooral eerlijk tegen jezelf, en probeer toch aan te gaan voelen 'wanneer je wegglijd' dan kun je dat langzaam aan tegen gaan houden. Vraag me niet hoe, want iedereen doet het anders, heb ik begrepen. Ikzelf heb geen flauw idee hoe ik het voor elkaar heb gekregen.

Succes ermee, want het is doodeng en supervervelend!

**Geplaatst**: 11-07-08 11:57

Re: Dissociatie

Geplaatst: 11-07-08 11:57

ik had het als bijwerking van een medicatie. kwamen ze ietwat te laat achter. ik viel als het ware echt in mijn eigen wereld en voelde niets meer... zijn nare dingen gebeurd toen. ik heb ook pscychische hulp gehad toen, maar ze kwamen er al snel achter dat t door de medicatie kwam. helaas moesten die heel langzaam afgebouwd worden, dus heb er wel paar weekjes last van gehad...

**Geplaatst**: 11-07-08 11:59

Re: Dissociatie

Geplaatst: 11-07-08 11:59

Bo_tje schreef:
Ik herken het wel ja. Gelukkig niet zo erg als jou ik voel meestal wanneer ik 'wegglij' en door mezelf aan het denken te zetten kan ik het beetje tegen houden.

Maar heb ook vaak genoeg dat ik van huis lopend vertrek en pas weer 'bijkom' als ik op plek van bestemming ben dat ik denk huh?! dat ik al die straten overgstoken ben zonder er bij stilt e staan.

Het is wel beetje creepy ja

dat heb ik nu nog wel ja...

**Geplaatst**: 11-07-08 12:05

Re: Dissociatie

Geplaatst: 11-07-08 12:05

ik wist niet dat het bestond het klinkt behoorlijk vervelend (zacht uitgedrukt).
Gelukkig heb je een slim paard die weet wat ze moet doen om je bij de les te krijgen.
Ik hoop voor je dat het minder word (ik weet niet of dat kan)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-07-08 14:04

Re: Dissociatie

Geplaatst door de TopicStarter : 11-07-08 14:04

Het zal wel beter kunnen worden, als ik tenminste voldoende vertrouwen krijg in de therapeuten en daar schort het niet een klein beetje aan. En sommigen hebben (zachtjes uitgedrukt) wel een serieus vermoeden.

En meestal wordt begonnen met het bijhouden van dagboeken, nou, dat doe ik al. En een vast patroon aanhouden, dat doe ik dus niet, lukt me niet.

Het is ook deels een bijwerking van mijn medicatie, maar zonder die medicatie gaat het ook niet (dan vlieg ik door de muren heen) en op wat kilo's extra (niet overdreven) na heb ik er ook geen bijwerkingen van. En ik had het ervoor ook wel, maar minder vaak. Met de medicatie stoppen en andere gaan proberen ziet niemand, en vooral ikzelf, het nut niet zo in. Verlagen idem. Ik doe het verder vrij goed op deze medicatie.

Wat wel kan is stress.

En ja, mijn paardje is een kanjer! Een beter match met een paard is amper denkbaar.

Dank jullie voor de reacties!