Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-06-08 10:32

Onzekerheid en jaloersheid...

Geplaatst door de TopicStarter : 30-06-08 10:32

Dit kan een lang verhaal worden, maar ik wil heel graag mijn gevoelens eens kwijt...

Ik ben sinds drie jaar afgestudeerd en werk reeds 2,5 jaar. Op zich doe ik mijn werk graag, maar is het niet direct waar ik voor gestudeerd heb. Ik krijg hier wel kansen, maar de duur van dit werk is ook beperkt. Ik kan hier nog maximum 2,5 jaar blijven en dan moet ik op zoek naar iets anders. Nu werk ik in het weekend op vrijwillige basis al vier jaar bij iemand, om hetgeen ik oorspronkelijk voor gestudeerd heb niet te verleren. Ondertussen heb ik met de eigenaar van dat bedrijf een heel goed contact en zijn we echt vrienden geworden. Hij is (volgens mij) ook de beste in het vak in omstreken en ik kan echt heel veel van hem leren! De reden dat ik mijn oorspronkelijke studie niet uitvoer, was eerder om persoonlijke redenen, omdat ik ook heel graag een gezin wil en ik vind dat die job daar moeilijk mee te combineren is. Ik had mezelf dus wijsgemaakt dat ik liever een gezinnetje wilde dan dit beroep ook echt uit te oefenen. De laatste tijd was ik echter meer en meer aan het nadenken. Die man gaat binnen een jaar of 7 op pensioen en ik was wat aan het rekenen geslagen. Zowiezo wil ik het werk dat ik nu doe afwerken (dus nog 2,5 jaar). Maar ik had bedacht dat het op zich goed mogelijk was om binnen die 2,5 jaar aan kinderen te beginnen. Dan kan ik de kindertijd thuis blijven en heb ik de mogelijkheid om bij hen te zijn als ze naar school gaan. Eventueel zou ik dan binnen een jaar of vijf kunnen parttime werk overnemen van hem, tot ik binnen 7 jaar fulltime het bedrijf kan overnemen. Dit idee speelde dus door mijn hoofd en twee weken geleden heb ik eens met hem gesproken. Tot mijn grote blijdschap was hij enthousiast en ziet hij dit voor mij helemaal zitten. Hij had mij ook gezegd dat mocht er iets gebeuren, ik de eerste zou zijn die er van zou horen! Ik dus in de zevende hemel, want dan kan ik mijn twee hartenwensen combineren! Een gezin én de job van mijn leven! Er is niets op papier gezet natuurlijk, want het gaat over enkele jaren en je weet nooit wat er in die jaren nog allemaal voorvalt. Maar het is op zich een heel eerlijke man en hij zou mij (volgens mijn gevoel en meerderen met mij) nooit bedriegen op dat vlak.

Maar nu komt het. Sinds ik het gevraagd heb, besef ik pas hoe graag ik dit wil. Ik wil er honderd procent voor gaan en in tussentijd nog zoveel mogelijk van hem leren. Nu vertelde hij zaterdag dat er nu gedurende twee weken een jongen meegaat met hem op stage. Op zich niet vreemd, de jongen studeert nog en het is wel vaker gebeurd dat er eens een stagiair was. Vroeger vond ik dat geen probleem, maar nu ik weet hoe graag ik het wil, ben ik ongelooflijk jaloers en ongerust. Wat als deze jongen nu het zelfde idee krijgt als ik heb? In principe gaat hij enkel deze twee weken mee. En de zaterdag mag hij niet mee, omdat dat mijn dag is. Dus hij houdt echt wel rekening met mij. Maar stel nu dat die jongen ook op regelmatige basis meewil? Het hele jaar door? Wat als hij nu beter blijkt te zijn dan ik ben? Ik had zaterdag ook iets moeten doen, wat mij niet direct lukte, hoewel ik het al honderd keer goed heb gedaan. Hij was daar zeker niet boos om, maar zei wel dat zoiets niet mocht gebeuren als ik de zaak overnam en dat ik moest blijven oefenen. Ik ben zeer perfectionistisch, dus dit ligt ongelooflijk op mijn maag. En wat als ze uiteindelijk liever een man hebben? Hij wil wel alles aan mij overlaten, maar daar werken nog 5 mannen, geen enkele vrouw. Wat als de anderen mij nu niet willen? En liever die jongen hebben? Nu moet die jongen nog zeker een jaar studeren (misschien zelfs twee, ik weet het niet exact), dus eigenlijk moet ik mij echt wel geen zorgen maken... Maar waarom voel ik mij dan zo slecht?

Ik weet dat ik hard van stapel loop en mij waarschijnlijk zorgen maak om niks, maar ik kan het echt niet helpen. Denken jullie dat ik er over moet praten met hem? Maar dan kom ik zo zielig over! Misschien beseft hij niet hoe graag ik het wil en moet ik dit eens duidelijk maken? Volgens mijn vriendin moet ik er helemaal niets van zeggen. Moet ik gewoon twee weken op mijn tanden bijten en dan zie ik wel weer verder. Want het is goed mogelijk dat het bij die twee weken blijft. Als ik daarna hoor dat hij blijft meegaan, dan kan ik altijd nog een gesprek beginnen om te zeggen dat ik toch wat ongerust ben. Dan kom ik ook niet zo hopeloos en jaloers over. Wat denken jullie? Ik voel mij echt vreselijk nu. Nooit gedacht dat ik mij dat zo zou aantrekken...

Is lang verhaal geworden, maar doet ook deugd om het eens van mij af te schrijven...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-07-08 09:02

Re: Onzekerheid en jaloersheid...

Geplaatst door de TopicStarter : 01-07-08 09:02

Is er niemand die mij een hart onder de riem kan steken? Het zou mij veel deugd doen om mijn frustraties gedurende twee weken hier kwijt te kunnen. Nu moet ik mij constant beheersen om niet een email te gaan sturen of te bellen of iets anders stoms... Misschien kan ik mij beter beheersen als ik mijn ei hier kwijt kan... Iemand die mij een beetje begrijpt? Of vinden jullie allemaal dat ik mij aanstel?

**Geplaatst**: 01-07-08 09:10

Re: Onzekerheid en jaloersheid...

Geplaatst: 01-07-08 09:10

Ik snap je heel goed. Maar vind ook dat je je te veel zorgen maakt... Het duurt zoals je zegt nog een paar jaar... Dus lekker laten rusten dat er af en toe iemand anders mee gaat..

Wat me wel opviel aan je mail is dat je alles wil, en wel zoals jij het wilt.. Daar maak ik me zorgen over.. Stel dat zwanger worden niet lukt? Of dat je een kindje krijgt dat iets meer hulp/zorg nodig heeft??
Ik wil je hiermee alleen zeggen dat niet alles in het leven te plannen is, zeker als het gaat om een gezin.

Verder gewoon lekker dromen over je top Job. Niet ongerust maken. Gewoon je best doen. Dan komt het allemaal goed

**Geplaatst**: 01-07-08 09:17

Re: Onzekerheid en jaloersheid...

Geplaatst: 01-07-08 09:17

Hey hoi,

Ik zou als ik jou was ook gewoon even afwachten hoe moeilijk dat ook is.
Als jullie er zo'n goed gesprek over hebben gehad is dat niet voor niks en zal hij dat niet meteen weggeven aan de eerste de beste.
Dus blijf lekker jezelf, doe je best en mocht die jongen na die 2 weken wel blijven en je ongerust zijn kun je altijd rustig een gesprek aanknopen.

Gewoon lekker jezelf blijven en doen alsof er niets aan de hand is lijkt mij het beste!

En idd ga ik met mienmien mee in der opmerking over dat je alles wil zoals jij dat wil..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-07-08 09:51

Re: Onzekerheid en jaloersheid...

Geplaatst door de TopicStarter : 01-07-08 09:51

Bedankt voor de reacties! Dat ik alles wil zoals ik het wil? Ik weet het niet. Ik denk dat dat misschien wat verkeerd is overgekomen. Ik besef heel goed dat het mogelijk is dat kindjes niet zo vlot gaan. Dat het heel misschien zelfs helemaal niet voor mij is weggelegd. Er zijn veel mensen die problemen hebben. Dat is iets waar ik allemaal al rekening mee gehouden heb. Bovendien heb ik ook een vriend waar ik rekening mee moet houden Knipoog

. En dat is ook een belangrijke factor! Hij is momenteel nog niet klaar voor kindjes, dus dan komen die er ook niet. Ik heb wel het geluk dat hij mij volledig steunt wat betreft het werk. Dat zullen voor hem ook aanpassingen zijn! Maar hij wil dat ik mijn droom volg. Dat geldt dan natuurlijk ook omgekeerd. Het is gewoon zo dat ik mij al sinds mijn studies heb ingeprent dat ik de twee niet kon hebben (gezin en mijn droomjob). Dus heb ik een andere job gekozen. Maar nu blijkt opeens dat het wel zou te combineren zijn! En dat had ik nooit of te nimmer durven dromen!

Jullie hebben volkomen gelijk dat ik mij niet te druk moet maken. Het is iets heel onschuldig en ik kan niet geloven dat de baas mij zo voorbij zou steken. Vooral niet omdat ik reeds vier jaar met hem samen werk, volledig gratis, om bij te leren. Dat kan die jongen nooit meer inhalen. Maar ik ben ook enorm onzeker. Perfectionistisch ook. Ik probeer bij te leren om de baas te kunnen evenaren, want hij is een ongelooflijk goed vakman. En als ik dan eens iets fout doe, of het lukt mij niet, dan wil ik hem niet ontgoochelen. Daarom dat ik zo zwaar til aan het probleem van zaterdag. En toen hoorde ik ook nog eens dat er iemand anders meeging. En tja, dit is het resultaat... Voel mij ongelooflijk stom. Heb geen reden om hem niet te vertrouwen, er is geen enkele directe aanleiding of die jongen zou blijven, kortom, ik overdrijf verschrikkelijk. Maar toch zit er continu iets te knagen. Hij is een jongen, ik een meisje. Dat zit mij nog het meeste dwars.

Nu ja, er over praten lucht op en verhindert mij toch wel om echt lastig te doen. Jullie hebben gelijk. Twee weken op mijn tanden bijten en dan zien we wel... Het is alleen zo vervelend...

**Geplaatst**: 01-07-08 09:55

Re: Onzekerheid en jaloersheid...

Geplaatst: 01-07-08 09:55

Mocht de jongen na die twee weken stage blijven, dan kan je altijd nog op je gemak naar je baas gaan en eens een balletje opgooien of er iets op papier gezet kan worden wbt overname van de zaak, want er kan altijd iets gebeuren uiteraard. Hij kan morgen niet lekker worden, ziek worden, wilsonbekwaam bij wijze van spreken en hoe haar jij je recht dan? Op die manier komt die jongen niet ter sprake, je bent gewoon zakelijk bezig.

**Geplaatst**: 01-07-08 09:58

Re: Onzekerheid en jaloersheid...

Geplaatst: 01-07-08 09:58

Dat vind ik een hele goede tip Breghje.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-07-08 10:11

Re: Onzekerheid en jaloersheid...

Geplaatst door de TopicStarter : 01-07-08 10:11

Dat zou ik inderdaad eens kunnen doen. Ik vraag mij alleen af of dat nut heeft, 7 jaar van te voren? We hebben er wel al over gepraat. En het is inderdaad een zwaar beroep. Hij heeft mij zelf gezegd dat hij ten vroegste over 7 jaar op pensioen gaat en ten laatste over tien jaar. Maar hij heeft er bij gezegd dat moesten er eerder lichamelijke problemen zijn of hij ziet het niet meer zitten, dat ik dan de eerste zal zijn die er van zal weten. Dus altijd de eerste keuze. Hij is eigenlijk zelfstandige. Maar ze werken samen in een BVBA met nog vijf anderen (mannen dus). Om het werk op drukke momenten te kunnen verdelen en om wachtdiensten te kunnen verdelen. Dus hij wil zijn zaak zeker zonder problemen aan mij overlaten. Maar daar weet ik nog niet mee of ik in de BVBA kan komen. Daar hebben de anderen dan inspraak in. In principe is het zonder ook te doen, maar dat maakt alles veel lastiger. Nu zijn er al af en toe wat strubbelingen in de BVBA en hij heeft mij zelf gezegd dat hij op slechte momenten al vaak heeft gedacht om uit die BVBA te gaan en te gaan samen werken met mij (ik trots natuurlijk). Dus hij meent het allemaal wel.

Maar goed, ik zal inderdaad ferm op mijn tanden bijten en als blijkt dat die jongen echt wil blijven meegaan na twee weken, dan zal ik eens met hem praten, om duidelijk te maken dat ik het echt wel meen en om inderdaad iets concretere afspraken te maken of iets op papier te zetten. Nu is het alleen duimen dat die jongen te veel werk heeft met zijn studies om het hele jaar mee te gaan.

Zaterdag ga ik terug mee. Hij heeft gezegd dat hij de zaterdag zou vrijhouden voor mij. Ik zou echt heel erg ontgoocheld zijn moest ik niet meekunnen. Dus ik duim dat hij woord houdt... Zowiezo zal ik mijn wekelijkse zaterdag wel houden. Dat zou hij nooit afstaan. Maar ik hoop dat ik gedurende die twee weken ook mijn zaterdag mag houden. We zien wel, maar ik blijf denk ik de hele week zenuwachtig. Stom, stom, stom. Zal proberen mijn zinnen te verzetten en vertrouwen te hebben in de goedheid van de mens hé... En zal inderdaad mijn mond potdicht houden. Gewoon super mijn best doen en hopen dat het genoeg is. Want anders is hij mij toch niet waard, niet waar?

**Geplaatst**: 01-07-08 10:15

Re: Onzekerheid en jaloersheid...

Geplaatst: 01-07-08 10:15

Juist als het een BVBA is (dat is een Belgische vorm van een maatschap ofzo begrijp ik?) is het zaak om alles op papier te zetten. Want als de anderen ook inspraak hebben en hij zou iets gaan mankeren... dan is het nog maar zeer de vraag of het allemaal doorgaat. En 7 jaar is zo voorbij hoor! Om de grote lijnen van de toekomst van de zaak vast te leggen is echt niet gek. Details hoeven niet, maar als op papier staat dat in geval van... jij degene bent die door iedereen is aangewezen om de zaak over te nemen samen met de anderen.. dan zal je dat een hele hoop stress en heisa besparen.

Je laatste zin had ik zelf niet beter kunnen zeggen, en bedenk ook dat jij nu onschatbare werkervaring opdoet, die je desnoods kan gebruiken voor je eigen op te zetten zaak, of om je in te kopen bij een andere vorm van werkgever.

**Geplaatst**: 01-07-08 10:21

Re: Onzekerheid en jaloersheid...

Geplaatst: 01-07-08 10:21

@Jaba: probeer je onzekerheid even opzij te zetten, want je schiet er niks mee op, dat weet je zelf ook wel. Waarom allemaal van die doemscenario's? Ik ga mee met het advies van je vriendin.

Verder over gezin en job, als jij een partner hebt die helemaal achter je staat en bereid is om zelf een stapje terug te doen, zodat jij je job kunt doen (eigen zaak) en er toch tijd genomen wordt voor elkaar en het kind/kinderen, dan lukt ook dat wel!

Is het niet mogelijk dat je er meer gaat werken (niet alleen op vrijwillige basis)?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-07-08 10:45

Re: Onzekerheid en jaloersheid...

Geplaatst door de TopicStarter : 01-07-08 10:45

Dat is helaas niet mogelijk. Ik heb nu een andere job voor nog 2,5 jaar. Het is ook die baas die mij aangeraden heeft om dit te gaan doen, omdat het een kans was en omdat er dan nog meer mogelijkheden komen. Dus hij staat er ook op dat ik het hier afwerk. Binnen twee weken heb ik echter wel drie weken vakantie en dan ga ik er altijd zo veel mogelijk gaan werken. Dus dat ben ik zeker van plan. Gelukkig gaat die jongen dan ook nu twee weken mee en valt dat dus niet samen met mijn verlof! Dat ik hoop ik althans niet. Dat zal ik wel zaterdag nog eens vragen. Want ik zou niet graag mijn dagen dat ik dan extra kan komen aan hem opofferen.

Wat ik van hem leer is inderdaad van onschatbare waarde! Hij is ook overal gekend dus als ik hem alleen al als referentie kan noemen, dan is dat al een grote hulp!

Waarom doemscenario's? Ik weet het echt niet. Normaal ben ik ook helemaal niet zo. Volgens mij is het alleen maar omdat ik er over gesproken heb. Het is nog maar nu dat ik weet hoe graag ik dit eigenlijk wel wil. Vroeger heb ik dat altijd weggestoken. Had mijzelf eigenlijk wijsgemaakt dat ik het niet echt wilde, omdat het toch niet mogelijk was. Maar nu weet ik dus zeker dat mijn hart daar ligt en dat ik het echt wil! Verder ben ik ook nogal onzeker. Gaat ook samen met perfectionisme. Lastig soms. Ik ga het nu gewoon proberen zoveel mogelijk te negeren. Die twee weken uitzitten en dan zie ik wel weer. Er is momenteel nog geen sprake van dat die jongen langer zou blijven, dus ga proberen mij daar op in te stellen. Als hij langer blijft, dan zal ik wel een serieus gesprek starten, om duidelijk te maken dat ik het echt meen en dat ik concrete plannen wil maken. En verder moet ik vertrouwen op hem, op mijn eigen kunnen en moet ik gelijk wat er gebeurt er voor zorgen dat ik zo veel mogelijk ervaring op doe zodat ik desnoods zelfs nog een eigen zaak kan starten. Ik moet hem gewoon vertrouwen. Ga nu al vier jaar mee en het is de meest eerlijke mens die ik ken. We hebben een goede band, ik weet heel veel van hem persoonlijk en de zaak, dus ik moet er echt op vertrouwen dat hij mij niet zomaar buiten zal zetten. Ik kijk vol ongeduld uit naar zaterdag. Hoop dat ik kan gaan en dat alles gewoon net als vroeger is...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-07-08 08:41

Re: Onzekerheid en jaloersheid...

Geplaatst door de TopicStarter : 02-07-08 08:41

Hier gaat het voor het moment wel beter hoor! Ik kan het steeds meer van mij af zetten. Maar toch blijft er ergens in de verte iets knagen. Soms wordt ik zomaar ongerust, concentreer mij dan snel op iets anders. Heb ook nog steeds niet gemaild of gebeld. Kan mij beheersen. Toch ben ik zenuwachtig voor zaterdag. Ik hoop echt dat ik mee kan. Zou behoorlijk teleurgesteld zijn... Nog twee daagjes en ik weet het. Toch wel beetje stress...