ik heb al sinds een tijdje enige onrust in me lichaam. ik weet niet waar dit vandaan komt, maar ik kan soms gewoon moeillijk thuis zitten, wil dan gewoon weg en het maakt me niet uit wat, ook al is het maar een blokje om met de auto, als ik maar de deur uit ben.
Het is zelfs zo dat als ik de hele middag weg ben geweest dat ik dan 's-avonds gewoon die onrust weer heb en weg moet.
Ook kan mijn humeur omslaan als regen. Het ene moment ben ik heel vrolijk en ineens uit het niets kan ik heel zago en deprie zijn. Er hoeft ook helemaal niets voor te gebeuren om ineens zago te zijn.
Klinkt mij bekend in de oren. Ik heb er de laatste paar maanden erg last van. Ik kan gewoon niet thuis blijven! Als ik de hele dag heb gewerkt, en ik ben moe, zelfs dan wil ik 's avonds het liefst gewoon weg. Het maakt mij dan ook niet uit waarheen, als ik maar weg ben.
Bij mij komt het misschien omdat ik een tijd lang achter elkaar alleen maar thuis heb gezeten: had geen school en geen werk meer. De muren kwamen op me af thuis.
Misschien dat ik bang ben dat dat weer terug komt? Ik weet het niet.
Heb je stressvol werk of school? Dat kan ook doorschemeren naar je lichaam ombewust.. Slaap je wel goed?
ik heb geen stressvolle baan en ik slaap heel goed, dat is het niet. Ik heb er nu bijna een jaar last van. Ik heb ook 2 kids en die zijn doordeweeks gewoon bij me en in het weekend bij hun paps. Dan ben ik dus ook vaak alleen en dan komen de muren echt op me af. Ga dan vaak naar een nicht van me, maar als ik dan weer thuis kom, komt gelijk dat gevoel weer naar boven. Ik vind het hele leven eigenlijk maar een saaie bedoeling, een grote sleur en wil eigenlijk allemaal nieuwe dingen ondernemen. ook is het zo dat ik soms dagen niet kan eten kan, en dat ik daarna ineens vreetbuien krijg.
t klinkt misschien een beetje vreemd.. maar heb je weleens aan schilderen/beeldhouwen oid gedacht?
k had dit ook lange tijd, ging uit, ging dingen doen, maar onrust bleef.. totdat ik ging tekenen/schilderen/boetseren/freubelen/hoe je het wilt noemen en sindsdien is de onrust weg... in deze media vond ik een geweldige uiting van alle onrust... en samen met het streven naar het leren kennen van de materialen en de blijdschap over elk stapje vooruitgang heeft dit mijn onrustgevoelens zo onderdrukt dat ik nergens meer heen hoef en eigenlijk alleen maar elke dag uitkijk naar het moment dag ik klaar ben met de 'moetjes'en weer verder kan gaan met ontdekken......
Ik heb er ook last van, maar dan meer in de zin van onrust in m'n hoofd, het gevoel alsof er weet ik veel wat voor feesten zijn daarbinnen. Maar het ligt écht aan de periode waarin ik dan zit, is het veel stress en gedoe met school dan is het verschrikkelijk, maar wanneer ik vakantie heb en gewoon overal uitgebreid te tijd voor kan nemen valt het weer hartstikke mee..