Voordat iedereen begint te schreeuwen zoek hulp, die heb ik.
Sinds dat ik 7 jaar was werd ik gepest/buitengesloten. Tot aan de 4e klas van het vmbo. Nu zit ik in de 2e van het mbo en hier wordt ik niet meer gepest. Doordat ik zo gepest ben heb ik veel problemen op sociaal gebied. Ik heb last van prestatie en sociale faalangst. Sinds de 3e klas van het vmbo moesten wij stage lopen. Hierbij kwam altijd het punt naar voren dat ik heel weinig initiatief neem. Dit komt omdat ik geen fouten durf te maken. Mijn onderbewustzijn houd mij tegen. Die stages waren niet zo belangrijk maar de stages die ik nu doe zijn wel erg belangrijk. Op dit moment loop ik stahe bij een asiel/pension. Is totaal mijn ding niet, (ik leer ook voor para veterinair) maar het is een verplichte stage. Hier worden ook mijn 2 examnes afgenomen. Helaas blokkeer ik mezelf heel erg door de faalangst, ben nerveus, ben bang voor vreemde mensen. Ergens weet ik dat ik dingen wel kan, maar door de faalangst komt het er niet uit bij mij. Ook ben ik bang dat als ik iets fout doe dat ik op m'n donder krijg. Dan kan iedereen wel zeggen, dat is niet zo, ga het gewoon vragen etc. Maar ik durf dat gewoon niet! Ik kan ook weinig onthouden, je kan 2 opdrachten geven, maar wat je erna zegt weet ik niet meer, ga ik treuzelen en denken ze dat ik niets wil doen. Ik heb ook veel bevestiging nodig, ik heb ook geen zelfvertrouwen, ben erg onzeker. Het gaat nu erg slecht op stage, ik zit iedere keer op de terugweg huilend in de trein, schaam me dood. Ik heb ook al aan zelfmoord gedacht, geen poging gedaan. (heb ik wel ooit gedaan). Ga nu niet zeggen dat dat geen zin heeft blabla, dat weet ik. Het is ook een gruwelijk egoïstische keuze. Maar het is een schreeuw om hulp. Ik wil gewoon normaal kunnen functioneren maar dat gaat niet. Ik kan niet meedraaien in deze 24 uurs economie. Ik werk nu ongeveer een jaartje in een winkel, maar ook daar gaat het moeizaam. Ik heb nu 2x een kans gekregen, maar als het nu weer fout gaat wordt ik ontslagen. Ik krijg faalangst training op school van een leerlingbegeleider. Ik heb hem 3 weken geleden een mail gestuurd dat het gewoon niet gaat, helaas nog steeds geen antwoord gekregen. Ik heb het grotendeels ook met m'n ouders erover gehad, en m'n moeder heeft zoiets van dat ik naar een psychiater moet. Helaas zijn daar ellenlange wachtlijsten, heb ik dus niet zo veel aan op het moment. Maar ik ben het zo spuugzat van mezelf, ik wil gewoon lekker vrolijk naar stage kunnen gaan, geen examenvrees hebben. Mijn mentrix weet er ook van, zij gaat ook de examens afnemen. Alleen houd ze geen rekening met m'n faalangst. Ik praat er ook wel over met een aantal mensen, mijn vriend, een vriendin en nog iemand. Maar ik trek het gewoon niet meer!
Sorry voor het lange, ietwat onsaamhangende verhaal.