Geplaatst Het komt er vandaag weer eens allemaal uit. Net weer een pittig gesprek gehad, ik moest ook huilen, nou, hoelang dat geleden is... Heel lang... Voelde me net zo'n klein kind. Psychiater komt thuis, die wil ook mijn ouders spreken, en vooral mij niet alleen.
Ik ga het hele verhaal doen, probeerde het half te vertellen, maar zie dat het niet werkt.
Veel gepest op basisschool, zou naar andere basisschool gaan, was niet toegelaten omdat we tv in huis hadden. Trok erg van me aan. Daarna naar een andere school gegaan. Daar heb ik groep 7 en 8 gedaan.
Toen naar middelbaar gegaan, klas 1 en 2, ook opnieuw gepest, niveau was ook te hoog, er stond een te grote druk, mijn moeder was ziek, had leiding over het huishouden, en kon school niet meer aan. Naar andere school gegaan. Daar 3e en 4e jaar gedaan. Ook zo gepest.. Geslaagd en gezegd: "Nooit meer naar school."
Ik ben vroeger eens getest op IQ en daar kwam een IQ uit van 81. Wist mn broertje ook. Wat heeft hij me daar vaak voor uitgemaakt. Dat ik dom was, etc. En als ik wat zei, schudde hij zn hoofd, en zei: "Maar dat weet jij niet, daar ben jij te dom voor."
Ik moest opnieuw gaan testen. Kwam er niet veel beter uit. Maar was een compleet onder zoek.
Ik zou Sociale Angst Fobie hebben, en ook een laag IQ, van 83 dit maal, maar ze zei erbij: "Als je de test met iemand uit omgeving doet, die je kent en vertrouwd, haal je een stuk hoger." En dat is waar, ik durfde geen antwoorden te geven. Dus kom je dommer uit de test. Ik me ouders benadrukt dat thuis niemand dit mocht weten. En ja hoor, mijn moeder versprak zich. Tsja, en nog altijd word ik nageroepen als ik een opmerking geef, wat niet helemaal klopt: "83!"
Na school durfde ik niet naar een andere school. Bang voor mensen, en om opnieuw gepest te worden. Heb half jaar thuis gezeten, ging toen zeker niet goed met me, goed depressief geweest, en uiteindelijk heeft een vriendin me aan de hand gepakt, die toen bij de euroland werkte, en meegenomen naar de euroland, want zij ging weg, en dan kon ik soliciteren. Durfde niet. Heb 10 x voor de winkel gestaan en weer weggelopen. Uiteindelijk heeft ze me bij het handje genomen, en daar gesmeekt of ik aangenomen kon worden. Want ik zou wel goed kunnen werken volgens haar. Heeft geholpen. Ben aangenomen.
In de zomervakantie gingen er 2 collega's op vakantie, stiefmoeder en dochter, en ik kreeg de leiding. Ik werkte samen met 2 weekendhulpen. Normaal werkte ik 24 uur, nu 36, of soms meer. Ik loop al op mijn tenen met 24 uur. Ik heb dit geweten.
Ik heb ruim 4 maanden thuis gezeten, helemaal in elkaar gezakt. Ik kon niet meer. Deed niks meer. Maar na 4 maanden ging ik weer aan de slag, en het ging wel aardig. Maar de plezier zat er niet meer in. In Februari begon ik dus weer. Weer 24. Werd me telkens gevraagd meer te werken. Durfde geen nee te zeggen. Zijn er later niet meer over begonnen
Nu werk ik nog steeds 24 uur, en elke dag met meer tegenzin. Ik krijg al buikpijn vrijdags dat ik woensdag moet werken. Nu moet ik zeggen dat de werksfeer ook niet super ben. Er word 7 x 50 euro vermist uit de kassa's, op 7 verschillende datums, en ook ik word verdacht. Dit loopt al zeker 2,5 maand.
Als je het magazijn ziet, sla je je mond open van verbazing. Helemaal vol. De hele grond. Voor de nooduitgang. Als we artikelen nodig hebben en staat achterin, moeten we gewoon op dozen staan, met het risico dat die in elkaar zakt. En ik ben flink stevig iemand, dus vind dat doodeng. Er word gerookt in het magazijn, heb last van mn longen erdoor. Met ademen etc.
Contact met mijn baas is niet goed, en als je met hem praat, moet het over sex etc gaan, anders kan je niet praten met hem. Mijn andere collega voert geen drol uit, dus alles ligt voor mij klaar.
Nu hou ik het al 1,5 jaar vol. Incl die 4 maanden dat ik afwezig was.
21 mei eindigt mijn contract. Ik heb nog niks gehoort van verlenging. Ik hoop dat ik eruit gegooit word, zodat ik wel wat anders moet gooien. Maar ik ben een harde werker, al zeg ik het zelf, dus ze willen me nooit kwijt. Dus contract word verlengt.
Nu moet ik volgende week 4 dagen werken, omdat collega weekje op vakantie gaat, en ik kan wel huilen. Dat ga ik niet trekken.
Nu kwam dus vanmiddag de psychiater en ik moet van hem ander werk zoeken. En tijd aan mn zelf gaan besteden. Ik zit tegen een burn out aan, volgens hem. Hij zegt: "Als je daar blijft, heb je maximaal in augustus een burn out."
Maar ik heb het lef niet, om te soliciteren.
En nu willen ze me bij 1 of ander iets laten soliciteren waar ook veel gehandicapten werken. Echt, de tranen branden me in mn ogen. Kan ik dan niks anders? Moet ik dan heel mijn leven gaan verpesten door samen met gehandicapten te werken? Ik heb niks tegen hun, vergis je niet, maar ik ben niet gehandicapt, geen syndroom van down, etc, geen autisme, wat je wilt, ik ga toch niet werken bij gehandicapte? Ik hoop niet dat het banketstaaf over komt bij mensen die hier autisme hebben
, er zijn natuurlijk vleugen van autisme. Maargoed, ik ben het zo zat. Kan ik dan alleen later gaan schoonmaken? Of gehandicapten werk doen? Jemer...
Ik ben echt gesloopt. Als dit mijn toekomst is, dan ben ik het echt nu al meer dan zat. Dan is het leven zo voorbij voor mij.
Sorry voor het zeurverhaal, maar ik moet er gewoon vanaf. Het zit me zo hoog!
echt heel veel sterkte, ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen 