Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
MieLo schreef:slik je er pijnstillers voor?
dit heb ik in het begin wel gedaan, maar ben er toch maar snel mee gestopt, omdat ze totaal niet hielpen
mel_shet schreef:MieLo schreef:slik je er pijnstillers voor?
dit heb ik in het begin wel gedaan, maar ben er toch maar snel mee gestopt, omdat ze totaal niet hielpen
Ik heb er geen pijstillers voor. Heb het ook vroeger wel gedaan, maar ja, dan blijf je slikken.
Aline_17 schreef:Na 9 maanden onbehandeld werd er ernstig beschadigd kraakbeen ontdekt. Hier ben ik wel aan behandeld, maar helemaal over gaat het waarschijnlijk niet meer. Daarnaast ga ik er ook vaak doorheen, dus worden waarschijnlijk mijn enkelbanden nog ingekort, geen idee of dit de pijn ook verminderd.
Ik slik alleen pijnstillers als ik echt niet meer kan... probeer zoveel mogelijk zonder omdat ik bang ben dat ik dan steeds meer nodig ben door gewenning.
Aline_17 schreef:Op welke manier heb je het geaccepteert Lepeltje21?
Lepeltje21 schreef:Aline_17 schreef:Op welke manier heb je het geaccepteert Lepeltje21?
Ja, dat was echt een proces. Bij mij is het dan niet mijn enkel maar mijn rug. Eerst vond ik het erg moeilijk dat ik niet meer zo makkelijk naar de bioscoop kon en dat soort dingen. Maar ergens kwam voor mij het keerpunt. Je kunt wel bij de pakken neer gaan zitten en je ellendig voelen omdat je lichaam niet functioneert zoals het zou moeten, maar dat is geen oplossing. De kunst is om een gulden middenweg te vinden tussen je dagelijks leven en de pijn. En proberen positief te blijven. Positief blijven kan de helft schelen.
Aline_17 schreef:Dus ze gaan bij jou van bijde enkeld de enkelbanden inkorten mel_shet?
Aline_17 schreef:Kun je nog paardrijden?
Ik probeer wel positief te blijven, maar ik wordt negatief als het mensen geen reed kan schelen, en ze er geen rekening mee houden
Lepeltje21 schreef:Aline_17 schreef:
Ja, dat was echt een proces. Bij mij is het dan niet mijn enkel maar mijn rug. Eerst vond ik het erg moeilijk dat ik niet meer zo makkelijk naar de bioscoop kon en dat soort dingen. Maar ergens kwam voor mij het keerpunt. Je kunt wel bij de pakken neer gaan zitten en je ellendig voelen omdat je lichaam niet functioneert zoals het zou moeten, maar dat is geen oplossing. De kunst is om een gulden middenweg te vinden tussen je dagelijks leven en de pijn. En proberen positief te blijven. Positief blijven kan de helft schelen.
Kun je nog paardrijden?
Ik probeer wel positief te blijven, maar ik wordt negatief als het mensen geen reed kan schelen, en ze er geen rekening mee houden