Mijn moeder heeft Borderline (of iig veeeeeeeeeel symptomen ervan
) Ze heeft nooit een officiele diagnose gehad maar ik denk dat ze het wel heeft.
Ik heb hierdoor een erg moeilijke jeugd gehad. We hadden onze 'goede tijden' maar omdat mijn moeder impusief was en werkelijk waar NOOIT over conseqeunties nadacht hebben we tig keer moeten verhuizen, hebben we op tig verschillende camping moeten wonen (ook in een super kleine sta caravan midden winter!!) omdat haar nieuwe vriend ons weer uit zijn huis geschopt had, en haar 'boyfriends' ontmoete ze steeds via internet. Het was even goed, tot dat zij zagen en dachten dat ze 'niet goed' was en dan was het ajuuu 
Mijn moeder heeft zoveel gedaan en heeft mij dan ook zo gekwetst. Dat ze het misschien niet 'expres' gedaan heeft, zal. Maar teglijk heb ik zoiets van besef je het dan ook helemaal niet? Het is gewoon heel moeilijk om met dit soort 'gedrag' op te groeien. Ik deed nooit wat goed, ik was nooit dankbaar, ik wou mijn moeder nooit helpen. En ik had zoiets van volgens mij is dat helemaal niet zo
Als kind was het altijd ja en amen wat mijn moeder zei of deed, maar naar mate ik ouder werd en voor mezelf ging denken kregen we steeds vaker ruzie en was ik totaal niet eens met haar acties. Maar ja, leg dat maar eens uit. Mijn moeder ziet haar eigen gedrag niet, ziet niet hoe het effect op anderen heeft. Ze ziet alleen hoe ZIJ erover voelt en altijd, maar ook altijd kan ze het zo draaien dat zij weer het slachtoffer is in wat voor situatie ook. Dus ja, erg moeilijk om daarmee op te groeien.
Mocht je verhalen willen delen oid kun je mij altijd PB-en. Tot op de dag van vandaag heb ik weinig contact met mijn moeder en ik voel me daar goed bij. Ze heeft het zover ik weet goed, en ik maak me ook geen zorgen over haar. Ze moet eens een keer onafhankelijk worden, want in de laatste 10 jaar had ze altijd iemand die zo'n beetje alles over haar kon en ging bepalen.
Maar zoals ik zei, mocht je meer over willen praten mag je mij altijd PB-en