Ik ben echt vreselijk onzeker, altijd eigenlijk al geweest en wil er nu ook echt vanaf komen.. Het is zo'n vervelend gevoel, maar ik blijf het houden.
Ik vind mezelf niet echt lelijk ofzo, maar toch blijf ik onzeker.. Een jongen wou met mij afspreken en ik vind hem ook wel leuk genoeg om er iets mee te doen, maar ik stel het nu telkens uit vanwege mijn onzekerheid. Hij snapt er nu helemaal niets meer van.. Dit omdat hij ook aan de telefoon zegt dat hij mij een leuke meid vind, dan ben ik doodsbang dat als we afspreken en we elkaar echt leren kennen dat het dan tegenvalt voor hem. Ik durf gewoon niet! En hij wilt zo graag en ik ook, en hij denkt nu dat hij iets misdoet. Maar die stap om tóch te gaan is zo groot voor mij, ik maak het me ook zo moeilijk.. Het is niet via internet trouwens, hij woont hier vlakbij en ik heb hem nog niet zo vaak gezien. Meer contact over de telefoon enz. Ik ben er ook niet bang voor dat hij mij zijn bed insleurt, maar gewoon.. Ik hoop dat jullie het begrijpen.
En ik denk dat áls ik toch ga ik er helemaal geen plezier in heb, dat ik de hele tijd hartkloppingen heb en dat ik vreselijk zenuwachtig ben.. Van dat gevoel wil ik gewoon af!
Heeft iemand misschien tips? Want dit vind ik voor mijzelf een serieus probleem, als je zegt van 'gewoon doen joh, lekker gaan' dan zal dat voor mij niets helpen. En hebben meer mensen hier last van?