Al weer heel wat jaren geleden ben ik samen met een vriendin naar de ww geweest. Ik moest 30 kilo afvallen, heel wat dus.
Je moest elke week komen. Als je niet kon, kon je wel een andere bijeenkomst bijwonen in die week. Verzuimde je helemaal, dan moest je die week gewoon doorbetalen.
De eerste kilo's vlogen eraf. Het viel me hartstikke mee, niet echt honger, wel 'lekkere' trek. Gelukkig mocht je al snel een klein softijsje per week, of iets anders zoets.
Na een half jaar was ik 25 kilo kwijt en toen begon eigenlijk de ellende dat het niet meer met kilo's, maar met onsjes per week eraf ging. Als je dan de hele week je stinkende best had gedaan en je was maar 1 ons kwijt (en 16 gulden!), dan motiveerde dat niet echt.
In die periode begon een sportschool bij mij in de buurt met een cursus 'sportief afvallen'. Je moest daarbij veel sporten en je kreeg persoonlijke hulp van een diëtiste. Ik ben gestopt met de ww en ben de laatste kilo's met die cursus kwijtgeraakt. De adviezen van de diëtiste verschilde overigens niet veel van de ww adviezen. Ik ben daarom eigenlijk gewoon doorgegaan met het ww dieet.
Die 30 kilo is er gelukkig nooit meer bijgekomen. Door de week gebruik ik nog steeds mijn ww lijstje en in het weekend neem ik waar ik trek in hebt.
Op zich beviel de ww mij best, al vond ik het wel duur. Het was fijn dat ik samen met een vriendin ging, dat is toch een stok achter de deur.