Geplaatst Ook nu in 34 ben, heb ik nog steeds de drang niet om mezelf voort te planten, nooit enige twijfel, ik hoef ze gewoon niet, klaar uit.
Ik ben zeker geen kinderhater, maar ik mis denk ik moedergevoelens, al kan ik uuuuren in katzwijm raken van een pasgeboren puppie. Maar bij mensen....
Nu heb ik een aantal weken te horen gekregen dat ik endometrioses heb. Dit na een bezoekje aan de vrouwenarts. Endometrioses kan onder andere onvruchtbaarheid veroorzaken. Voor meer info kun je op deze site kijken:
http://www.endometriose.nl/endometriose/index.php
Mijn vrouwenarts vertelde mij dat ik zowieso van anticonceptie moest veranderen, want mijn soort pil was mede verantwoordelijk voor het ontstaan, was zijn vermoeden. Ik heb nu sinds een week het Mirena spiraal, en die staat ook bekend om een gunstige invloed op endometrioses. Verder moet ik onder strenge controle blijven van deze arts, ieder half jaar moet bekeken worden of er vooruitgang is, of achteruitgang en of operatief ingrijpen noodzakelijk is.
In eerste instantie nam ik het voor kennisgeving aan, ook de mededeling dat ik er serieus rekening mee moet houden dat een zwangerschap voor mij zeer waarschijnlijk een no-go is. Immers, ik wil toch geen kinderen.
Echter begon ik mij na een paar dagen toch raar te voelen... wat als ik nu écht onvruchtbaar bleek te zijn? Er was niet veel kans dat ik überhaupt nog zwanger kon raken, daarvoor zaten er toch behoorlijk wat verklevingen... mmmm.... het ging niet uit mn hoofd..... Het stomme is, dat ik nog steeds geen kinderen wil hebben, maar dat ik wél pissig werd, dat ik waarschijnlijk onvruchtbaar ben!
Moeilijk uit te leggen maar het punt is dus - ik ben nu emotioneel en boos vanwege die onvruchtbaarheid, voel me daarmee ineens minder "compleet" alsof het niet langer mijn eigen beslissing is, maar dat de buitenwereld voor MIJ besloten heeft dat het zowieso niet zo mag zijn....
is het nu normaal dat ik mij zo voel? Ik snap het niet zo goed, ik ben bewust kinderloos en tóch voel ik mij verdrietig....
heel maf.
een aantal jaar geleden ben ik naar mijn toenmalige HA gegaan met de vraag of de Diane geen kwaad kon zo lang? Nééhoor, ze was net toevallig naar een symposium over voorbehoedmiddelen geweest. Maakte niks uit, ik kon gewoon door blijven slikken.
Voor nu weet ik niet hoe het ervoor staat met mijn vruchtbaarheid, ik zie het wel op het moment dat ik aan het klussen ga voor baby's en tot die tijd slik ik lekker de Diane-35. 
Ik besef dat ik mij ook wel heb mee laten slepen door emoties, maar dat mijn emoties niets af doen aan het feit dat ik nog steeds geen kinderwens heb 