Geplaatst ik kan wel janken, huilen, het is gewoon verschrikkelijk.
Het gaat om een hele goede vriendin van mij.
ze heeft anorexia, maar ze ziet het zelf niet in. Ze is zo dun!!! het is gwoon verschrikkelijk
als je haar ziet, de kleren hangen om haar lijf, haar handen zijn zo dun, over haar armen en benen niet te spreken!!
ze eet wel wat, s'morgens 2 boterhammetjes, en dan begint de dag.
ze gaat 2 tot 3 uur wandelen, rent een uur per dag, fiets weet ik niet hoe ver en hoe lang, en dan stinkt ze zich gwoon langs het middag eten.
Als ze bij ons komt, en je vraagt of ze een wafeltje of zo wilt zegt ze: nee, ik kom net van de tafel af, ik zit vol" maar het punt is, ze heeft dan helemaal niet gegeten.
Ik vind dit zo erg!! ze zit ook nog alleen op kamers, dus dan kan je niets doen!!!
Ze is al een paar maal bij de dokter geweest, met haar moeder enzo, maar ze blijft volhouden dat ze geeeen anorexia heeft!!! en koppig dat ze is.
Ze houd zo van het buiten zijn. het gaat heeel goed met haar studie, ze haalt 8te en 9ens voor haar tentamens.
Maar haar studie kan ze binnekort vergeten als ze zo door gaat. en dan komt je in een ziekenhuis onder dwang, of weet ik waar.
ze ziet het niet, ze ziet het niet, ze ziet het niet!!!
ze gelooft dan ook niemand!!!
Ze eet wel (maar ook helemaal niet veel) maar ze doet gewoon teveel, ze sport teveel, dit is gwoon niet gezond. het is verschrikkelijk.
zucht........
sorry als dit verkeert staat. maar het moest even eruit!!
ik zit op het moment gwoon te janken!!!
weet iemand misschien enig advies wat je wel tegen haar kan zeggen?? ik weet dat hier geen oplossing voor is, tot ze het zelf in ziet, maar wanneer is dat....................
