Mijn moeder heeft longkanker met vele uitzaaiingen door het hele lichaam, waaronder 12 hersentumoren, kregen we te horen half september.
Gisteren kregen we te horen dat er geen behandelingen mogelijk zijn, oftwel ze is opgegeven.
Ze heeft erg veel pijn, maar krijgt gelukkig ook veel morfine, nu 75 mg meen ik.
Een maand geleden had ze nog wat vechtlust, nu is ze een zielig hoopje mens, en kan ze niks meer.
Ze slaat wartaal uit en slaapt veel.
Haar huid lijkt wel strak gespannen rond haar veel te magere gezicht, en is wat grauwig.
En ze was zolekker mollig......
De dokter geeft haar nog HOOGUIT een week.
Wat een kerst!
Soms zeggen mensen weleens dat het fijn is om nog afscheid te kunnen nemen, maar wat is het verschrikkelijk om iemand zo te zien aftakelen!!!
Een half jaar terug had ze nog zoveel plannen, ze wilde nog zoveel doen, en ze is vorige week pas 54 geworden!
WAAROM?????
Waarom ging ze niet eerder naar een arts, waarom werd er in Duitsland een verkeerde diagnose gesteld, waarom??
Mijn jongste zusje is pas 17.....
Ik zit er even doorheen maar moet als oudste sterk blijven, ik moet naar mijn moeder om haar te steunen.
En dan straks alles regelen, ik weet niet waar te beginnen.......
Ik hoop dat jullie een leukere kerst hebben.