Bokt.nl

Rocamor schreef:

Ik heb het gelukkig niet. Heb er wel ooit eens iets over op TV gezien. Ging dan wel om een klein kind. Die werd door een of andere hulpverlener geholpen en heeft zo leren eten.

Je zou dus eens contact kunnen opnemen met je huisarts of op internet zoeken naar lotgenoten (zullen er vast wel zijn)

katiavl schreef:

Rocamor schreef:

Ik heb het gelukkig niet. Heb er wel ooit eens iets over op TV gezien. Ging dan wel om een klein kind. Die werd door een of andere hulpverlener geholpen en heeft zo leren eten.

Je zou dus eens contact kunnen opnemen met je huisarts of op internet zoeken naar lotgenoten (zullen er vast wel zijn)

heb ik ook gezien in oostenrijk ofzo? Bij haar was het ook psychisch vies vinden, uiteindelijk at ze het

L_iek schreef:

Ik lus ook niet veel. Moet bij alles mayonaise. Mijn vader en moeder zeggen dat ik gewoon moet eten en als ik niet eet nou dan heb ik maar niks. Dan eet ik wel. Misschien kun je alles door elkaar prakken en dan met appelmoes ofzo?

Lieke_M schreef:

Lieve schat, it's all in your head.

Ik heb vast heel makkelijk praten want ik lust ALLES, behalve blinde vinken maar ik voel me niet aangesproken om daar ook maar enige moeite voor te doen omdat dit echt het enige is.

Toen ik mijn man 11 jaar geleden leerde kennen, had hij net hetzelfde. Heel vervelend, ja ook nergens kunnen gaan eten omdat iedereen wel uien en look in z'n eten doet bij speciale gelegenheden. Dit was bijna een rem op ons sociaal leven.

Toen ik op een keer vroeg: lust je aarbeien, zei hij neen! En toen vroeg ik of hij het wel ooit geproefd had en hij zei meteen weer nee. Voila, daar had je het. Als bepaalde zaken er niet lekker uitzagen, dan moest hij ze van z'n moeder niet opeten en kookte ze wel iets anders voor hem.

Ik kook lekker géén extra potje voor hem en nu moet hij het welen eten. Je kan niet geloven wat hij allemaal heeft LEREN eten sinds wij samen zijn. Hij eet bijna ALLES.

Met mijn kinderen gaat het gelijk zo: niet 'ik lust dat niet' zonder te proeven. En elke keer dat ik het klaarmaak, moeten ze 1 hapje proeven. Ik voelde het al aankomen, m'n dochter heeft de genen van haar vader: op voorhand zeggen dat het niet lekker is. Maar vorige week kwam ze me heel fier vertellen dat ze een ganse kiwi had opgegeten opschool en dat ze ze NU WEL lust. Goed hé.

Dus even op de tanden bijten! Je hoeft niet in 1x ganse borden leeg te eten die je niet lust, maar telkens 1 hapje proeven en je went wel aan de smaak

ThaGirl schreef:

L_iek schreef:

Ik lus ook niet veel. Moet bij alles mayonaise. Mijn vader en moeder zeggen dat ik gewoon moet eten en als ik niet eet nou dan heb ik maar niks. Dan eet ik wel. Misschien kun je alles door elkaar prakken en dan met appelmoes ofzo?

Ik ben ook moeilijk met eten en m'n ouders zeiden dat ook altijd..
Alleen at ik dan dus maar niks of soms een boterham.

Evelli schreef:

Lieke_M schreef:

Lieve schat, it's all in your head.

Ik heb vast heel makkelijk praten want ik lust ALLES, behalve blinde vinken maar ik voel me niet aangesproken om daar ook maar enige moeite voor te doen omdat dit echt het enige is.

Toen ik mijn man 11 jaar geleden leerde kennen, had hij net hetzelfde. Heel vervelend, ja ook nergens kunnen gaan eten omdat iedereen wel uien en look in z'n eten doet bij speciale gelegenheden. Dit was bijna een rem op ons sociaal leven.

Toen ik op een keer vroeg: lust je aarbeien, zei hij neen! En toen vroeg ik of hij het wel ooit geproefd had en hij zei meteen weer nee. Voila, daar had je het. Als bepaalde zaken er niet lekker uitzagen, dan moest hij ze van z'n moeder niet opeten en kookte ze wel iets anders voor hem.

Ik kook lekker géén extra potje voor hem en nu moet hij het welen eten. Je kan niet geloven wat hij allemaal heeft LEREN eten sinds wij samen zijn. Hij eet bijna ALLES.

Met mijn kinderen gaat het gelijk zo: niet 'ik lust dat niet' zonder te proeven. En elke keer dat ik het klaarmaak, moeten ze 1 hapje proeven. Ik voelde het al aankomen, m'n dochter heeft de genen van haar vader: op voorhand zeggen dat het niet lekker is. Maar vorige week kwam ze me heel fier vertellen dat ze een ganse kiwi had opgegeten opschool en dat ze ze NU WEL lust. Goed hé.

Dus even op de tanden bijten! Je hoeft niet in 1x ganse borden leeg te eten die je niet lust, maar telkens 1 hapje proeven en je went wel aan de smaak

Dit kan je niet al te hard roepen
er zijn uitzonderingen

ik eet al sinds ik 6 maanden ben geen fruit (tot 6 maanden niet geprobeerd -> mag niet namelijk)
ik spuugde het uit, klemde mijn kaken en weigerde het te eten

dwang, smeken, over iets anders heen doen helpt allemaal neit
wordt van de geur al misselijk, aanraken ga ik van over mijn nek

het is verschrikkelijk maar kan er mee leven en ben gezond

verder lust ik ook een heleboel andere dingen niet (die ik wél geproefd heb maar vies vond)
het is wel eens lastig maar valt mee te leven

Naaltje schreef:

mijn ouders eisten vroeger idd ook dat ik mijn bord leeg at, anders mocht ik niet van tafel, maar ik bleef ook doodleuk zitten ook ben blij dat ze het zo doen/gedaan hebben

Lieke_M schreef:

Naaltje schreef:

mijn ouders eisten vroeger idd ook dat ik mijn bord leeg at, anders mocht ik niet van tafel, maar ik bleef ook doodleuk zitten ook ben blij dat ze het zo doen/gedaan hebben

Voila, ik moest dit dus ook, en soms ook een uur al wenend over dat bord zitten kokhalzen tot het leeg was. En 't heeft me ook goed gedaan hoor

Ik moet er wel bijzeggen dat ik een licht trauma heb aan overgehouden . Bij mijn kinderen ga ik niet pushen om het LEEG te eten maar ze moeten op z'n minst 1 hap proeven. En dat wordt dan uitbundig bejubeld hoor.