Geplaatst Ik moet nodig een keer naar de tandarts... Maar ik durf niet. Nou zal iedereen wel denken van goh wat zijk je nou niemand gaat voor zn plezier, Natuurlijk gaat niemand voor zijn plezier en daar heb ik respect voor. MAAR Ik heb niet zomaar een angst.. meer een fobie. Ik ben sinds mijn 16e (ben nu 21) Niet meer naar de TA geweest omdat na een akkefietje waar een ambulance aan te pas moest komen ik er echt niet meer aan hoef te denken of ik flip hem al. En dan was die ambulance er niet voor mij, maar voor mn TA
. Ik zal even vertellen wat er is gebeurt:
Toen ik 16 was, ging ik voor mijn jaarlijkse controle naar de TA Toen hij mij meededeelde dat ik een gaatje ONDER mijn vulling had
Dus ik maar twijfelend een afspraak gemaakt.. De dag dat het ging gebeuren was ik al helemaal 'psyched up'. Ik ging zitte, en hij ramde bekant gelijk die verdoving in me giegel, die overigens niet werkte (Logish een vulling uitboren en daarna nog dieper in een kies boren voel je zelfs door 3 verdovingen heen.) en toen begon hij bijna gelijk te boren...5 min later was hij op de helft, en schoot uit met zn schattige boortje zo me tandvlees in mijn reactie: Sloeg hem op zn bek maar had een ring uit zon balletjes automaat om, die niet helemaal gesloten zijn zeg maar zodat je hem passent kan maken doormiddel van hem open te buigen, en die bleef dus in zijn wenkbrouw hangen, waardoor het bloed eruit spoot, en de assistente onmiddelijk een ambulance belde achteraf bleek het niet zo erg te zijn, en moest het gehecht worden . En nu zit ik met een gat in me kies, die daarna nooit meer opnieuw gevult is of verder geboort. Conclusie: Ik durf niet meer naar de TA en dan denken er veel mensen wel big deal, stel je niet zo aan. Maar voor mij is het wel degelijk een Big deal.. Want dit is niet zomaar ff een anggst. Vorig jaar heb ik me er geprobeert overheen te zetten. Nam ik het besluit me aan te melden bij een nieuwe TA als patient en een afspraak gemaakt voor een controle. Op de dag van die afspraak heeft mijn moeder me letterlijk erheen gesleurd, en toen ik daar in de wachtkamer zat, werd het zwart voor me ogen ging ik keihard zitte krijsen en viel flauw.. Zo nog 2 keer. Dus heb ik besloten niet meer te gaan.
Sorry voor het lange verhaal. Heeft er iemand misschien tips? Of heeft iemand hetzelfde? Of ook zoiets meegemaakt.. Please zeg het dan
Messchien heb ik er wel wat aan.Groetjes.. mij
