Geplaatst In oktober 2006 is alle ellende begonnen. Ik ging leuk paardrijden en in galop ben ik er af gevallen waarbij mijn enkel is dubbel geklapt.
Ik dacht eerst dat mijn enkel gekneust was en dus heb ik het laten rusten en ben ik op krukken gaan lopen met de hoop dat het snel weer over zal zijn.
Maar de pijn werd erger, naar de HA. die zei het moet rust hebben, dus rust, drie weken later weer erger pijn, weer HA, zei weer rust, dus weer rust. pijn werd nog erger, weer HA, die zei fysio want je enkel is nu zwak dus die moet sterker. Fysio erbij, oefeningen doen, waardoor de pijn alleen maar erger en erger werd, daar werd niet naar geluisterd, ik moest en zal van die fysio mijn oefeningen blijven doen en mijn pijngrens verleggen. Na een aantal weken dat te hebben volgehouden heb ik gezegd tegen de fysio dat ik dit niet meer aan kon, door hem ben ik toen doorgestuurd naar een sportarts. Die nam mijn klachten serieus, en ik moest voor een Bot-scan. Op de botscan was niets te zien. De sportarts dacht aan een beknelde zenuw, dus ik kreeg drie keer in drie weken spuiten in mijn zenuw, dit hielp wel, maar voor 1 dag. dus dat kon het niet zijn. Toen heb ik een MRI scan gehad, hierop was een minimale kraakbeenbeschadiging te zien, dit was zo minimaal dat dat mijn pijnklachten niet konden veroorzaken. De sportarts kon niets meer voor mij doen en ik werd doorgestuurd naar een orthopeet, bij de overdracht kregen deze twee disciplines ruzie over wat ik nou zal hebben, ik vind dit niet kunnen... en al helemaal niet in bijzijn van een patient.
De orthopeet wou dat ik het nog rust ging geven tot Oktober 2007, maar hier ben ik niet mee akkoord gegaan, omdat ik dit niet wou, heb ik een CT-scan gehad. Op deze scan was niets te zien. Ik was ten einde raad, ik raakte behoorlijk gefrustreerd en reageerde het op alles en iedereen af. Op school was ik vaak verdrietig en ik zag het allemaal niet meer zitten.
Uiteindelijk heb ik gekozen voor een kijkoperatie. Omdat er wel wat losse stukjes bot waren gevonden op de scans zouden ze die dan weghalen, want misschien dat mijn pijn dan over zal zijn. Toen ze gingen opereren hebben ze zeer ernstig beschadigd kraakbeen ontdekt, er zat een gat in het kraakbeen. Ik heb er dus eerst een jaar mee moeten rondlopen voordat ze dit hebben ontdekt. Het gevolg hiervan is/was dat ik eerst zes weken op krukken moest, absoluut niet mocht belasten en dat ik nu dus geen stage kan lopen. (ik doe opleiding verpleegkunde, en ik zou stage lopen in een verpleeghuis). Nu kan ik weer lopen, gaat het met mijn enkel de goede kant op maar als gevolg van het verkeerd belasten van mijn voet heb ik nu een ontstoken pees. Dit doet behoorlijk zeer, maar gelukkig gaat ook dit weer de goede kant op.
Ik ben door dit alles behoorlijk verdrietig geworden, en ik schaamde me voor mijn pijn, omdat er niets gevonden werd was ik bang dat mensen zouden gaan denken dat ik alles aan het verzinenn was. en ik vraag me af of er meer mensen zijn die zolang met pijnklachten door moeten lopen voordat er iets gevonden word
PB mag ook
ik weet dat het een lang verhaal is geworden, maar ik wou het even van mij afschrijven.
). Maar nee, er was niks mis met mijn knie. Ik had alleen maar een jonge meiden knie (te snel groeien). 
) waardoor al mijn kraakbeen verdwenen was...... 
. Eerste afspraak bij fysio moest ik wat oefeningen doen, waaronder op me buik liggen, handen ter hoogte van me schouders onder me zetten en dan omhoogkomen en zover mogelijk doorbuigen (met je rug). Toen zijn we erachter gekomen dat ik een hoek van 90 graden kan maken met me rug!!!! Ik schrok er zelf van!! Me onderrug zit helemaal klem doordat er een wervel geblokkeerd is omdat er te weinig kraakbeen zit tussen 2 wervels... Fysio zei nog dat als ik eerder naar hem toegekomen was, dat er dan wat aan te doen was geweest (naast een operatie met maar 50% kans van slagen)...
. 
wat moet je ermee?? volgens mij kun je er niet veel mee......en met fysios ook niet 
