
Zo geschreeuwd, zo gedaan. Marijke (rijkie@bokt) belde een ambulance en suus (subby@bokt) ging bij me zitten, legde m’n hoogd op haar benen en belde me broer. Eindelijk, na een aantal minuten wachten kwam er een ambulance, maar, die reed verkeerd. Dus 2 anderen erachteraan geskate dat ik daar op die helling lag. Wie? Vroegen ze. Nou, dat meisje. Ik wil jullie best helpen zei die man, maar m’n wagen is leeg, ik ben op weg naar de stalling. Dus nog maar iets langer wachten en daar kwam m’n broer met m’n moeder aangereden. En meteen daarna de ‘goede’ ambulance. Ik kreeg gelukkig meteen een pijnstiller (een soort lachgas ofzo

Maar nu…
Ik verveel me stierlijk, ik lig alleen maar in me bed beneden in de woonkamer, want ik moet rust houden. Beetje bokt, beetje hyves, beetje wat doen voor school, beetje boekjes lezen en af en toe een potje yathzee (of hoe je het ook schrijft) met m’n moeder.
Iemand van jullie ook weleens zo lang niks mogen doen. En wat deden jullie tegen die verschrikkelijke jeuk onder het gips? Hoelang duurde het bij jullie totdat je je been weer helemaal kon bewegen. Doet dat hele proces pijn, om weer helemaal te kunnen bewegen? Nou ik hoor het graag

sorry vor het lange verhaal
