Bokt.nl

Wendy schreef:

Heb je eigenlijk contact met een psycholoog? Ik krijg namelijk het idee dat het bij jou nog steeds heel erg om eten draait, begeleiding van een psycholoog zou denk ik geen kwaad kunnen. Vooral als het gaat om opmerkingen van anderen, bouwen aan je zelfvertrouwen etc.

Lindy schreef:

Eerst zorgen dat je van je eetstoornis geneest! Zolang je nog met eten en afvallen bezig bent, sta je nooit goed open voor nieuwe contacten, en beter worden is nu het belangrijkste. Maar zolang je dat op de eerste plaats zet, kan het je wel heel erg helpen om ook weer meer een 'normaal' leven op te bouwen. Zodat je ook iets hebt wat je motiveert, wat jou redenen geeft om je ziekte los te laten. Want als je weinig hebt buiten dat veilige wereldje, waarom zou je er dan uit komen? Zoek andere dingen waar je voldoening uit haalt, zodat je minder steun hebt aan je eetstoornis. Ga bijvoorbeeld bij een leuke vereniging die lichamelijk niet zo zwaar is, of probeer met iemand een vriendschap op te bouwen. Weet niet of je van uitgaan houd, maar ga gewoon eens ergens wat drinken, zodat je weer wat onder de mensen komt. Jij bent degene die je situatie moet veranderen, succes!

Wendy schreef:

Genezen van een eetstoornis is voor de meerderheid een illusie. Helemaal genezen is voor de meesten gewoon niet mogelijk. Wat wel mogelijk is, is om de boel onder controle te krijgen en te houden.

Urielle schreef:

Misschien is het leuk om een soort knutselclubje te starten (ik noem maar iets: kaarten maken, sieraden maken, kleding maken...?) waarbij je wekelijks bij iemand anders van de club met een groepje gaat knutselen? Is volgens mij via internet best op te zetten! Je hebt dan al een aanknopingspunt om over te praten en weet je niet wat je moet zeggen op zo'n moment dan ben je gewoon aan het werk met je frutsels.
Ofzoiets hoor, hoeft niet knutselen te zijn, maar ik vond het een beetje maf om nu bijv. een kookclub te opperen.

astridastrid schreef:

Amigos_ schreef:

Hierdoor durf ik ook niet echt contacten te leggen ofzo, ben altijd bang dat mensen alleen me buitenkant zien, en niet de moeite willen nemen het meisje achter dit omhulsel te leren kennen.

Onzekerheid...
Iemand heeft mij ooit een wijze les geleerd. Ik had namelijk ook altijd het gevoel "bekeken" te worden. Maar, kijk je allemaal niet naar mensen op straat?
Iedereen heeft mensen achter zich staan die van ze houden. Denk aan je ouders. Besteed daar je aandacht aan en laat de rest maar lekker denken.

draumpje schreef:

meisje toch , snap dat het heel moeilijk is
wil wel even zeg dat ik het heel goed van je vind dat je er zo mee aan de gang bent
om gezond te eten en beter te worden, of in ieder geval de controle te houden ...super

wat betreft eenzaamheid ...sja , ik denk eingelijk dat het best wel een teken van beter willen worden en goed op weg zijn is dat je dus echt op zoek wil naar mensen waarmee je bevriend zou kunnen worden, dat je weer naar buiten wil ..
ik begrijp hel goed wat je bedoelt met dat mensen niet zo aardig kunnen zijn , een opmerking over hoe je eruit ziet ..te dun ..die komt hard aan ...
dat is idd een stuk onzekerheid , wat het moeilijker maakt om lekker de deur uit te gaan en "normale" dingen te gaan doen

misschien dat je idd via een forum , bokt of een ander eens aan de babbel raakt met iemand, en daar eens mee af spreekt,
of misschien dat je vrienden hebt met wie je weer contact op zou kunnen nmen , om te kijken of jullie nog met elkaar uit de voeten kunnen?

en een psycholoog zou ook kunnen hlpen , ik weet dta mijn onzekerheid een heel stuk minder is sinds ik hulp heb gehad hiermee (tis nog steeds niet bar veel , maar het is tegenwoordig wel te doen) want het is toch die onzekerheid die je de baas moet gaan zien te zijn waardoor je op alle fronten weer een hoop meer gaat durven doen

je mag me trouwens altijd pmmen als je je hart eens wilt luchten