Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-09-07 16:03

Beginnende dementie

Geplaatst door de TopicStarter : 05-09-07 16:03

Wie heeft er ervaring binnen de familie met beginnende dementie? Hoe kwam dit tot uiting, wanneer begon het écht op te vallen zodat iedereen overtuigd was? Wat hebben jullie vervolgens gedaan?

Ik vraag dit uiteraard omdat wij hiermee stoeien. Een familielid verdenk ik er ernstig van, sterker, ik twijfel niet eens meer (in een grijs verleden in een verpleeghuis gewerkt, dus ben er wel wat mee bekend). Het lukt mij maar moeizaam om zijn kinderen zover te krijgen dat ze het ook inzien en dat ze de nodige actie ondernemen. De kinderen zitten duidelijk nog in de ontkenningsfase (besef begint misschien wel langzaam door te dringen) en de ouder lijdt daar eigenlijk onder.

Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen.

**Geplaatst**: 05-09-07 20:43

Re: Beginnende dementie

Geplaatst: 05-09-07 20:43

mijn oma is ook licht beginnende dementie,
weet niet meer waar ze is geweest, verzint allemaal dingen en heeft geen idee meer wat ze allemaal zegt.
ze woont nog op zichzelf,maar het gaat gewoon een keer mis!
mijn tante wil het niet inzien, die vind dat alles nog goed gaat etc. en heeft haar ook nog niet ingeschreven voor een tehuis....

**Geplaatst**: 05-09-07 22:52

Re: Beginnende dementie

Geplaatst: 05-09-07 22:52

heb het meegemaakt met m'n opa, jaren geleden. het ergste van alles was: dat hij het in het begin zelf ook merkte dat ie dingen vergat, en zo dus kwaad werd op zichzelf. het is wel heel snel gegaan allemaal, binnen 2 jaar zat ie in een tehuis en is ie overleden. in die tussen tijd veel met hem meegemaakt, weg gelopen uit huis endat soort dingen. het was een ''groot'' klein kind.

**Geplaatst**: 05-09-07 23:15

Re: Beginnende dementie

Geplaatst: 05-09-07 23:15

LDRD schreef:
Wie heeft er ervaring binnen de familie met beginnende dementie? Hoe kwam dit tot uiting, wanneer begon het écht op te vallen zodat iedereen overtuigd was? Wat hebben jullie vervolgens gedaan?

Ik vraag dit uiteraard omdat wij hiermee stoeien. Een familielid verdenk ik er ernstig van, sterker, ik twijfel niet eens meer (in een grijs verleden in een verpleeghuis gewerkt, dus ben er wel wat mee bekend). Het lukt mij maar moeizaam om zijn kinderen zover te krijgen dat ze het ook inzien en dat ze de nodige actie ondernemen. De kinderen zitten duidelijk nog in de ontkenningsfase (besef begint misschien wel langzaam door te dringen) en de ouder lijdt daar eigenlijk onder.

Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen.

Ik heb het ook meegemaakt met mijn vader.
Mijn moeder, die hem de hele dag meemaakte, had ook het idee dat hij dement werd. Maar als wij op bezoek kwamen merkten wij niet zoveel omdat wij hem dan maar korte tijd zagen.

Het kan idd zeer sluipend en bijna ongemerkt gaan en vooral in het begin is het voor betrokkene zelf erg omdat hij/zij in heldere momenten beseft wat er aan de hand is.

Mijn moeder heeft prima voor mijn vader gezorgd en haar handen vol gehad aan hem. Hij was ook helemaal op haar gericht. Toen zij ziek werd en niet meer voor hem kon zorgen is hij naar een verpleegkliniek gegaan.
Toen mijn moeder stierf leek het er soms op dat dat aan mijn vader voorbij ging. Maar zes weken later stierf ook mijn vader. Ik ga er nog altijd van uit dat hij haar miste en niet zonder haar kon.

**Geplaatst**: 05-09-07 23:28

Re: Beginnende dementie

Geplaatst: 05-09-07 23:28

Ik heb gemerkt dat het inderdaad voor de dement wordende persoon in het begin vreselijk frustrerend is omdat ze het weten.

Mijn opa (vader van mijn moeder) had door dat hij achteruit ging en deed erg zijn best dat te verbergen ("de trein naar Utrecht reed ineens naar Rotterdam" toen we hem kwijt waren na een bezoek aan een beurs en hij door de politie weer thuis afgeleverd werd). Het ging erg langzaam vond ik, maar iedere keer na een infarct was het weer erger.
Mijn opa had geen Alzheimer, maar zogenaamde vasculaire dementie (door meerdere kleine herseninfacten). Dit geeft een ander ziektebeeld.
Toen hij eenmaal helemaal dement was, was het een gelukkig mannetje. Hij rookte een sigaartje en zong liedjes. De verpleging was dol op hem en hij is uiteindelijk rustig overleden.

Mensen met Alzheimer (de moeder van de mijn vader had het wel) verliezen vaak hun remmingen en worden handtastelijk en/of agressief. Maar Alzheimer is echt een ziekte met een zeer progressief verloop.

Mijn advies is om zo snel mogelijk hulp te zoeken want ze gaan uiteindelijk echt rare dingen doen. Als je wil kan ik per pb voorbeelden geven.

**Geplaatst**: 05-09-07 23:51

Re: Beginnende dementie

Geplaatst: 05-09-07 23:51

Mijn vader had dus ook Alzheimer en dat was in zoverre progressief dat het een tijd stabiel bleef en dan weer een stuk achteruit ging.
Alzheimer kan inderdaad heel vervelende bijverschijnselen hebben. Gelukkig is mijn vader nooit agressief geworden, maar uit verhalen achteraf hoorde ik wel dat hij van tijd tot tijd handtastelijk was geweest. In de verpleegkliniek heeft hij hiervoor zelfs remmende medicijnen gehad.
Volgens de huisarts beleefde hij zijn leven weer in omgekeerde volgorde: van volwassenheid via puberteit naar kind zijn.
Ik vind het vooral erg om te moeten zien hoe iemand van zelfstandig volwassene weer wordt tot een hulpeloze afhankelijke persoon.
En ook nog, wat die bijverschijnselen betreft: je weet dat het kan gebeuren. Maar je denkt altijd "dat gebeurt niet bij mijn vader", totdat het dus wel een keer gebeurt. En dan schrik je je rot.

**Geplaatst**: 06-09-07 01:07

Re: Beginnende dementie

Geplaatst: 06-09-07 01:07

Mijn moeder kreeg een hersenbloeding, kwam in verpleeghuis en is daarna gaan dementeren.
Nu had ze door die hersenbloeding afasie ( spraak ) en aproxie ( handelingen kwijt ) en ondanks dat ik er van overtuigd was dat ze wel bij me kon wonen werd het ten sterkste afgeraden en eigenlijk verboden.
Praat ik over het niet meer weg kunnen zonder dat iemand toezicht houdt, s'nachts opsluiten of in huis altijd de gaskranen en water afsluiten en meer van dit soort gevaarlijke dingen waar je op bedacht moet zijn.
( messen/scharen/aanstekers/stekkers uit apparaten enz )
De manier waarop haar geestelijk welzijn was door de hersenbloeding, niet meer praten/ niet meer begrijpen waar je het over hebt/ niet meer in staat tot standaard handelingen en vooral boosheid omdat iets niet kan, terwijl het een ontzettend lieve zachtaardige vrouw was.
In het hoofd gaat het proces verder en is dementie de opvolger of bijkomstigheid waar je mee wordt geconfronteerd.
Onzindelijkheid, toiletbezoek en denken dat hetgeen je produceert moet worden verstopt ( wat ingepakt in de kledingkast is verstopt) gedragsverandering ( vroeger lief en aardig, dan het tegenovergestelde )
smaakverandering / spontaan steeds huilen/ wezenloos blijven rondlopen, willen uitbreken ( maakt niet uit hoe ) gooien met voorwerpen of uithalen met het bestek.
Belangrijk, pijnen welke ze je niet meer kunnen duidelijk maken, onderzoeken door artsen of verpleging niet mogelijk meer zijn.
Dagelijkse wasbeurten wat nodig is gezien de ontstane incontinentie, het onderlichaam wat kapot gaat en daar de kraan met warm water en zeep een hel is, dus pak je de persoon met vier man te gelijk in de houdgreep om het toch te laten gebeuren.
Teveel om op te noemen, ik heb het jaren van dichtbij meegemaakt en maakt me nog steeds verdrietig dat ze dit heeft moeten meemaken tot gelukkig de dood een einde maakte aan de lijdensweg.
Dementie is aftakelen naar de verstandelijke vermogens van een kind, mijn moeder gaf je niet meer dan de leeftijd van een kind van 3 en dat in een tijdsbestek van 4 jaar.
Mooiste zou zijn iemand in zijn eigen huis te kunnen verzorgen, veel aandacht en begrip.
Helaas is deze maatschappij erg op zichzelf en kiest men ervoor iemand weg te stoppen en de zorg aan derden over te laten, geloof me als ik zeg dat er lieverds zaten die nooit meer iemand zagen.
Tot ze dood waren en men kwam om eventuele sierraden of cash op te halen, begrafenis mocht het verpleeghuis doen.
Dat waren dan die kinderen waar ze hun hele leven voor hadden gezorgd.

**Geplaatst**: 06-09-07 02:02

Re: Beginnende dementie

Geplaatst: 06-09-07 02:02

LDRD schreef:
Wie heeft er ervaring binnen de familie met beginnende dementie? Hoe kwam dit tot uiting, wanneer begon het écht op te vallen zodat iedereen overtuigd was?

Zoals je zelf al zegt weten ze het waarschijnlijk al. Je wacht niet op iets waardoor het ineens echt opvalt; je wacht op iets waardoor ze het echt niet meer kunnen ontkennen.

Dementie is een aandoening waar veel mensen angst voor hebben. Iemand die je lief hebt verandert voor je ogen en er is niks wat je er aan kan doen. Hoe snel zal het gaan? Zal hij me nog herkennen?Kan hij thuis blijven wonen? Hoe ga ik het anders bekostigen? Krijg ik het later ook? Etc. Veel vragen, waar mensen nooit over na (willen) denken.

Het is erg makkelijk om dingen niet te zien, als je ze niet wil zien. Het is makkelijk om overal excuses voor te maken ... Vergeet jij je sleutels nooit? Heb je ook niet af en toe dat je soms even niet op iemand's naam kan komen? Opa zal wel erg moe zijn; hij had zo'n drukke dag gisteren.

Je zegt dat de ouder er onder lijdt ... misschien kan je op subtiele manier wat meer informatie verschaffen over dementie? Niet een welles-nietes discussie, maar een folder of een boek wat ze in hun eigen tijd kunnen lezen. Hopelijk krijg je ze op die manier bereid om er over te praten en kan je voorstellen om een bezoek te brengen aan de HA, zodat jullie meer zekerheid hebben en -- zo nodig -- behanderlingsopties kunnen overleggen.

In ieder geval heel veel sterkte gewenst! Dementie is een slopende ziekte. Ach gut

**Geplaatst**: 06-09-07 03:55

Re: Beginnende dementie

Geplaatst: 06-09-07 03:55

Ik werk zelf met dementerende mensen. waar je het in he begin aan kan merken is dat als mensen proberen te verbloemen dat ze een antwoord op een vraag niet weten is dat ze niet concreet antwoord geven maar er een heel verhaal over ophangen.
verder het omdraaien van het dag en nacht ritme (opeens om 3uur 's nachts zich gaan aankleden want he was toch al ochtend)
karakter verandering juist veel liever of juist boziger zijn.
mensen met dementie voelen zich continu boos gefrustreerd en onveilig. zelfde gevoel als dat jij bijv. je sleutels al een uur aan het zoeken bent terwijl je echt weg moet.
Je kan bij de huisarts van diegene aangeven wat je vermoedens zijn. een geriater kan aan de hand van een paar testen de diagnose stellen.
sterkte ermee want je het is echt een rot ziekte, waar je helaas niet dood aan gaat...

**Geplaatst**: 06-09-07 08:31

Re: Beginnende dementie

Geplaatst: 06-09-07 08:31

LDRD schreef:
Wie heeft er ervaring binnen de familie met beginnende dementie? Hoe kwam dit tot uiting, wanneer begon het écht op te vallen zodat iedereen overtuigd was? Wat hebben jullie vervolgens gedaan?

Bij mijn vader (nu 75 jaar) is een jaar geleden officieel een beginnende alzheimer geconstateerd en slikt nu medicijnen om het proces te vertragen. (het is niet te genezen) Hij loopt in het ziekenhuis bij een geriater (schrijf je dat zo?) en wordt 1x per 3 a 4 maanden onderzocht. Hij moet dan een test doen.

3 jaar geleden begon het echt op te vallen dat zijn korte-termijn-geheugen slecht werd. Hij begon dingen te vergeten. ook viel het op dat hij moeite kreeg om bepaalde administratieve zaken, die hij vroeger altijd gewoon uitvoerde, niet meer goed op orde had. Aangezien mijn ouders vroeger 8 jaar mijn demente oma in huis hebben gehad, waren de verschijnselen ons welbekend.

Wij zijn toen in het ziekenhuis terecht gekomen en daar is hij onderzocht. Overigens hebben we mijn vader via een smoes zover gekregen, want zelf ontkende hij alles!
toevallig moest hij geopereerd worden aan zijn prostaat. Hem is toen verteld dat Narcose bij oudere mensen het geheugen kan aantasten zodat voor de prostaatoperatie zijn geheugen onderzocht moest worden.
Zodoende is er een diagnose gesteld.

We zijn nu ruim een jaar verder en naar omstandigheden gaat het goed. De dagelijkse routine gaat goed. Dan merk je niet al te veel aan hem. Maar als er wat bijzonders is, een visite, een geplande vakantie dan kan hij zich erg druk maken en dan wordt mn moeder gek van hem. constant hetzelfde vragen. Hoe laat...., waneer komen ze.... etc etc.
Wel merk ik dat zn besef van tijd wat achteruit gaat. hij heeft een hond die hij moet uitlaten. soms doet hij 3x achter elkaar om vervolgens het uren te vergeten. Ook weet hij vaak niet meer of het s'morgens geregend heeft of zo (als voormalige boer is hij nog steeds met het weer bezig), dat het gisteren koud of juist mooi weer was etc.

Een ander verschijnsel is dat hij opeens erg aanhankelijk is naar mn moeder. Hij legt vaak opeens zijn arm over haar schouder, zegt dat hij veel van haar houdt etc. Dat deed hij vroeger echt niet.

**Geplaatst**: 06-09-07 08:51

Re: Beginnende dementie

Geplaatst: 06-09-07 08:51

Ik werk ook met mensen die dementerend zijn. Ik ben het er niet mee eens dat deze mensen boosheid, frustratie en het gevoel onveilig te zijn als basisemotie hebben.

Zoveel mensen...zoveel vormen van dementie. Bij iedereen uit het zich anders, de een is agressief, de andere passief, de ander lusteloos, de ander ontremd.

Het ligt er ook maar net aan in welke fase van dementie men zit en welke vorm van dementie van toepassing is op een persoon.

Vaak spelen de kleine signalen al heel lang, maar inderdaad: pa of ma is toch gewoon moe? Voelt zich niet zo lekker, was druk met andere dingen. In veel gevallen (net als guinevere zegt) wordt het pas duidelijk voor veel familieleden als er 'echt' iets gebeurt, ze weten de weg niet meer naar huis, laten het gas aan staan, dat soort dingen.
Bij iedereen kunnen het wel andere signalen zijn, het ligt er ook maar net aan hoe 'dicht' het sociale netwerk / vangnet van iemand is. Als iemand altijd met iemand anders meerijdt zal een beginnende dementie misschien wel wat langer te verbloemen zijn dan bij iemand die veel alleen doet.

Het is voor familieleden vaak heel moeilijk om de kleine signalen op te pakken omdat ze er in 'meegroeien'. In een vroeg stadium vergt het denk ik ook wel een getraind oog om dit soort dingen op te pakken...en je moet het ook niet verwarren met wat vergeetachtigheid waar veel mensen op leeftijd mee te kampen hebben.

Over het niet 'dodelijk' zijn van deze ziekte, het is vaak een progressieve aandoening, mensen die dementerend zullen na verloop van tijd weinig zelf meer kunnen. Het gebeurt ook vaak dat men 'vergeet' hoe men moet eten en drinken. Daarnaast hebben mensen op een gegeven moment ook geen slikreflex meer...dit valt ook uit. Veelal wordt afgesproken met familie, verplegend personeel en de arts om een abstinerend beleid uit te voeren. Er wordt wel eten en drinken aangeboden, wordt dit geweigerd, dan wordt er niks onder dwang gegeven.
Verder wordt men minder mobiel en zwakker.
Deze zaken samen (voeding, verlies van mobiliteit, verminderd immuunsysteem) maken dat iemand vatbaarder is voor luchtweginfecties of urineweginfecties (en bedenk er zelf nog maar een paar).

Dementie an sich zelf is dus niet dodelijk, maar de gevolgen ervan (zoals hierboven beschreven) zijn dit wel.

In het verpleeghuis waar ik op dit moment werk als verpleegkundige zie je met name dat veel mensen uiteindelijk overlijden door algehele zwakte (het kaarsje gaat uit) door het niet meer eten / drinken, luchtweginfecties, een delier (al dan niet als gevolg van een infectie) of een botbreuk / valpartij.

Mja...het is een complex ziektebeeld...heel veel sterkte, ga je goed inlezen op de diverse sites (die zijn er genoeg, daaruit haal je veel symptomen en signalen).

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-09-07 09:28

Re: Beginnende dementie

Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-07 09:28

Goh, dank jullie wel voor jullie reacties, hier kan ik wel weer wat mee.

Helaas zie ik nu wel een gemiste kans, hij moet namelijk morgen geopereerd worden aan een liesbreuk. Tenminste, dat speelde weken geleden ook al en toen we s avonds belden hoe het was, bleek dat hij helemaal niet in het ziekenhuis geweest was of dat er uberhaupt wel een afspraak stond. Mocht blijken dat hij morgen dus toch weer niet onder het mes gaat (zal toch een keer moeten gebeuren Knipoog

) dan ga ik kijken of we van de volgende gelegenheid gebruik kunnen maken van Nanda's smoesje.
Eindelijk heb ik wel de kinderen zover dat ze hem begeleiden na de operatie, want aanvankelijk wilden ze alleen even bellen daarna hoe het gegaan was. Nu gaan ze hem ophalen uit het ziekenhuis in ieder geval. Het is geen onwil allemaal van de kinderen, maar die zijn gewoon hartstikke bang voor wat komen gaat. Begrijpelijk, maar niet verstandig.

Nogmaals dank voor jullie reacties.

**Geplaatst**: 06-09-07 10:49

Re: Beginnende dementie

Geplaatst: 06-09-07 10:49

Wat Kitty84 zegt, klopt helemaal.
Mijn moeder was al zo'n 15 jaar dementerend, ging heel langzaam, de laatste 4 jaar konden wij niet meer voor haar zorgen.
Dat kwam dus door de onveilige situaties die een dementerende zelf veroorzaakt en wij met een baan van 40 uur per week, niet thuis konden zijn.
In het begin van verslechteren ben ik wel minder gaan werken, maar op een gegeven moment kan je de veiligheid niet meer waarborgen en houdt het echt op, reken maar dat dat punt zo zwaar is.

Mijn moeder is 5 weken geleden overleden, zoals Kitty omschrijft.

Alles is dus heel herkenbaar Ach gut

Het is ook heel erg zwaar als je een dementerende in huis hebt en er voor zorgt.
Zwaarder is het punt waar je het op moet geven en het over moet geven aan anderen. Huilen

Wat ook heel erg naar is, dat veel mensen die het niet van nabij meemaken in de eerste jaren het niet zien, zoals mijn moeder veranderde Ach gut

Ze sprak heel naar over mij, naar mijn broer en anderen, die geloofden haar en niet mij.
Geestelijk en lichamelijk heeft dat zoveel impact gehad, dat ik toen zij in het verpleegtehuis terecht kwam, totaal instortte Ach gut

Zelfs nu na haar overlijden krijg ik nog verwijten enz. Ach gut

**Geplaatst**: 06-09-07 10:55

Re: Beginnende dementie

Geplaatst: 06-09-07 10:55

swoeky schreef:
heb het meegemaakt met m'n opa, jaren geleden. het ergste van alles was: dat hij het in het begin zelf ook merkte dat ie dingen vergat, en zo dus kwaad werd op zichzelf.

Dit hadden wij een paar jaar geleden met mijn oma ook. Ze wist dat ze het niet wist.
Een vrolijke demente die geen idee meer heeft wat hij doet maar veel lol heeft is minder erg dan iemand die weet dat hij het niet weet.
Gelukkig is het bij mijn oma toen snel gegaan, vlak nadat ze dingen ging vergeten heeft ze een hersenbloeding gehad, heeft nog een half jaartje gekwakkeld en is toen overleden.

**Geplaatst**: 06-09-07 10:57

Re: Beginnende dementie

Geplaatst: 06-09-07 10:57

Bij mijn moeder (nog maar 58) zit er ook iets niet helemaal lekker. Ze verteld 10x hetzelfde of pakt 3x hetzelfde uit de kast om het je te laten zien. Ze zijn nu nog aan het onderzoeken wat er precies aan de hand is. Ze is altijd heel slim geweest maar nu kan ze eenvoudige handelingen niet aanleren.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-09-07 11:02

Re: Beginnende dementie

Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-07 11:02

Vreselijk als mensen zo oud moeten worden Verdrietig

.

En Dendro, 58 is natuurlijk echt veel te jong voor dit soort problemen. Sterkte ermee!

**Geplaatst**: 06-09-07 11:53

Re: Beginnende dementie

Geplaatst: 06-09-07 11:53

LDRD schreef:
dan ga ik kijken of we van de volgende gelegenheid gebruik kunnen maken van Nanda's smoesje.

Wij hebben van te voren contact opgenomen met de uroloog. Deze heeft hier handig op in gespeeld en het "verhaal" meegespeeld en mn vader doorverwezen voor het "narcose-onderzoek". Op deze manier accepteerde hij het geheugenonderzoek wel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-09-07 11:58

Re: Beginnende dementie

Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-07 11:58

Wel heel handig gedaan hoor. Dat lukt ons natuurlijk op zo'n korte termijn niet meer, maar ik houd het zeker in mijn achterhoofd.

**Geplaatst**: 06-09-07 12:03

Re: Beginnende dementie

Geplaatst: 06-09-07 12:03

LDRD schreef:
Vreselijk als mensen zo oud moeten worden .

En Dendro, 58 is natuurlijk echt veel te jong voor dit soort problemen. Sterkte ermee!

Ja, zeker omdat ook mijn vader pas overleden is, is dit toch heel triest. Masar we zitten nog volop in het onderzoek en daarbij bleek wel de schildklier niet goed te werken. Dus misschien ligt daar het probleem wel.

**Geplaatst**: 06-09-07 12:06

Re: Beginnende dementie

Geplaatst: 06-09-07 12:06

Je moet alleen bij dit soort zaken rekening houden dat iemand niet 'gek' is. Als iemand er achter komt dat het dus een 'leugen om bestwil' is...dan heb je de poppen aan het dansen. Werkelijke feiten onthouden mensen moeilijk, maar ik heb de ervaring dat sterke emoties aan mensen gekoppeld kunnen worden.

Daarbij...het is en blijft een mens ... en er komen natuurlijk ook ethische kanten bij kijken.

Ik begrijp het wel wat er is gedaan m.b.v. die uroloog, als je machteloos bent moet je wat, maar ik zou er ontzettend voorzichtig mee zijn.

@Dendro; heel veel sterkte met je moeder, het hoeft (gelukkig?) niet altijd Alzheimer / Dementie te zijn. Een verstoorde schildklier kan rare dingen met iemand doen... Hopelijk valt het allemaal mee!

**Geplaatst**: 06-09-07 13:30

Re: Beginnende dementie

Geplaatst: 06-09-07 13:30

Vijf jaar geleden is onze moeder overleden, hierna liet onze vader zien hoe zwaar hij op onze moeder had vertrouwt.
Zij regelde alles en onze vader was hier niet toe in staat.
Hij zat waar hij zat zelfs met drie keer per dag hulp voor het eten en de algehele verzorging.
We kregen er absoluut geen vat op en ook zijn karakter begon te veranderen.
Hij die altijd heerlijk kon koken kreeg het nu niet meer voor elkaar terwijl hij zelf dacht van wel.
Op een gegeven moment moest hij opgenomen worden voor ondervoeding en daarna is hij niet weer thuis geweest.
Hij zit nu in een bejaardentehuis op een speciale groep waar hij een vast ritme heeft.
Hier kunnen ze niet teveel van afwijken want dan is het mis.
Ook zijn karakter is veel veranderd en veel dingen weet hij niet meer. Zo verzorgd als hij vroeger was, daar heeft hij nu geen erg meer in.
Ook zijn taalgebruik is veranderd.

**Geplaatst**: 06-09-07 13:38

Re: Beginnende dementie

Geplaatst: 06-09-07 13:38

Mijn stiefoma is dus ook beginnend dement. Dit begon toen de hond van mijn opa (laatste wat ze van hem had) overleed. Dit is zo'n 5/6 jaar geleden. Ze ging dubbel boodschappen doen, vergat dat ze ons al iets had gegeven bijv. Ze vergeet gewoon echt veel dingen. Alles wat ze doet in een week word opgeschreven op haar kalender, als we dit niet doen dan raakt ze helemaal in de stress en vergeet alles. Ze slikt voor haar hart ook veel ( denk aan 8 pillen op een dag ) medicijnen en deze doen wij in doosjes met daarop de dagen van de week, zodat ze niet dubbel in kan nemen enz. Haar geldzaken enz regelen wij ook omdat ze telkens honderden euro's kwijt was.
verder heeft ze nog iemand in de huishouding voor (geloof ik) 1 keer in de week, de kapster komt ook bij haar thuis 1 keer in de week en ze gaat 3 keer in de week naar de dagopvang van een verzorgingstehuis, om te breien enz. Verder gaat ze 1 keer in de week nog eten met heel veel mensen uit het dorp hier.

Ze is dus behoorlijk druk met alles en woont nog op zichzelf, maar dingen die belangrijk zijn (zoals geld, pillen enz) doen wij.

Het ergste wat ik aan haar vind is dat ze weet dat ze dement word, haar vader was vroeger ook dement en zo gek als een deur en ze weet nu gewoon dat ze net zo gaat worden.
Echt erg dus.....

En zolang wij haar kunnen helpen en t word niet te gek blijft ze gewoon thuis wonen.

**Geplaatst**: 06-09-07 14:17

Re: Beginnende dementie

Geplaatst: 06-09-07 14:17

Mijn moeder kan nog gewoon haar huishouden doen en boodschappen gaat ook prima met een lijstje. Ben alleen bang dat als de winkelindeling verandert, ze dus alles moet gaan vragen.

**Geplaatst**: 06-09-07 14:32

Re: Beginnende dementie

Geplaatst: 06-09-07 14:32

Dat zal waarschijnlijk wel een keer gebeuren ja, maar als er een winkelindeling veranderd vraagt iedereen alles..... Mensen in de supermarkt zullen dit echt niet erg vinden haar dan te helpen hoor (mits het goed klantvriendelijk personeel is).

**Geplaatst**: 06-09-07 14:37

Re: Beginnende dementie

Geplaatst: 06-09-07 14:37

Kitty84 schreef:
Je moet alleen bij dit soort zaken rekening houden dat iemand niet 'gek' is. Als iemand er achter komt dat het dus een 'leugen om bestwil' is...dan heb je de poppen aan het dansen. Werkelijke feiten onthouden mensen moeilijk, maar ik heb de ervaring dat sterke emoties aan mensen gekoppeld kunnen worden.

Daarbij...het is en blijft een mens ... en er komen natuurlijk ook ethische kanten bij kijken.

Ik begrijp het wel wat er is gedaan m.b.v. die uroloog, als je machteloos bent moet je wat, maar ik zou er ontzettend voorzichtig mee zijn.

Dat ben ik het helemaal mee eens. Wij vonden het belangrijk dat er een diagnose werd gesteld en wij wisten dat er medicijnen bestonden om het proces te vertragen. Hoe eerder je daar mee begint hoe beter het is. Ik bedoel niet elke vergeetachtigheid hoeft dementie te wezen. Wij hebben ons ook best schuldig gevoeld dat we mn vader zo voor de gek hebben gehouden, maar ja je moet wat...
De huisarts wilde helemaal niet meewerken, die had zoiets van: het valt best mee. Ik vond dat zo slecht van hem... natuurlijk, een beginnende demente is niet gek, die kan nog een hoop verbloemen. Maar een dokter weet niet wat wij elke dag meemaakte. jammer... zelfs nadat de diagnose is gesteld hebben wij geen sorry of excuses gehoord dat ons "onderbuikgevoel" toch goed was.