amondi schreef:Wij alleenstaande moeders zijn heel erg sterk! Dat word jij ook!
Ik heb de zorg over een 15 jarige zoon en de honden van de exgenoot zijn dus ook opeens bij mij, want meneer heeft geen tijd!
Ik werk bijna FT, en iedere keer veer ik weer op.
Als je dochter nog jong is en je hebt je huisvesting in orde dan zijn de financiën aan de beurt. Regel het zo dat de werkgever van je ex rechtsstreeks de alimentatie van jou en je dochter, naar jou overmaakt( mits je daar recht op hebt natuurlijk) Dat scheelt een hoop ruzie van te late betaling.
Probeer toch zo snel mogelijk een baan te krijgen, b.v. van half 9 tot 15.00 uur, dan ben je aan het werk onder schooltijd en zit je alleen met de vakanties om oppas te regelen.
Geniet igg van je vrijheid, een scheiding geeft ook lucht en ruimte( ik was 25 jaar getrouwd.... waarvan de laatste 5 alleen maar ergernis opleverde)
Hoofd omhoog! En zo weinig mogelijk piekeren!
Ja mijn dochter is nu pas 4, en ik woon nu bij mijn ouders in een aanbouw van 3x10 meter met eigen woonkamertje, keuken douche en 2 kleine slaapkamertjes.
Ik betaal daar 200 euro voor dus dat is het geld niet.
Ik heb volgens mij geen recht op alimentatie omdat we niet getrouwd waren en ook geen samenlevings contract hadden.Wel is mijn ex bereid om te betalen voor onze dochter, maar hoeveel? geen idee.
Ik heb nu al een nieuwe baan bij een paardenbedrijf en begin daar om 9 uur tot 3, tussen de middag vangt mijn ex de kleine op.
Deze baan is voor 2 a 3 dagen dus denk wel dat ik nog ergens een extra dag moet werken, ik ben in het bezit van 3 paarden en ook dat moet natuurlijk betaald worden, gelukkig heb ik wel samen met mijn moeder een eigen stal dus dat scheeld in de kosten.
Maar hoe heb jij het verder emotioneel opgelost? ik ga er haast aan onderdoor en eet en slaap heel slecht.
Mijn vriend heeft mij na 8 jaar gewoon verlaten omdat hij al 3 weken met een ander het bed deelde als ik aan het werk was, hij geeft dus 8 jaar op voor een meisje die hij nog maar net kent.