Geplaatst Ik loop nu al een tijdje met het idee hierover een topic te openen. Ik heb namelijk pas vorige week aan mijn man een aantal dwangneuroses bekend gemaakt. Terwijl we al bijna 2 jaar getrouwd zijn, al bijna 5 jaar samenwonen en al ruim 8 jaar een relatie hebben. Toch heeft hij er weinig van gemerkt. Toen ik deze bekentenis deed, verklaarde hij me voor gek. Toch hebben we er samen om kunnen lachen en dat vond ik juist wel fijn.
Daarna kwam ik op dit onderwerp met een vriendin via msn (tja als je er eenmaal over gepraat hebt, blijft het hangen). En ook zij blijkt dwangneurosen te hebben. Ik was dus toch niet gek.
Wellicht leek het me wel aardig om hier ervaringen uit te wisselen. Heb jij er ook last van en zo ja, welke durf je met ons te delen?
Ik zal er een paar (niet dat ik er nu zoveel heb) van mezelf noemen:
- 's Avonds lees ik altijd nog een paar pagina's in een boek. Ik kan pas slapen als ik tot het einde van een bladzij heb gelezen en de laatst zin, lees ik drie maal.
- 's Ochtens leg ik eerst de kussens recht. En er mag helemaal niets op het bed liggen, behalve de dekens en de kussens (dus geen kleren ofzo).
- Schoenen die op de vloer staan, mogen elkaar niet raken.
En waarom zijn dit dwangneurosen? Omdat ik dit persé zo moet doen. Als ik het niet doe, roep ik onheil op mij of mijn gezin af ofzo. Tenminste dat gevoel heb ik daarbij.
Ik zet dit niet neer om uitgelachen te worden. De smiley
kan ik hierzelf ook wel bij bedenken 
. Ik zou dit ook niet neerzetten als ik er niet van overtuigd ben, dat we hier allemaal wel last van hebben. Maar er wordt zo weinig over gepraat, is mijn idee. En ik wil het topic ook vooral luchtig houden. Dus laten we niet te zwaar hierover worden. Ik vind het ook totaal geen probleem dat ik deze tics heb.Dus, wie durft...
en ja hier op kantoor maken wij daar grapjes over. 
.
)
.
