Geplaatst Om een lang verhaal kort te maken zal ik het zo beknopt mogelijk omschrijven.
In februari dit jaar heeft mijn vader een betontegel van zo'n 50 kg op zijn hoofd gekregen tijdens de storm en sindsdien zijn z'n klachten begonnen.
Hij werd heel erg moe en kon zo van de benen afvallen.
Twee weken later waren we bezig met dakplaten plaatsen en toen werd hij weer onwel.
Hij vertelde dat hij met de storm een tegel op het hoofd had gekregen en omdat ik het niet vertrouwde, heb ik de HA-post gebeld en konden wij direct terecht.
Een hoop onderzoeken gehad, mijn vader had ook een hoge bloeddruk en daarvoor heeft hij het medicijn seloceen voor gekregen.
Hij kwam tevens onder een neuroloog te staan en diverse testen zijn er met hem gedaan.
Een CT-scan gemaakt, een E.C.G en E.E.G scan en nog wat meer.
Na diverse bloedafnames kreeg hij eind juni te prutsmutsen van de HA dat hij drager was van de ziekte van ......... Heel erg moe iig.
14 dagen geleden werd mijn vader heel slecht.
Hij belde mij vrijdagochtend op met de vraag of ik de paarden en honden kon voeren en de paarden naar buiten wou doen.
Hij was sowieso de laatste tijd niet lekker, dus heb eerst maar alles gedaan wat gedaan moest worden.
Om 10 uur keek ik even achter de deur en besefte dat mijn pa heel erg ziek was.
Ik dacht direct aan een TIA omdat mijn vriend in het verleden een beroerte heeft gehad en ongeveer dezelfde klachten had.
Direct een Ha gebeld en deze is aan het eind van de ochtend geweest op huisbezoek.
Hij zou een hele ernstige vorm van migraine hebben.
Hij had namelijk enorme last van hoofdpijn en diverse uitvalsverschijnselen, de linkerkant van het lichaam werkte niet en aangezichtspijn.
Omdat wij niet met migraine bekend zijn werd ons verteld dat dit bijwerkingen zijn van een hele heftige aanval.
Hij kreeg het medicijn Cosaar voorgeschreven en dezelfde middag een tabletje ingenomen.
Die avond is hijzelf nog met de honden uitgeweest dus ik ging ervan uit dat er een beetje vordering in zat.
Helaas ging zaterdagochtend om half 6 de telefoon.
Mijn ma vroeg of ik direct thuis kon komen, mijn pa werd opgehaald met de ambulance.
Nou ik kan je zeggen dat mijn hard een keer oversloeg.
Zo snel als ik kon alles bij elkaar gepakt en met hoge snelheid naar mijn oudershuis gereden, bijna 5 km verder.
Daar aangekomen zag ik pas hoe ziek vaders was.
hij kon niet meer staan en moest continue overgeven en had barstende koppijn.
Ik heb alle dieren verzorgt en om half negen ben ik mijn moeder achterna gereisd.
Er was een CT-scan gemaakt, maar daar was niks op te zien.
Ook deze neuroloog vermoedde toch een hele heftige migraine aanval en zei dat mijn pa maar een weekend moest blijven ter observatie.
Maandag is er een MRI gemaakt en 2 van de 4 sessies zijn gelukt.
De MRI is mislukt, omdat mijn pa bijna stikte in zijn eigen slijm.
Hij kan niet slikken en wil er nooit meer in.
Gisteren kregen we te horen dat hij al helemaal blauw aan was gelopen, dus ik kan hem echt wel begrijpen.
Maar op de MRI is iets gevonden en ze denken nu dat hij een beroerte heeft gehad in de hersenstam, de plek waarop op de MRI iets afwijkends te zien is.
De linkerhelft van het gezicht is aan de buitenkant gevoelloos, zijn slikfunctie doet het niet meer, vandaar dat hij na 5 dagen niet kunnen eten een zonde heeft gekregen.
En hij is nog steeds heel erg duizelig en helt naar links over als we hem naar de wc helpen.
Vanmiddag toen ik even op bezoek was, kreeg ik doodleuk te horen dat hij waarschijnlijk voor het weekend naar huis mag.
Waarschijnlijk omdat er met de hersens van mijn pa niks aan de hand is.
Hij heeft gewoon het volle verstand.
Hij kan niet lezen en plaatjes kijken, maar zich wel redelijk verwoorden.
Maar hij kan niet eens eten!
Ben er tegen in gegaan.
Ik wil eerst dat de neuroloog uitsluit wat het nou precies kan zijn en dat er dan goede medicatie kan worden gegeven voordat hij één stap buiten het ziekenhuis zet.
Volgende week dinsdag hebben ze met alle specialisten in het ziekenhuis een overleg wat ze met mij pa kunnen doen.
Het is dus allemaal twijfelachtig wat er precies aan de hand is, maar wij zijn als familie een beetje sceptisch geworden over de artsen bij ons in de buurt.
Mijn broer hebben ze 12 jaar met een gebroken rug rond laten lopen, nu hij in de USA bij een arts is geweest werd dit pas ontdekt.
Mijn andere broer hebben ze verkeerde medicijnen voorgeschoteld en is met een maagbloeding opgenomen.
Mij hebben ze met een trombosebeen rond laten lopen en dat werden tientallen longembolien in beide longen, wat achteraf echt kantjeboord is geweest.
Mijn vriend heeft voor 6 jaar geleden een beroerte gehad en dat werd ook pas na een goede maand toegegeven en nu mijn pa.
Bedankt voor het lezen.
Ben nu even al mijn frustraties aan het opschrijven.....
edit: spelfout
