Geplaatst De titel zegt het al, ik ben bang voor de tandarts. en met bang bedoel ik heeeeeeeeeeeeeeel bang.
Ik kan al jaren niet meer fatsoenlijk naar de tandarts.
Als ik heel goed terug denk is het 6 jaar geleden begonnen.
Mijn vader ging altijd mee naar de tandarts, dus dat was voor mij helemaal normaal. Ik kende niet anders. Toen ik 13 was werd mijn vader ziek (december 2000). Hij kreeg botkanker en was niet meer te genezen. Te ver gevorderd dus. Ik sloot me er helemaal voor af en zag niets (moeilijk uit te leggen). In de tussentijd moest ik wel gewoon naar de tandarts. Mijn vader ging de keer nog wel mee, maar ineens was er bij mij een knop om. Tandarts, ENG, PIJN!! Ik was 13 dus had wel kunnen weten dat er niets aan de hand was.
Juni 2001 overleed mijn vader aan de gevolgen van botkanker. Ik ben toen niet gelijk onder behandeling van een angsttandarts gegaan.
Ik was helemaal in paniek want mn kiezen deden zo zeer, verstandskiezen kwamen door en alles tegelijk. Ik stond op de kop van de pijn maar durfde niet naar de tandarts. Mn moeder wist zich geen raad meer en werd zo kwaad op me. Heeft ook niet geholpen.
Uiteindelijk verweed de tandarts me door met dit woord op papier: Onhandelbaar.
Deze angsttandarts was behoorlijk had en kon mijn vertrouwen niet winnen (ik ben slecht van vertrouwen, voel aan wanneer het wel en niet kan) dus eigenlijk hielp het niets. Veel onder lachgas behandeld en mn gebit is dus aardig onder controle. Totdat ze weg ging vanwege teveel klachten.
Dus ik ging vanaf 2003 niet meer naar de tandarts. De gewone tandarts vind ik nog steeds te eng.
Ik ben verhuist in november omdat ik niet meer thuis kon wonen (ook een lang verhaal), en ben toen maar eens opzoek gegaan naar een andere angsttandarts. Ik wordt volwassen en maak nu mn eigen beslissingen en zie in dat het niet langer kan op deze manier.
Maar toch ben ik doodsbenauwd. Ik ben nu al zenuwachtig en moet pas eind juni voor een gesprek. Dus ze gaan ook nog eens niets doen.
Als ik een spuit zie draai ik compleet door. Er is niets meer met me te doen. Niemand krijgt me rustig. Het enige wat ik denk: Ik moet weg, ik moet weg, ik moet weg!!!
Het is zo erg, ik kan er wel om janken. maar ik ben echt zooooo bang.
Sinds ik verhuist ben, ben ik ook ziek (puur toeval). Ik kreeg de ziekte van Pfeiffer, en nog behoorlijk ook nog. Toen moest ik dus bloedprikken. OMdat ik zo ziek was ben ik versuft naar het ziekenhuis gegaan om bloed te prikken. Eenmaal in dat kamertje draaide ik weer door. ze hebben me met 3 man vast moeten houden om te kunnen prikken. als ik eraan denk wordt ik nog bang.
er zit gewoon een steekje los ofzo.
Ik heb het echt geprobeerd maar niets lijkt te helpen. Ik bel vaak de dokter voor een rustgevend middeltje ofiets omdat ik bleod WIL prikken. Hepatitus en pfeiffer lijken niet over te gaan en ik wil weten wat er nu nog zit.
Beetje een lang en warrig verhaal maar nu mijn vraag
:Herkend iemand zich dit??? Wat kan ik er aan doen? wat heb je er aan gedaan?
Ik krijg heel vaak te horen: het is niet eng, het doet geen pijn. je overleeft het wel etc.
dat weet ik, ik luister er naar maar kan er verder niets mee. Ik ben niet dom, maar gewoon ontzettend bang.
Of het met het overlijden van mn vader te maken heeft, of met het missen van een band tussen mij en mn moeder (klinkt raar, is ook weer een lang verhaal
)Ik weet het niet maar ik heb er nu al 6 jaar lang last van.
Het enige wat ik me kan bedenken is dat het verliezen van een dierbare een shock heeft achter gelaten waar ik nog steeds niet overheen ben. (nooit verwerkt) en dat dat misschien de oorzaak is van al dit.
Ik heb niet het makkelijkste leven gehad tot nu toe maar leg me er ook niet zomaar bij neer. Ik kijk positief naar het leven en dit is echt iets wat me in de weg zit. Het zit mn doen en laten nu echt in de weg. OMdat ik vanwege die pfeiffer (of wat het ook is) niet naar school kan, niet kan werken en nauwelijks kan sporten (ik rijd wel paard maar dat is ook meer voor de ontspanning, hierna ben ik dus helemaal kapot voor de rest van de dag)
zijn er meer mensen met deze angst?? is er iemand die me snapt??
Alvast bedankt voor de reacties!
zker toen me tand eruit moest) 
)
