Geplaatst 
Hier eventjes mijn verhaal.
Sinds november was ik al een tijdje snel moe, en kwam ik uitgeput uit school.
We hebben dit even aangezien, maar dachtten toch snel aan Pfeiffer.
Ik begon ook steeds te hoesten en dat deed nogal zeer in mijn buik en bij mijn ribben.
We zijn toen naar de dokter gegaan en die heeft naar mijn longen geluisterd. Hij zei dat ik een longontsteking had in mijn rechter long. Ik heb een antibiotica mee gekregen en die moest ik nemen. Ondertussen ging ik al niet meer naar school.
De antibiotica was een pil doe je moest mengen met water, en dat moest je opdrinken. Nou je raad het al al die korreltjes bleven in mijn keel zitten, bah, ik moest steeds weer overgeven. Ik hield het er gewoon niet in.
Dus wij een paar dagen erna weer naar de dokter. Ja meneer dit kan zo niet langer. Ik was helemaal kapot, als ik 6 meter had gelopen was ik doodmoe, ik kon 's avonds mijn bed niet meer halen omdat ik gewoonweg de trap niet opkwam.
Dus de dokter zegt nou dan moet je toch even naar het ziekenhuis.
Dus wij diezelfde ochtend nog naar het ziekenhuis rijden en daar heeft de dokter naar mijn longen geluisterd. ( Ik werd trouwens per rolstoel door het ziekenhuis gebracht ).
Ja meisje, je hebt een dubbele longontsteking, je beide longen zijn ontstoken.
Hij zei ook: Ja je moet nu accepteren dat je doodziek bent.
En toen hoorde ik het... Je moet in het ziekenhuis blijven.
Dus ik de eerste dag in bed, tweede dag in bed. Ik lag een infuus met medicatie en extra vocht.
Ooh ja trouwens even tussendoor: Ik ben in twee weken tijd 7 kilo afgevallen omdat ik ook bijna niks kon eten.
Naja ik moest dus ook naar de wc, en hups hele infuus en karretje mee.
En in bed.. En weer doodmoe.
na een paar dagen ging het al wat beter en ik liep alweer kleine stukjes door de gang.
Toen kwam er een verpleegster en ze had gezegd: Hier probeer dit eens in te nemen ( antibiotica ). Het was echt heeel vies, maar als het lukte mocht ik naar huis.
En ja hoor, het lukte. Dus ik kreeg heel veel mee naar huis, en nu als ik er weer aan denk word ik alweer misselijk.
Maar goed, ik dus elke dag half kokhalzend de antibiotica naar binnen werken. Ooh wat een tijd.
Maar goed, toen waren de flesjes op en ben ik nog een weekje thuis geweest. Maar al dat stil zitten is niks voor mij. Dus ik wou wel weer naar school. En dat mocht wel. Iedereen kwam natuurlijk vragen hoe is het met je enzo. En daar werd ik weer moe van, want al mijn conditie was niks.
Nu ben ik gelukkig helemaal hersteld, maar toch was het echt een rotperiode.
Het is misschien al een tijdje geleden ( 2 maanden ) maar ik wou het toch even delen..
Groetjes Flying_angel
Ooh ja bedankt als je dit hele verhaal gelezen hebt.
Zondag maar mooi een lesje 
