Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
moonsparkle schreef:Eigenlijk maakt msn het ook weer moeilijker, zo heb je niks meer waardoor je MOET bellen.
Shirley_ schreef:Ik ben ook verlegen, maar dit komt meer doordat ik onzeker over mezelf ben.
Als ik bijvoorbeeld een bekende zie op school, waar ik een paar jaar geleden bij in de klas heb gezeten, weet ik niet of ik ze gedag moet zeggen ja of nee. Meestal kijk ik dan maar naar de grond of de andere kant op, zodat ik ze "zogenaamd" niet zie.
Shirley_ schreef:Ik ben ook verlegen, maar dit komt meer doordat ik onzeker over mezelf ben.
Als ik bijvoorbeeld een bekende zie op school, waar ik een paar jaar geleden bij in de klas heb gezeten, weet ik niet of ik ze gedag moet zeggen ja of nee. Meestal kijk ik dan maar naar de grond of de andere kant op, zodat ik ze "zogenaamd" niet zie.
Bellen vind ik nooit zo irritant, alleen met echte onbekenden vind ik het niet zo fijn. Ik irriteer me alleen aan die mensen die vragen of je ouders thuis zijn, dus meestal laat ik de telefoon gewoon afgaan als mijn ouders er niet zijn.
Op MSN ben ik weer wel onzeker. Dat als ik tegen iemand ga praten: "Willen ze wel dat ik met hun praat?" ofzoiets dergelijks. Daarom sta ik altijd op Bezet, zodat mensen tegen mij gaan praten.
Maar dingen zoals naar de winkel gaan en naar de tandarts gaan, doe ik niet graag alleen, omdat ik dan bang ben dat ze mij af gaan zeiken of omdat ik iets fout doe.
Bij mijn vriendinnen of andere bekenden waar ik langer met mensen ben, dan kom ik wel los. En kan ik ook gewoon mezelf zijn en heb ik ook niet last van mijn onzekerheid. Heel gek.
Mijn moeder is altijd over enthousiast en zegt iedereen gedag, ook mensen die ze niet mag. Soms wou ik dat ik een beetje op haar leek en niets om andere mensen hun mening gaf. Je wordt zo gauw afgeschilderd tegenwoordig. (Vooral op school.)
Een beetje als het verhaal van Mazzel-Meid dus..