Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-04-07 20:00

Bokkers met een postnatale depressie??

Geplaatst door de TopicStarter : 04-04-07 20:00

Hallo,

Ik vraag me af of er ook bokkers zijn met een postatale depressie of die dit hebben gehad.
Ik heb dit namelijk gehad, en dacht ervan genezen te zijn. Toch heb ik het gevoel dat ik een flinke terugslag heb gekregen.
Ik ben er achter gekomen toen mn dochter bijna 3 maanden was. Er laat dus. Direct na de bevalling toen ze op mijn buik werd gelegt, viel het me erg tegen en was het niet wat ik me er van voorstelde.
Ik heb al een dochter uit mijn vorige relatie en bij haar voelde het zoooo anders. Ik was dolgelukkig.
Nu niet, had nergens geen zin in, Mijn baby was alleen maar lastig en beperkte mij in alles.
Had er zo`n spijt van.
Verder was ik erg geiriteerd en soms zelfs agressief, begon met dingen te smijten en op mn vriend inslaan.
Later wist ik daar vaak niks meer van. Ik had echt 2 persoonlijkheden.
De dokter wilde mij natuurlijk aan de anti depresieva hebben. Maar ik wil niet aan dat soort verslavende middelen. En ik moest naar een soort psychiater. Zij werkte alleen maar averechts op mij. Ze gaf mij de schuld dat mijn baby zoveel huilde, dat was omdat ik het verkeerd deed.
Dus ben ik op mn eigen houtje verder gegaan.
Via het boekje postnatale depressie is minder psychisch dan u denkt van Jaap Huibers ben ik echt ver gekomen. Ik heb zijn advisen met betrekking op vitamine en miniralen opgevolgd en het ging langzaam maar zeker beter. Toen mijn dochter 8 a 9 maanden was, was de ziekte overgeslagen in PMS. Dat heb ik kunnen opvangen door de pil door te slikken.
Als je dit niet heb gehad, kun je je niet voorstellen hoe erg dat is.

Mijn vriend werkt heel veel in het buitenland. is om de week een week weg. Ik ben (voordat hij deze baan kreeg) voor hem naar duitsland verhuist (net over de grens) omdat hij hier vandaan komt. Dus ik heb alles achter me gelaten en ben met mijn dochter hier heen gekomen.
Nu is meneer dus erg veel weg en sta ik overal alleen voor. Dit is echt niet te combineren met PND.
Ik kan alleen mar huilen, en huilen. Ik hoef maar iets te lezen of een liedje te horen en dan stromen de tranen alweer. Toen mijn vriend weg ging zaterdag, moest ik huilen alsof hij voor een half jaar weg ging. Dit ken ik helemaal niet van mijzelf.

Ik geloof dat ik er een beetje een lang verhaal van heb gemaakt, sorry.
Vraag ma af of meer paardenliefhebbers hier last van hebben of hadden en hoe zij dit opgelost hebben.

Liefs, Charissa

**Geplaatst**: 04-04-07 20:12

Re: Bokkers met een postnatale depressie??

Geplaatst: 04-04-07 20:12

Hai Charissa,

Als ik je verhaal zo lees krijg ik zelf het idee dat de verhuizing meer invloed op je heeft gehad als dat je misschien wel gedacht had. Ik denk dat met de bevalling en alles stress, emoties en wat er bij komt het potje vol raakte. Vooral als ik lees dat je voor hem ben verhuisd en hij veel weg is en merk ik ook wat boosheid.
Het is ook niet niks vooral als je er dan alleen voor staat.
Ik heb het niet meegemaakt maar herken wel het gevoel, bespreek het wel met je vriend. Verder zou ik proberen daar een netwerk/ vrienden/ kennissen op te bouwen en afleiding te zoeken ( bokt !!!) als hij weg is. Zorg dat je er ook dan soms even lekker eruit kan en je kids bij een vertrouwd persoon zijn. Verder kan ik alleen maar zeggen, hier komt ook wel een oplossing voor en soms hebben dingen tijd nodig. Sterkte

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-04-07 20:16

Re: Bokkers met een postnatale depressie??

Geplaatst door de TopicStarter : 04-04-07 20:16

Ik ben 3 jaar geleden al verhuisd. Mijn dochter is nu 14 maanden.
Ik had het heel erg naar mn zin hier en heb ook vrienden en kennisen hier. Mn vriend is heel goed op de hoogte, hij merkt het het beste aan mij.
Ik heb sterk het iedee dat het die rot hormonen zijn.
Ov er 2 weken gaat ze einderlijk 1 dag in de week naar een kinderdag verblijf zodat ik een dag voor mezelf heb en voor mn paardje.

**Geplaatst**: 05-04-07 15:31

Re: Bokkers met een postnatale depressie??

Geplaatst: 05-04-07 15:31

Hai Risje, fijn te horen dat je straks een dag voor jezelf krijgt, heerlijk, ik spreek ook uit ervaring, ik heb drie kinderen en moet ook met regemaat even wat iktijd inlassen. En over hormonen; die doen soms rare dingen met je. Mijn ervaring is wel dat zulke problemen vaak niet op zichzelf staan, dus niet alleen de hormonen maar dus ook de tijd voor jezelf. Het is niet altijd makkelijk om moeder, vrouw en weet ik wat nog meer te zijn.
Geniet straks lekekr van je eigen dag. Groetjes Karin

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-04-07 19:54

Re: Bokkers met een postnatale depressie??

Geplaatst door de TopicStarter : 05-04-07 19:54

Hoi Karin,
bedankt voor je reactie. Pffff, 3 kinderen. Ik heb al spijt van 2!!

Mn oudste is net opgehaald door haar vader om daar pasen te vieren. Kan alleen maar huilen. Zij is mijn alles, en heb haar het liefst bij me als ik verdrietig ben. Zij kan mij troosten.
Ik voel me zo onbegrepen door mijn vriend. Hij is weer weg deze week en ik krijg stomme reacties op mijn berichtjes.
Het valt mij op dat er bijna niemand last heeft van PND. Ik had meer mensen verwacht, misschien komen die er niet voor uit.
Ik praat er ook helemaal niet over, bijna niemand weet het ook. Maar dit is zo lekker anoniem, haha.
En kan ik toch even van me af schrijven nu ik me zo alleen voel.

**Geplaatst**: 05-04-07 20:31

Re: Bokkers met een postnatale depressie??

Geplaatst: 05-04-07 20:31

Ik wil niet l*llig gaan doen maar zoals je schrijft komt het over dat je eerste dochter je moet troosten als je verdrietig bent. En dat hoort dus niet.

En een ander psycholoog kan helpen Knipoog

**Geplaatst**: 05-04-07 22:46

Re: Bokkers met een postnatale depressie??

Geplaatst: 05-04-07 22:46

Hai Risje,
Ik ben het er ook mee eens dat je de troost niet bij je dochter kan halen, dat is veel te groot voor haar en ook niet haar plek.
Praat met je vriend en vertel hem wat het met je doet als hij weg gaat/is. Het zou voor jou een stuk makkelijker zijn als hij je begrijpt. Nou sterkte in ieder geval met de Pasen.

**Geplaatst**: 06-04-07 00:24

Re: Bokkers met een postnatale depressie??

Geplaatst: 06-04-07 00:24

hai risje het staat er al en ik wil echt niet dat je nog meer in de put raakt maar

Citaat:
Mn oudste is net opgehaald door haar vader om daar pasen te vieren. Kan alleen maar huilen. Zij is mijn alles, en heb haar het liefst bij me als ik verdrietig ben. Zij kan mij troosten.

deze uitspraak heb je of verkeerd geformuleerd of wij "bokkers'lezen het goed en bedoel je het werkelijk zoals het wordt geïnterpreteerd door mij en mijn voorgangers die al gereageerd hebben... A het werkelijk zo is dat jij haar ziet als jou troost gaat zij zich op den duur te verantwoordelijk voor jou voelen En zal er een hele zware last op haar komen te liggen, kijk hier ajb mee uit, Daarbij denk ik (en ik weet dat je er niks aan kan doen door de depressie) dat je de jongste nu lichtelijk achterstelt in vergelijking met je oudste. Dit zal zeker voor jou ook moeilijk zijn als je dat merkt, en dan ga je je nog rotter voelen, omdat je het gevoel dan denk ik heb dat je faalt en dan denk je misschien dat je nu niks kan voelen voor de jongste,Besef dat een depressie gevoelens 'donkerder'maken en zodra het weer wat 'lichter word zal je zien dat je wel van haar houdt probeer iig gewoon de routine erin te houden en je 2 kids evenveel positieve aandacht te geven dus niet je oudste meer want dat geeft dan ongelijkheid en dus wrijving tussen je kids wat dan weer zorgt voor spanning bij jou.. probeer eens goed te relativeren en schrijf elke dag zowel van jezelf als van je dochters een paar pluspunten op en lees dit een paar keer over, klinkt misschien raar maar het werkt wel Lachen

Ik wens je heel erg veel sterkte en wijsheid, probeer hoe makkelijk het ook klinkt terwijl het moeilijk is en zeker nu voor jou jezelf te hervinden en in te zien dat je onwijs boft met je kids.Echt ga op schrijven wat jij goed heb gedaan die dag kan gewoon iets kleins zijn niet te moeilijk zoeken het helpt echt wel... ik veroordeel je niet helemaal niet dat je het opschrijft dat je dat durft vindt ik al een pluspunt(heb je er alvast 1) dat betekent dat je er wel inzicht in heb en kan werken aan verandering...

ik wens je sterkte en zet hem op!!!! en probeer echt een beetje het gevoel dat alleen je oudste je kan troosten te negeren of nee niet negeren maar iig niet teveel aan haar te laten merken kop op

succes.. Ach gut

Groetjes,

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-04-07 08:30

Re: Bokkers met een postnatale depressie??

Geplaatst door de TopicStarter : 06-04-07 08:30

Inderdaad heb ik het verkeerd geformuleerd. Als mijn oudste dochter bij mij is dan maakt zij mij gelukkig en word ik dus niet verdrietig en dat is mijn troost.
Ik heb nou eenmaal niet zo`n binding met de jongste, zij huilt alleen maar en vraagt de hele dag om aandacht en een depressie of niet, daar ga je aan onderdoor!!!!!!

Met mijn vriend praten heeft blijkbaar weinig zin. Ik heb hem verteld hoe ik me voel als hij weg is, dar krijg ik van die stomme reacties op van tja, het is niet anders hoort bij mijn werk.
Ik kan me daar zo kwaad over maken, want ik heb nooit gekozen voor dat stomme werk van hem. Toen ik hem leerde kennen had bij een baan waarmee hij binnen nederland werkte. Ik heb nooit achter deze baan gestaan en heb dat ook nooit leuk gevonden.

In ieder geval bedankt voor jullie reacties......

**Geplaatst**: 06-04-07 12:51

Re: Bokkers met een postnatale depressie??

Geplaatst: 06-04-07 12:51

@risje80 ok je jongste huilt de hele dag maar kan dat niet zijn omdat ze jouw stemming voelt of onbewust merkt dat je NU de binding mist met haar en dat ze merkt dat je dat wel bij de oudste hebt en dat ze daarom nog meer huilt omdat ze zo zij het negatief je aandacht/liefde wil eisen? Nu je die depressie hebt lijkt het misschien dat je geen affectie/verbintenis met haar hebt, maar hopelijk weet je ergens nog dat je wel van dr houdt en/of een binding hebt probeer iig echt het niet aan haar t laten merken, dat jed at nu even mist want dat maakt juist dat ze gaat zoeken naar aandacht en als ze door krijgt dat ze aandacht krijgt al is het negatief door huilen zal ze dat doen , hoe moeilijk dat ook is probeer wel gewoon ook naar haar toe complimentjes etc te geven.. zodat ze bemerkt dat ze ook als ze niet huil/zeurt je aandacht hebt bijv als ze iets netjes terug legt oid dat je zegt wow ik ben trots op je oid
succes en probeer t je vriend nog maar eens heel duidelijk uit te leggen dat je het echt even alleen niet trekt.. want anders ga je er dalijk helemaal aan onderdoor daar hebben jij je vriend en zeker je kinderen niets aan...

**Geplaatst**: 06-04-07 18:57

Re: Bokkers met een postnatale depressie??

Geplaatst: 06-04-07 18:57

Ik hoop dat ik het niet verkeerd opvat, maar ik heb het idee dat je ook mede door jezelf in een vicieuze cirkel van verdriet terechtkomt. Tuurlijk komt het ook door hormonen, maar niet geheel. Je gaat alles veel te negatief zien. Daardoor komen je kinderen ook in een negatieve sfeer terecht. Hierdoor kan dan de jongste dus nog meer gaan huilen en word jij alleen maar depressiever. Ik denk dat je vooral zelf kunt werken naar een positievere houding. Probeer te genieten van je baby. Het is toch heerlijk als die eens lekker lacht of het flesje drinkt? Het komt gewoon uit jou zelf voort zo'n kindje, hartstikke bijzonder! Ga lekker spelen en leuke dingen met ze doen. Hierdoor creëer je een positievere sfeer om je heen en zal alles beter gaan. Door een positievere sfeer waarin jij meer energie voor jezelf en voor hun hebt word je baby vast en zeker ook minder huilerig. Binnenkort een daagje per week even zonder je jongste. Neem dan lekker de tijd voor jezelf en ga eens lekker winkelen of afspreken met vriendinnen. Of gewoon eens goed uitrusten of sporten.
Je hebt het echt zwaar in de weken dat je er even alleen voor staat, maar ik weet zeker dat je het wel kunt redden. jammer dat je vriend er zo negatief op reageert, maar ergens heeft hij wel gelijk en hoort het gewoon bij zijn werk.
Ik hoop dat je snel je hormoonspiegel in balans krijgt (misschien heeft je dokter hier iets voor? of bepaalde vitaminepillen?) en je snel weer positiever in het leven zult staan!
Je kunt altijd pb-en voor een praatje..
ps: Het is ook logisch dat je met je jongste een mindere binding voelt dan met je oudste. Je kent je jongste gewoon een stuk minder lang!