Jeetje Sterkte ermee! Ik weet dat het verschrikkelijk veel pijn doet! Ik heb het op mijn 10e ook gehad.
Ik had een springwedstrijd met een manege pony. Die pony had er geen zin en weigerde een keer en rende in volle gang richting de uitgang. Maar die was dicht dus ze draaide zich om en ik vloog eraf met me rug op de punt van een houte biels......
Ik weet dat ik gegilt heb en dat ik daarna naar me moeder ben gegaan omdat ik geen lucht kreeg. Daarna weet ik dat ik op de grond lag en dat mijn instructrice op me zat en tegen mij prate.
Ik ben naar de kantine gelopen met een deken om me heen en heb daar gewacht op de ambulance. De ambulance wou me eerst niet mee nemen. Want ik had niks volgens hun. Maar mijn moeder die bleef aandringen dat ze foto's moesten maken! Gelukkig namen ze me mee.
Voordat ze foto's gingen maken moest ik van bed naar bed overstappen. Maar toen ze de foto's gemaakt hadden mocht ik me ineens niet meer bewegen!
Ik had een ruggewervel ingedeukt. (hoe en wat precies weet ik niet meer)
Ik heb twee dagen doodstil in bed moeten liggen. Daarna heb ik een gipscorset omgekregen voor 6 weken.
Na een week mocht ik gelukkig naar huis. Eigenlijk mocht ik al eerder. Maar ik sleepte met mijn rechterbeen. Want ik twee keer een spuit in mijn rechterbeen (in de spier)gehad tegen de pijn. Maar gelukkig was dat niks ernstigs. Toen ik naar huis mocht, moest ik nog veel blijven liggen.
Ondertussen is het 7.5 jaar geleden en ik heb gelukkig maar af en toe last van mijn rug!
Maar ik raad je aan om nou echt rustig aan te doen! Want anders krijg je er spijt van dat weet ik heel zeker!! Nou is het verschrikkelijk lastig en irritant maar rugpijn de rest van je leven is nog veel vervelender!
Ik zou ook nog maar even wachten met rijden!
Heel veel sterkte ermee!
Groetjes Danielle