Geplaatst 
Zo is het beginnen. Mijn vriendin en ik vonden ons zelf dik. We kwamen op het idee om af tevallen, door minder te gaan eten. We weten nu heel fout. Maar we wisten niet dat het zo erg zo zijn.
Het begon dus met minder eten. We aten in de ochtend een half broodje, in de middag op school aten wij niks, en in de avond een schepje groenten. Dit begon al heel snel te werken en vielen dus af, maar nog niet zoveel.
Onze vriendinnnen begonnen steeds meer te merken. Wij zeiden eerst dat we gewoon geen honger hadden. Op een gegeven moment vonden wij dat we eerlijk moesten zijn, dus wij hebben eerlijk verteld dat we minder wilden gaan eten om af te vallen. Zei schrokken natuurlijk gigantisch! We waren al zo dun volgens hun. Maar ja wij zagen onzelf niet zo. Zo ging het een tijdje door met weinig eten.
Op een gegeven moment werd het erger. We kregen preken en het zat iedereen dwars. We hadden net pauze gehad, en natuurlijk preken. Mijn vriendin kwam naar mij toe en zeiden kijk ze praten over ons. Nja kijken en ze waren inderdaad aan het praten over ons gaven ze zelf toe. Ik moest huilen en ik ben met mijn vriendin naar het toillet gegaan. Eenmaal in de klas vroeg onze mentrix ( waar we les van hadden ) wat er was en of ik erover wilde praten. Natuurlijk wilde ik niet praten erover.
Mijn vriendinnen vonden het op een gegeven moment te erg worden. Ze dreigden al een tijdje als jullie niet eten gaan we naar jullie mentrix. Op een dag deden zij dit echt. Mijn vriendin en ik in spanning afwachten wat er nu ging gebeuren.
Naar een week ( als ik het goed heb ) is er pas weer iets gebeurd. We zaten in een les en werden door onze mentrix weg geroepen. We gingen praten, en onze mentrix kwam tot het besluit dat we naar de schoolpyscholoog moesten, meteen die dag al.
Wij die middag naar de schoolpyscholoog. We hebben gepraat zij heeft de gevolgen verteld maar die wilden wij niet! We moesten ook wegen en voor de spiegel staan en zeggen wat we zagen. Tot mijn schrik woog ik daar minder als thuis. Nogwel met kleren aan! Maar in ieder geval de pyscholoog ging onze ouders bellen.
Ik dacht dat ik zelf kon stoppen maar alsnog mijn ouders moesten het ook weten. Mijn vriendin loopt nu bij een andere pyscholoog die kan niet zelf stoppen. Mijn vriendin eet nu wel weer 'gewoon' thuis letten haar ouders op wat ze eet. Maar nu merkte ik tijdje terug dat ik was aangekomen. Ik ging weer afvallen, en ik weeg nu weer wat ik eerst woog. Ik jojo ook soms
Maar laatst heb ik helemaal niet ontbeten en middag gegegeten. Ik val dus beetje terug in het oude ritme. Volgens mij vriendinnen ben ik te erg bezig, maar ik vind het zelf wel 'normaal' tuurlijk is het niet gezond maar ik zie mezelf als dik en die cijfers van die weegschaal!
Maar in ieder geval ben ik nu echt zó erg bezig, en hoe verkom je jojo'en ?? Ik ben trouwens 1,70 lang en weeg 47/48Sorry voor het lange verhaal.
