
Na een trombosebeen en longembolien in beide longen, mocht ik na 2 weken ziekenhuis naar huis en moest ik maar van het leven genieten( september2005)
Ik was toen 1.83 m. en 67 kilo. Maatje 38 van kleding.

In mijn ogen is genieten: lekker eten (ik kon vroeger eten wat ik wou, woog al 12 jaar hetzelfde), dus toen ik thuis was werd er elke avond een zak chips losgetrokken.

Binnen een week tijd paste mijn broek niet meer en in drie weken tijd woog ik ineens 97 kilo. Ik was van maat 38 naar 44 gegaan!!!!! Nu valt het door mijn lengte niet op, maar ik schrok wel toen ik nieuwe kleding kocht.

Pas een half jaar erna en vele bezoeken aan een endocrinoloog werd er een traagwerkende tot afstervende schildklier ontdekt. Ik kreeg medicijnen, tyrax 1,25mg en sindsdien gaat het met de vermoeidheid redelijk. Alleen als ik de traploop, moet ik even 5 minuten bijkomen, mijn collega's vragen altijd of ik net de maraton heb gelopen, zo buiten adem ben ik, maar dit kan ook met mijn longen te maken hebben.....
De specialist heeft mij gezegd dat ik alle oude kleding(maat 38) moet bewaren, want ik word waarschrijnlijk wel weer zo dun.
Maar omdat het nu al 17 maand later is begin ik aardig te twijfelen. Ik heb eerder het idee dat ik dikker begin te worden.
Heeft iemand ervaring met een traagwerkende schildklier en hoe is het dan met jou gegaan???
Groetjes Kaatje77
