marius schreef:Nee, deed ik dat maar dan wist waar het aan lag..
Wel eens aan gedacht dat het zijn van een ouder erg moeilijk is? Een kind is heel wat anders, dan dagelijks de hamster voeren en de kooi schoon houden. Wat ik bedoel is het volgende..
Als jij niet fijn in je vel zit, straal je dat uit. Waarschijnlijk loop je de hele dag een beetje moedeloos en lusteloos thuis als je thuis bent. Je ouders zien dat ook. En juist ouders willen zo graag hun kind gelukkig zien. Wel eens over nagedacht hoe moeilijk het is om een kind ongelukkig te zien en er niets aan te kunnen doen? Ongelovelijk frustrerend, ook voor je ouders! Ze voelen zich machteloos, ze constateren dat jij niet gelukkig bent. Willen hier wel wat aan doen, maar dat lukt gewoon niet. Ze weten niet hoe.
Ook je ouders hebben hier moeite mee. En niet iedereen handelt op dezelfde manier. Soms doen mensen uit onmacht juist dingen die het alleen maar erger maken.. Zoals hier.
Praten met je ouders is denk ik niet de oplossing. Licht het nogmaals toe bij de psycholoog, praat met hem/ haar erover. Vraag of het misschien een optie is of de psycholoog open staat om te begeleiden in een gesprek met je ouders. Probeer ook je ouders te laten zien dat je ze waardeert en dat je je best doet om ook af en toe vrolijk te zijn thuis. Knoop niet elke keer een gesprek aan als je wat negatief te melden hebt. Wees ook geïnteresseerd in je ouders en hun leven. Toon positieve interesse.