Hey,

In 1998 heb ik mijn pols gebroken, naja een bot erin gedeeltelijk gescheurd. Dit is gekomen doordat ik van een fiets sprong, en ik dus met een ruk stil kwam te staan vloog ik over de kop met mijn heup op mijn pols. Vriendin van me wil me om hoog helpen en trekt dus aan diezelfde arm als waar ik op viel. Nou ik naar mijn mammie lief want ik was ook nog maar 9 jaar. Helemaal in tranen mijn moeder mij getroost met de mededeling dat het allemaal wel mee viel. Ik mijn jas uit. Nog in tranen, en mijn moeder toch nog maar naar mijn pols kijken, deze stond toch een beetje vreemd aan mijn lichaam en dus maar naar de huisarts. Deze had aan een blik al genoeg en die schopte me zowat naar het ziekenhuis, daar foto's laten maken en toen was het dus meteen duidelijk dat het gescheurd was. Zat nog een klein stukje vast. Nou alles mooi het helemaal ingespalkt. 6 week gips.

Aan het eind van die zes week zouden wij (mijn fam en ik) op vakantie gaan. Naar een huisje nou dat deden we nooit dus het meeste zou om het zwembad draaien en daar zat ik dan met mijn gipsen pootje. Bij het ene laatste bezoek aan het ziekenhuis heeft mijn moeder dit aan gegeven. Hiervoor hadden ze een speciaal soort gips, hierin werd dan klittenband verwerkt zodat ik het zelf af kon doen. Nou dat was natuurlijk super. En ik mocht dan zwemmen als ik het maar enigzins rustig aan deed. Zo ging het dus en zo ging ik met mijn bijna genezen pols zwemmen. Na de laatste twee week was ik weer helemaal gips vrij.

Mijn leven ging natuurlijk lekker verder en we belanden aan in 2004, ik kreeg gigantische laast van mijn pols, eerst gedacht dat het een kneuzing was. Naar de huisarts die dit uitsloot. Nou toen maar meteen de medische molen in gegaan en naar een revalidatiearts. Deze heeft op oude foto's van mijn pols gekeken en daaruit gehaald dat ik dan maar een brace moest. Hiermee heb ik mij dus drie jaar gered en ging het eigenlijk redelijk goed, ik had hem alleen om wanneer ik pijn had. Tot een week geleden (zondag 3 feb). Ik zal oppassen op de baby en het zoontje (4 jaar) van mijn stalbaas. Was een super leuke dag en aan het eind van de dag toen de kids lagen te slapen en wij (vriendin en mijn vriend) lekker op de bank hingen kon ik van het een op het andere moment niks meer met mijn pols. Ik gewoon heel rustig naja morgen mijn brace maar even om dan is het vaak binnen een dag afgezakt. Dus zo gezegd zo gedaan, maandag mijn brace omgedaan met de onderstelling dat het dinsdag af zou zakken. Nou niks dinsdag afzakken, het was alleen maar erger. Ik had zoiets van nog maar een dagje afwachten. Woensdag ging ik kapot van de pijn, dus ik de huisarts maar gebeld, deze verzocht mij meteen langs te komen. Dit gedaan en hij heeft mijn pols helemaal ingetaped en daarover moest ik mijn brace dragen. En zo snel mogelijk een afspraak maken met het ziekenhuis met foto's van mijn pols. Nou s'middags foto's laten maken en hierop was niks te zien. En daar kun je het maar mee doen. Nu hebben ze het er dus over dat het hoogst waarschijnlijk in mijn spieren/pezen zit, en het dus ook best blijvend kan zijn.

Nou daar zit ik dan maar mooi mee. Moet 22 feb weer naar de revalidatiearts. Maar ja voel me vet verrot, want al met al heb ik dus al anderhalf week niet meer paardgereden. En kan eigenlijk vrij weinig. Zit net in stage (kleuterschool) dus kan ook niet vollop presteren. School zat al wat tegen. Baal echt gigantisch.

Sorry voor het lange verhaal maar moest het gewoon even kwijt, baal er gewoon heel erg van.

Groetjes Mleen

P.s hoe zouden jullie dat met je (vz)paard doen, want ik heb nu al iedereen op stal gevraagd, of ze durven niet op mijn vzpony te rijden, of ze hebben geen tijd... Ik heb dus vrij weinig keus als haar op rust zetten en straks weer rustig aan gaan beginnen...