. Ik denk dat iedere ouder wel de angst heeft dat zijn of haar kind iets overkomt, dat lijkt me, hoewel vervelend toch behoorlijk normaal.
Maar wie heeft wel eens echt de schrik van zijn leven gehad en hoe ben je er daarna overheen gekomen? Ik ben niet zozeer benieuwd naar wát je dan is overkomen, maar vooral hoe je er daarna mee bent omgegaan.
Uiteraard stel ik deze vraag niet zomaar, want die schrik van mijn leven heb ik een jaar terug meegemaakt en eigenlijk is het ook nog steeds actueel hoewel minder bedreigend. Ik merk dat dit toch zijn sporen bij mij heeft nagelaten ondanks dat ik er wel redelijk mee om kan gaan.
Wie wil eens reageren?

Of dat ik haar zowat op de kop hield om haar er maar niet in te laten stikken. Nu weet ze precies wanneer ze mijn aandacht krijgt door een geluid te maken alsof ze stikt. Op zo'n moment raak ik nog steeds lichterlijk in paniek. Van de week verslikte ze zich ook nog en ondanks dat ik voor mijn opleiding een reanimatiecursus heb moeten volgen en dus eigenlijk weet wat ik moet doen. Raakte ik van de week toch ook weer lichterlijk in paniek toen ze zich verslikte in een koekje
, maar waar jij gelijk stijf van staat.