Op het moment dat ik net gevallen was wist ik nog niet dat het hielp om op een zwemband te zitten.. dus was ik zelf ook niet op het idee gekomen.. dat hoorde ik pas toen ik zo'n 5 weken verder was..
verder heb ik het denk ik te weinig rust gegeven..
dinsdag is het gebeurd..
woensdag en donderdag ben ik thuis gebleven omdat het echt niet ging met de pijn.. ik deed er zo'n 20 minuten over om uit mijn bed te komen en zo'n drie kwatier om mezelf aan te kleden.
vrijdags ging het al iets beter en ging het allemaal ook wat makkelijker..
maar ik moest van mijn pleegouders wel op de fiets naar school. en het was iets meer dan een half uur fietsen.. om school kon ik ook niet fatsoenlijk trap lopen.. en omdat wij een behoorlijk grote school hebben ( knipgebouw met 3 verdiepingen, henricus met 1 verdieping en nog 20 losse paveljoenen en waarschijnlijk staat er maandag nog een gebouw bij want daar waren ze mee bezig.. ) werd de pijn steeds erger.. daarna had ik dus weekend en ben ik die zaterdag naar artis geweest.. dat stond al heel lang vast want we zouden iemand gaan meeten. ik had niet verwacht dat het zoveel pijn zou doen om in de auto te zitten dus bij elk drempeltje of putje wat er kwam trok ik me helemaal omhoog... ondertussen kon ik dus nog steeds niet goed lopen dus was eigenlijk niet verstandig om te gaan... ik liep nog steeds alsof ik moest poepen
en dat viel iedereen op.. lekker schaamtelijk
na 3,5 weken ben ik dus weer voorzichtig op mijn paardje gestapt..
en toen het precies 4 weken geleden was ( mijn pleegmoeder moest mij even afzetten bij haar moeder en toen we de straat inreden zei ik nog : He peet, het is nu al 4 weken geleden... ) gleed ik weer uit, en ja hoor, op mijn kont/stuitje.. gelukkig niet hard want kon mezelf goed opvangen... maar voelde het toen wel..
de eerste paar weken merkte ik gewoon vooruitgang.... maar nu als ik even terug denk is er de laatste maand niks meer veranderd.. het nog net zoveel pijn..